Prognosis Festival: voorpret voor een nieuwe progressieve lente

Al sinds de conceptie in 2019 brengt het Prognosis Festival iets bijzonders. Op die eerste editie ging organisator Loud Noise voor een “totaalbeleving” door twee dagen met optredens – waaronder een heel fraaie show van The Gathering – te koppelen aan clinics van optredende artiesten en een heuse conferentie over muziek en de muziekindustrie. In 2020 liep het festival weer voorop. Dit keer ongelukkigerwijs, want het behoorde tot de eerste evenementen die door de coronamaatregelen van de kalender vielen. Toen Prognosis in 2022 eindelijk weer kon doorgaan, zagen we mooie sets van (onder veel meer) Katatonia, Cobra The Impaler en “good old” Focus en een exclusieve, vrijwel instrumentale show van The Ocean. Dat laatste niet uit luxe, maar omdat vocalist Loïc bedacht had de veerkracht van de botten in zijn benen tot over het randje te testen. “Never a dull moment” zouden de Engelstaligen zeggen. Ook in 2023 zal er genoeg te beleven zijn op het festival dat dit keer voor het eerst niet alleen in Eindhoven, maar ook in Londen doorgang zal vinden. Hieronder kijken we vooruit naar de twee dagen in Eindhoven en halen we alvast wat getipte krenten uit de pap (of is het nu krenten uit de getipte pap)?

Zaterdag 15 april 2023

Obsidious (Second Stage, 14:00-15:00)

Het festival begint alvast goed met de technische heerschappij van het internationaal gevestigde Obsidious. Maar liefst drie van de vier leden hebben een verleden in techdeathgrootheid Obscura en die ervaring (en klasse!) laat zich horen op het debuut Iconic. Dat gezamenlijke verleden neemt niet weg dat de band een behoorlijk eigen geluid heeft, dat zich misschien nog wel het best laat omschrijven als een innige omhelzing tussen de voormalig broodheer van de drie leden en Dream Theater. De manier waarop de muzikanten elkaar daarbij vinden, zal de tijd voorbij doen vliegen. Dat is hier geen probleem, want waar andere festivals bands die lager op de poster staan nog wel eens wat minder speeltijd gunnen, geeft Prognosis deze “beginnende band” ruimhartig een uur speeltijd. Wij verwachten na dit uur vele kaken van de grond te kunnen rapen van oprechte verbazing en bewondering voor zoveel instrumentbeheersing.

Ithaca (Mainstage, 14:45-15:30)

In zijn recensie van nieuwe plaat They Fear Us schreef collega Maarten O dat Ithaca het met die plaat bij hem in een keer had geschopt van onbekend naar “dat moet ik live absoluut zien”. Nu dat treft. Ook jij kunt deze band, voor zover dat eerder nog niet gelukt is, hier aan het werk zien en horen. Wat je dan gaat horen? Afgaande op de plaat een overtuigende mix van metalcore, prog en pop. Het moet toch niet gekker worden!

HIPPOTRAKTOR (Second Stage, 15:30-16:30

Dat het stempeltje progressief op vele manieren in te vullen is, zal het Belgische HIPPOTRAKTOR vervolgens laten horen. Niet dat deze heren de weg niet weten op hun instrumenten, maar de band klinkt toch een pak donkerder, en zo u wilt viezer, dan zijn voorganger op het tweede podium. Collega-Michiel was in 2021 zeer te spreken over debuutplaat Meridian. Hij sprak zelfs van wereldklasse. Wij hopen alvast dat de groep ten minste het niveau kan aantikken dat de baas van hun label vorig jaar neerzette met The Ocean.

Einar Solberg (Mainstage, 18:00-19:00)

Einar Solberg heeft een abonnement op het Prognosis Festival. Of andersom natuurlijk. De zanger bracht op beide voorgaande edities met zijn Leprous een bijzondere set: in 2019 werd het volledige The Congregation-album gespeeld en in 2022 volgde een hallucinant mooie “by request”-set. Ondanks die positieve ervaringen zal Solberg deze keer misschien toch met iets meer dan de gebruikelijke spanning het podium opgaan. Dat je gloedjenieuwe solomateriaal direct goed valt bij een groot livepubliek is immers geen vanzelfsprekendheid. Veel lijkt er overigens niet te vrezen. Hoewel het nieuwe werk meer gedragen lijkt te worden door elektronica dan door gitaren is daar nog altijd dat veel bepalende, emotionele stemgeluid van Solberg dat gelijk een vertrouwd gevoel geeft. Daarbij heeft de man behoorlijk trouwe fans. Die kunnen eerder op de dag in twee luistersessies al kennis nemen van de nummers van het solodebuut 16. 

Soen (zaterdag 19:45-21:00, zondag 19:45-20:45) 

De Zweedse progressievelingen van Soen proberen Einar Solberg dapper bij te benen waar het gaat om aantal optredens op dit festival. In 2019 gaf de band al acte de présence en we citeren uit eigen werk:

Soen brengt een vrijwel perfecte mix van krachtige metal en melodie. Probleemloos schakelt de band van heftig riffwerk met complex drumwerk naar bluesy en/of jazzy passages waarin mooie gitaarsolo’s zachtjes naar de zaal huilen. Hoewel de hele band van grote klasse is, moeten we toch de drummer even individueel benoemen en niet omdat hij ooit in Opeth speelde. Nee, omdat hij zo goed is dat je op twee manieren tegelijk naar dit optreden kunt luisteren: allereerst naar de nummers als geheel en ten tweede naar de drums alleen. In beide gevallen zul je je niet vervelen. Een zeldzame kwaliteit!

Die zeldzame kwaliteit zullen we dit keer in twee verschillende gedaanten kunnen aanschouwen en aanhoren. Op zaterdag worden de gitaren ingeplugd en wordt het elektrisch genieten van een setlist waarin naar verwachting rijkelijk geput zal worden uit het laatste, machtige studioalbum Imperial. Een dag later zal er iets meer (zondags-)rust zijn wanneer de klankkasten van de instrumenten het zelf zullen moeten doen. Zeker weten doen we het niet, maar we vermoeden dat de set dan van een vergelijkbare schoonheid zal zijn als te vinden op Atlantis.

Disillusion (Second Stage, 20:45-21:45)

En dan wordt het kiezen op de zaterdag, want we kijken ook zeer uit naar het alweer Duitse Disillusion dat met het ongrijpbare Ayam een van de meest intrigerende werkjes van 2022 uitbracht. Dan weer kabbelend, dan weer stormend vertelt de band daarop zijn lange, maar steeds boeiende verhalen. Als gedachten in een dagdroom die wegvlieden en weer samenkomen in momenten van helderheid, zo verzuchtten we eerder. Nog steeds groeit de plaat bij elke draaibeurt en als het al zo gemakkelijk is om je er thuis in te verliezen, hoe moet dat live dan wel niet zijn?

Zeal & Arbor (Mainstage, 21:45-23:00)

Met Zeal & Ardor wordt de avond afgesloten door een band die zo langzamerhand geen nadere introductie nodig heeft. Nog in november 2022 speelde de groep van Manuel Gagneux de hele Melkweg in trance met zijn mix van blues, slavenliederen en black metal. En dat terwijl de band – naar eigen zeggen – toen niet op alle cilinders vuurde. Vrees dan maar voor je zielenheil wanneer de band op Prognosis nog net dat beetje meer brengt! 

Zondag 16 april 2023

Fixation (Mainstage, 16:00-17:00)

Met net twee EP’s in de tas zagen we het jonge Fixation een maand geleden nog in 013 aan het werk als opener voor Devin Townsend (ook al zo’n Prognosis-coryfee). Het zelfvertrouwen spatte daarbij van het podium, net als de grootse nummers vol pathos en her en der een springerige break. Meer dan genoeg voor een warm applaus. Eens kijken of ze dat kunstje over kunnen doen als ze een uur de tijd krijgen.

 
Voivod (Mainstage, 18:00- 19:00)

Al vijftien albums onderweg en dan met Synchro Anarchy een plaat uitbrengen die tot de sterkste van een toch al sterke catalogus hoort. De Canadese progressieve (voormalig?) thrashers van Voivod deden het en verdienen daarvoor alle lof. Mooi dus dat we ze die op de zondag kunnen brengen door volledig mee te gaan in de ingewikkelde, maar meeslepende patronen, ritmewisselingen en de eigengereidheid die zo hoort bij het land van afkomst.

Astronoid (Second Stage, 20:30-21:30)

Soms zijn er van die bands die je pas helemaal begrijpt nadat je ze in levende lijve hebt zien spelen. Het Amerikaanse Astronoid zou er zomaar zo een kunnen zijn. Het laatste album Radiant Bloom draait hier met enige regelmaat zijn rondjes en elke keer vraag ik me verwonderd af waar ik nu eigenlijk naar luister. Collega Patrick probeerde het aldus nader te duiden: er hangt een lichte zweem van AlcestDeafheavenDevin Townsend en Lantlôs over de muziek van Astronoid. Wie ben ik om hem tegen te spreken? Dat hoeft ook helemaal niet. Hij heeft gewoon gelijk. En toch, toch is er nog iets anders. Iets dat ik dus nog niet begrepen heb, laat staan dat ik het kan uitleggen. Het lijkt alsof de band in zijn muziek gevoelens verstopt die zich niet zo makkelijk laten vertalen naar zware gitaarmuziek. Dat wringt en intrigeert tegelijk en zou live zo maar eens een hele ervaring kunnen zijn.

Riverside (Mainstage, 21:30-23:30)

Waar de andere bands al stevig wat tijd hebben om hun muziek te brengen, speelt Riverside een headlinerset van maar liefst twee uur (ten minste, zo staat het toch op de digitale posters). Dat moet genoeg ruimte geven om de schilderijtjes van laatste prachtplaat ID.Identity te spelen en de doorgewinterde fan te bedienen met wat steviger werk. Een blik op setlist.fm leert dat de nadruk daarbij (met een nummer of zes) vermoedelijk zal liggen op het nieuwe album. Dat is geen straf, ook al omdat er voldoende potentie lijkt om de songs van dat album live volledig te laten openbloeien

 

Links: