HIPPOTRAKTOR -de all-caps is verplicht- uit Mechelen, België is u misschien al in het oog gesprongen. Dat zou kunnen door de schreeuwerige schrijfwijze, maar ook omdat de band voor dit debuut al een deal met Pelagic Records heeft kunnen strikken, of omdat Stefan De Graef (Psychonaut) en Chiaran Verheyden (L’ITCH) zich in de rangen hebben gevoegd, of omdat er al moddervette singles verschenen zijn van Meridian. Modder is overigens erg toepasselijk, omdat de band beelden uit de natuurlijke wereld wil oproepen met hun muziek. Synesthesie is erg ambitieus en iets wat menig post-rockbandje poogt, maar zelden in slaagt. De aanpak van HIPPOTRAKTOR is anders en ligt meer richting sludge en progressief met hier en daar invloeden van post. Denk aan grote broer The Ocean, nieuwe Gojira, oude Baroness en een sprenkeltje Meshuggah. Ja, modder is hier dus echt wel aan de orde.
Meridian start met een korte fade-in en dan breekt er meteen een duivels smerige riff los. De zang die erop volgt is te braaf en doet afbreuk aan de duistere sfeer. Er zijn hier twee problemen. Eén, de zang is te zeer gefocust op melodie en kan best wel wat grinta gebruiken. Twee, deze zang is digitaal gecorrigeerd naar de exacte juiste frequentie – alomtegenwoordig bij bijna elke groep – maar het effect ligt er zo dik op door de productie dat de boodschap aan kracht verliest. Het klinkt nep, wat het ook is, maar in een goeie productie merk je dat niet zo op. De tweede zanger die invalt met een iets hogere en gruizigere stem past veel beter in het geheel en de samenzang van beiden geeft wel het gewenste effect. De screams daarentegen zijn om je duimen en vingers van af te likken. Je hebt die hoge, iets meer post-hardcore screams die het geheel een emotionele rand geven, maar ook een diepe diepe brul die je knieën doet knikken. Lekker hoor.
De instrumenten zijn ook super. De bas klinkt lekker door in de verzen van opener Manifest The Mountain en heeft een tedere balans tussen sludge en funky in de klank. Het doet me denken aan de basklank van Isis en Tool gemengd. De cymbalen klinken erg zwaar en diep en zijn vrij kort gehouden in de mix. Dit is erg aangenaam, draagt bij tot de duistere sfeer van de nummers en geeft een gevoel van voortstuwing. De rest van de drums zijn ook kort gehouden om maximaal dat ‘punch’-effect te krijgen, enkel de snare drum heeft soms wat meer galm om een grootser effect te bekomen. De gitaren zijn dreigend, stuwend maar ook melodisch wanneer nodig is. Kortom, de instrumentatie is top en past bij de groten in het genre. Op het tweede nummer Mover of Skies is de cleane zang ondersteund door een koor in de verzen en daar komt de zang dan ook beter tot zijn recht.
Tekstueel is Meridian geïnspireerd door het naturisme, dat stelt dat religie zijn oorsprong vindt in het proberen te verklaren van natuurlijke fenomenen. Zo hoor je op het einde van Manifest The Mountain een gigantische scheur ontstaan waaruit een imposante rots naar boven wordt gestuwd. Wat een belachelijk zware riff om een nummer mee af te sluiten. Het eerste hoogtepunt is een feit. Mover of Skies is een trager, meer melodisch nummer maar tegen het eind hoor je de storm losketenen. Opdracht geslaagd dus qua synesthesie. Dat gezegd zijnde lijkt de band met elk nummer beter te worden. God Is In The Slumber heeft een verrassende dynamiek en schakelt ineens drie versnellingen lager terwijl je het niet verwacht. Heerlijk. Voor de rest is dit nummer doorspekt met smerige, djent-achtige riffs en progressieve passages. Ja, dat lusten we wel hier bij Zware Metalen!
Mijn favorieten zijn nochtans de twee laatste nummers. Beacons begint kalmpjes en neemt zijn tijd om op te bouwen, betrekt onverwachte melodieën bij het geheel en de cleane zang past hier het best van alle nummers. De productie en kleine studiotrucjes die hier worden toegepast op de zang zijn erg verfrissend en creatief. Dit nummer heeft sterke parallellen met The Ocean en ik hoor er zelfs een beetje Melechesh in terug. Dat zijn enorme lofzangen van mijn kant. Afsluiter A Final Animation heeft een tegenovergestelde aanpak en vliegt er zonder excuses meteen in. Het laatste nummer is ook typisch één waarop de meest progressieve stukken de tijd krijgen om zich te ontplooien. Dat is hier geen uitzondering, maar A Final Animation is even slopend als dat het progressief is.
Meridian is een album dat groeit, niet alleen bij elke luisterbeurt, maar ook dat met elk nummer beter wordt. Daarbuiten is het belachelijk wat een band uit Mechelen kan presenteren als debuut. Het muzikaal talent in België is niet te onderschatten en van wereldtop, zo ook Meridian. Luisteren dus die handel!
Score:
85/100
Label:
Pelagic Records, 2021
Tracklisting:
- Manifest The Mountain
- Mover Of Skies
- Sons Of Amesha
- God Is In The Slumber
- Juncture
- Beacons
- A Final Animation
Line-up:
- Stefan De Graef – Zang, percussie
- Sander Rom – Zang, gitaar
- Lander De Nyn – Drums
- Jakob Fiszer – Bas
- Chiaran Verheyden – Gitaar
Links: