Gadverdamme. Januari. De maandag van het jaar. Druilerig, niks om naar uit te kijken. Alle hoop lijkt verloren. Het maakt het extra vervelend om – op dit dieptepunt – nog een stukje plezier de kop in te drukken voor de prog-liefhebbers onder ons. Vergeet het maken van jaarlijsten. Het is allemaal voor niks. De nummer één is al bekend. Dames en heren: Soen is terug.
Wat maakt de nieuwe Soen, met de keizerlijke naam Imperial, dan zo waanzinnig goed? Nou, eigenlijk alles. Maar zo gemakkelijk maken we ons er niet vanaf. Laten we starten met zanger Joel Ekelöf. Zijn zalvende vocalen zorgen voor een hypnotiserende ervaring die je voor de volledige lengte van het album niet meer loslaat. Als een pleister op de mondiale wonden verdwijnt al het zeer uit de wereld bij elk woord dat uit zijn mond ontsnapt. Het is een kleine teleurstelling dat de hoge kopstem die we op voorganger Lotus konden horen (op de nummers Martyrs en River) niet terugkeert. Maar dat wordt hem vergeven. Dan is er nog drummer Martin Lopez (ex-Opeth, ex-Amon Amarth). Hij heeft zijn sporen in de zware metalen ruimschoots verdiend. Zijn strakke (en soms stevige) drumwerk is gedurende het gehele album van grote klasse. Pak voor het gemak de eerste minuut van Monarch en je weet dat ik niet lieg. Het voelt alsof Lopez op deze vijfde langspeler een vrijbrief heeft gekregen om zijn uitzonderlijke kunsten te tonen. Samen met een prominente plek in de mix zorgt dit ervoor dat de drums een forse stempel op de muziek drukken. En dat komt het album zeker ten goede.
Verder heeft Soen een geluid dat inmiddels uit duizenden te herkennen is. Dat werd op Lykaia al ingezet en op Lotus verder uitgebouwd. Op Imperial kunnen we het duidelijk horen: oefening baart kunst. De kenmerkende combinatie tussen knetterend riffwerk en zweverige progrock is gewoonweg verslavend. Zet daar nog even het gebruik van een Hammondorgel bij en de perfectie wordt benaderd. Collega recensent Cor schreef eerder over Lotus dat Soen zijn geluid nog iets verder moet verfijnen om een echte prog-legende te worden. Dat is op Imperial meer dan gelukt.
Het album knalt met Lumerian meteen waanzinnig uit de speakers. De riffs en drums klinken strakker en steviger dan we van dit Zweedse collectief gewend zijn. Dromerige gitaren nemen het over en Joel Ekelöf start zijn hypnoseshow. Het refrein is groots en overtuigend. Halverwege het nummer gooit de ritmesectie alle schroom volledig van zich af. Wat een geweld, heerlijk! Wanneer het gaspedaal op Imperial wordt ingetrapt, gaat dit dan ook volledig door de bodem heen. De hardere stukken op Antagonist zijn hier ook een mooi voorbeeld van. In Dissident vinden we nog een nummer waarin de gitaren een ruiger geluid laten horen. Nergens wordt echter de balans met de dromerige, soms melancholische progrock uit het oog verloren. Monarch begint stevig (door het eerder genoemde drumwerk) en met een zekere urgentie in de vocalen. Halverwege slaat het nummer om in een oase van progressieve rust. Het behoort zeker tot de hoogtepunten die het album rijk is.
De overige nummers tonen de zachtere kant van Soen. Illusion is het absolute rustpunt op het album. In feite is het een ballad met bluesy gitaren en melancholische klanken. De warme vocalen van zanger Ekelöf leggen veel emotie in het nummer. Even heerlijk wegdromen. Op Deceiver meanderen de gitaren zich als een proggy rivier door het licht rockende landschap. Af en toe bevinden we ons in een stroomversnelling, maar de muziek kabbelt overwegend rustig voort. De orkestratie en pianosecties op Fortune zorgen voor een grootse en epische afsluiter van Imperial. Voor je het door hebt is het album alweer afgelopen. Mijn vinger beweegt zich langzaam naar de startknop, gewoon nog een keertje.
Imperial is simpelweg een tentoonstelling van de waanzinnige kwaliteit die Soen bezit. Het moge duidelijk zijn dat deze Zweden mee kunnen doen met de grote jongens in de progressieve metal. Ik zet hem vast bovenaan mijn jaarlijst.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
