In Café Zware Metalen gaan we op zoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metalmens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabeleigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen immers de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. In deze laatste aflevering spreken we met Ronald.
Laten we traditiegetrouw beginnen met het voorstelrondje.
Ik ben Ronald van Bruggen: 61 jaar oud en sinds ruim achttien jaar woonachtig in het buitengebied van het prachtige Bellingwolde (Noord-Oost Groningen). Verder ben ik werkzaam als projectcontroller en administrateur bij een engineeringsbedrijf. Mijn hobby’s zijn heavy metal, onze Oud-Duitse herdershonden en voetbalclub Feyenoord.
Dat laatste wat je noemt lijkt me niet fijn, maar gelukkig hebben we het hier over muziek. Vertel eens hoe je in de metal bent geraakt?
Begin jaren ’80 kwam ik via mijn jongere broers in aanraking met bands als Iron Maiden en Motörhead, thuis ging de radio over van top 40 naar Beton en Stampij als dat er was. Ik was snel verkocht aan deze muziek vanwege de vette gitaren en de donderende drums. In die tijd begon ik met een studie aan de Universiteit van Leiden en ging toen voor of na bijna elk college de stad in op bezoek bij Plato, een zaak met heel veel metal om daar dan albums te luisteren en ook vaak te kopen. Ik had toen een zaterdag- en vakantiebaan en kon daarmee deze hobby bekostigen. Het debuutalbum van Vandenberg was mijn eerste gekochte album, geen metal weliswaar. Eerste metal album was Screaming For Vengeance van Judas Priest.
Een fijne plaat! Hoelang bezoek je onze site al?
Ik bezoek Zware Metalen al zeker meer dan tien jaar. De laatste jaren heeft de site mijn inziens qua kwaliteit flinke stappen voorwaarts gemaakt, kijkend naar bijvoorbeeld album-en festivalrecensies en daarnaast stoppen meerdere redacteuren ook flink wat humor in hun recensie, hetgeen ik heel erg kan waarderen. Dat maakt het lezen gewoon een stuk prettiger.
Welke bands hebben voor jou een belangrijke betekenis en wanneer luister je eigenlijk naar metal in het algemeen. Zijn er wellicht ook nog andere favoriete muziekgenres naar al dat gitaargeweld?
Tijdens werk naar metal luisteren gaat niet, dan ga ik teveel op in de muziek om ook nog geconcentreerd met werk bezig te kunnen zijn. Tijdens de rit naar en van het werk staat altijd metal op en bijna altijd ook keihard, zeker bij thrash. Thuis staat al jaren voornamelijk een Canadse streamingzender aan, een zender welke met name heel veel jaren ’80 metal draait.
Ik zal wel eenkennig en kortzichtig zijn, maar buiten metal om luister ik niet naar andere soorten muziek, hoewel ik klassiek zonder zang kan nog wel kan waarderen. Maar van bijvoorbeeld rap, hiphop en Nederlandstalig word ik heel snel chagrijnig.
Welke recente albums draai je nog steeds helemaal grijs? Of met andere woorden, je favoriete albums van de afgelopen tijd?
Persona Non Grata van Exodus! Exodus is mijn favoriete thrashband en zij hebben mijn inziens ook het beste thrashalbum van de afgelopen jaren gemaakt, misschien wel van dit decennium of zelfs deze eeuw, mede door de waanzinnige gitaarrifs van riffmeister Gary Holt. Verder wil ik ook The Sybilline Age van Idol Throne noemen, met een gave mix van thrash, heavy metal, prog en onder andere neo-klassieke invloeden.
Metallica met Ride The Lightning! Een heel ander album dan hun debuut, maar met zulke volwassen nummers.. dat album sloeg toen zo enorm bij mij in en is altijd zo gebleven. Favoriete nummer is ook van Metallica maar dan van het debuutalbum, namelijk Motorbreath. Dit vanwege de teksten: leef je leven zoals je wil.
Wat is je meest memorabele concert en/of festivalervaring en wat zijn je herinneringen daarbij die zorgen voor het speciale?
Oei, dat zijn er eigenlijk teveel om op te noemen, maar ik doe een greep uit de honderden concerten en festivals.
Concert: Metallica december 1984 in Paradiso. De tent was uitverkocht, 1.200 man er in en hooguit 50 man deed niets. Verder, waar je ook maar keek, stond iedereen als een bezetene te headbangen, moshpits waren er toen nog niet, dat maakte enorme indruk op mij.
Festival: Dynamo Open Air 1988 met de beste 1-daagse lineup ooit: Sabbat, Toxik, Paradox, Candlemass, Laaz Rockit en Exodus. Het was een lange bloedhete dag, ’s nachts waren we onder politie-begeleiding de camping afgezet omdat we te luidruchtig waren. Tja, de festivaldag was met deze 6 topbands dan ook een flinke slijtageslag.
En welk festival heb je nog op de bucketlist staan?
Alcatraz in België zou ik graag eens naar toe willen, nog nooit geweest, was tot corona altijd tegelijk met Into the Grave waar ik bijna altijd naar toe ga. Verder lijkt Keep it True mij ook wel eens erg leuk, door een andere hobby welke zeker in de eerste jaren na onze verhuizing naar het Noorden heel veel tijd kostte, is dat festival mij gewoonweg ontschoten en er tot op heden helaas nog nooit van gekomen.
Het Canadese Sword zou ik graag live willen zien, zij zijn in de jaren ’80 relatief kort actief geweest, bij mijn weten toen niet naar Europa gekomen en nu sinds enige tijd weer actief en er komt binnenkort een nieuw album van hen uit (is inmiddels uit – red.). Tenslotte lijkt zo’n metalcruise mij ook wel wat. De line-up moet dan wel acceptabel zijn, maar dan komen die hoge kosten ook nog eens kijken natuurlijk..
Heineken of Hertog-Jan?
Hertog-Jan, zit tenminste smaak aan
Graspop of Wacken Open Air?
Graspop vier keer geweest, Wacken één keer. Beide festivals hebben hun charme, maar veel mensen vinden deze festivals te groot. Ik vind het voordeel hiervan dat je in enkele dagen tijd heel veel bands ziet en relatief nog voordelig ook.
Scandinavische metal of Amerikaanse metal?
Amerikaanse, omdat Scandinavische vaak black en death is en ik met beide genres nauwelijks iets heb, daarentegen des te meer met Bay Area thrash en US heavy.
Slapen op een festivalcamping of een kamer/chalet huren?
Sinds de minder prettige ervaring op Wacken 2015 met bijna alleen maar zeikweer, een lekke tent en dus ook zeiknatte slaapzak, ben ik een tentje wel ontgroeid. Het geeft ook meer rust en de luxe van normaal kunnen schijten en douchen is ook wel erg prettig!
In de moshpit of rustig van een afstand genieten?
Indien de band aansprekend genoeg is, zo ver mogelijk vooraan en als die er is, in de moshpit. Bij Exodus sowieso altijd in de pit en in de wall of death, bij de laatste Exodus-concert op Dynamo Metal Fest zelfs voor het eerst in mijn leven gecrowdsurfed, dat was megavet! Het concert van Rammstein in juli in Nijmegen was ook geweldig, we stonden ver vooraan in de “Feuerzone” en wat daar qua show gebeurde was onvergelijkbaar met wat ik in 40 jaar concertbezoek heb mee gemaakt.
Vinyl of CD/Tape?
Vroeger vinyl, sinds eind jaren ’80 cd. Omdat ik weinig ruimte in huis over heb, heb ik dat maar zo gehouden, al heeft vinyl gevoelsmatig wel meer.
Hieronder kun je alle andere edities nog eens rustig teruglezen: