In Café Zware Metalen gaan we op zoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metal-mens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabeleigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding met elkaar gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. In de allereerste aflevering van Café Zware Metalen treffen we metal-veteraan Appie.
Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben Appie, bouwjaar 1968 en ik tik dit jaar nog de leeftijd van 54 jaar aan. Ik ben al meer dan 25 jaar getrouwd met ‘ons Cloutje’ en samen reizen we heel wat concerten en festivals af. Wegens lichamelijke klachten is het voor mijn vrouw wat lastiger om een hele dag te staan, dus een heel weekend rondhangen op een festival zit er zelden in. In het dagelijks leven ben ik werkzaam als automonteur en buiten het werk ben ik als hobby bezig om met websites te klooien. Zodoende heb ik de thrashmetalband Onslaught leren kennen. Ik wilde namelijk een site over ze maken, maar geen gezeur krijgen met de fanclub. Na toestemming van de band kwam van het een het ander en zodoende mag ik de leden van Onslaught inmiddels tot mijn beste vrienden rekenen. Diverse keren ben ik al met ze meegereisd als tourmanager.
Hoe en wanneer kwam je aanraking met metal, wat trok je zo aan en wat is je eerst gekochte metalalbum?
Ik kwam ergens halverwege de jaren ‘70 in aanraking met hardrock. Metal bestond destijds nog niet echt. Mijn twee oudere broers namen toen met behulp van een losse microfoon via hun cassetterecorders op van TV (Top Pop Yeah). We moesten wel altijd stil zijn, haha! Daardoor ben ik dus mee gaan luisteren naar hun opnames van Deep Purple, The Sweet, Slade, Black Sabbath, Sex Pistols et cetera. Ik ben écht van (hard)rock gaan genieten door het nummer Love Is All van Roger Glover. Vooral de zang blies me omver… Wist ik veel wie dat was, ik had nog nooit van Ronnie James Dio gehoord.
Mijn eerste album, ehm, dan moet ik echt ver in mij geheugen graven. Als ik het me goed herinner, is dat Van Halen van Van Halen. Mijn oudste broer zat toen in militaire dienst in Duitsland en kon daar goedkoop aan LP’s komen. Eens in de vier weken kwam hij thuis en ik had in de tussentijd dan precies genoeg zakgeld gekregen om een LP te betalen.
Hoelang bezoek je Zware Metalen en wat vind je leuk aan de site?
Eigenlijk kwam ik al wel vrij snel na de start van Zware Metalen regelmatig op de site, tegenwoordig elke dag. Zware Metalen is één van mijn opstart-tabbladen in mijn browser geworden. Ik vind de site gaaf omdat het in mijn opinie wel echt om de muziek gaat en vooral de hardere metal als basis. Persoonlijk vind ik de andere online concullega’s wat meer afdwalen naar de commerciële kant van de metalscene en daar heb ik niets mee. Dat kan ook goed een generatiekloof dingetje zijn trouwens (auw, doet zeer om toe te geven).
Welke bands hebben een grote invloed gehad op je en/of hebben je ‘gevormd?’
Hoewel ik al heel wat muziek had en zeker ook goed vond/vind zoals AC/DC, Black Sabbath, Rainbow, Iron Maiden en Judas Priest, was ik écht verkocht toen ik voor het eerst Slayer’s Show No Mercy hoorde. Ik weet nog dat een goede kennis van me een tape van zestig minuten had opgenomen met Mötley Crüe‘s Shout At The Devil. Dat zou ik wel gaaf vinden, want de titel was Shout At The Devil en het album had een cool pentagram op de voorkant. De rest van de ruimte op de tape was aangevuld met een of ander ‘wazig Amerikaans bandje’ genaamd Slayer. Die laatste twintig minuten van dat cassettebandje betekenden mijn ommekeer naar thrash metal en alles wat snel en heavy was vanaf toen!
Een gedeelte van de muziekcollectie
Wanneer luister je vooral naar metal en zijn er naast metal nog andere muzieksoorten waar je graag naar luistert? Wat brengen die muzieksoorten jou wat metal niet of in mindere mate brengt?
Bij ons thuis staat er altijd muziek op en zeker als ik me klote voel kan het me niet hard en heavy genoeg gaan om die gedachtes uit mijn hoofd te beuken. Even lekker uit de kop doet dan goed met wat metal. Sterker nog; zonder muziek is voor mij geen leven! Naast metal heb ik ook nog een flinke collectie met punk (vinyl) en wat alternatieve dingen zoals Fisher-Z, Madness en wat new-wave van de vrouw waar we naar luisteren. Maar in ieder geval, voor mij brengen die niet wat metal me wel brengt.
Wat zijn recente albums die je grijs draait en wat maakt die albums zo bijzonder?
Eigenlijk heb ik niet echt een favoriet album op dit moment en wat er op de draaitafel gaat is afhankelijk van mijn stemming. Als ik toch wat moet kiezen van wat er net wat er op dit moment wat meer op gaat in verhouding, zijn dat de nieuwe albums van Unleashed (No Sign Of Life), Abyssus (Death Revival), 1914 (Where Fear And Weapons Meet – niets met de huidige pleurisomstandigheden van doen overigens) en Cradle Of Filth met Existence Is Futile.
Wat is je meest memorabele concert en/of festivalervaring? Wat zijn je herinneringen daarbij en wat maakt de herinnering zo speciaal?
Dynamo Open Air 1986! Het bijzondere daaraan is dat het ten eerste gewoon een prachtig festival was om te ervaren. De sfeer was gewoonweg fantastisch en zeker met het besef dat Dynamo Open Air naderhand is uitgegroeid tot wat het was tijdens de laatste edities. Het idee is simpelweg magisch dat je bij de allereerste editie aanwezig was. Er zijn er nog vele edities gevolgd trouwens. De tweede reden is het optreden van Onslaught, waar ik vooraan volledig uit mijn dak ben gegaan in de moshpit en dat ik nu dus (meer dan dertig jaar later) de band tot mijn beste vrienden mag rekenen en diverse malen mee op tour ben geweest. De mannen komen regelmatig een weekend over of wij gaan naar hun om gewoon een geweldig weekend samen te hebben, met uiteraard een paar pintjes.
Welk festival, welke band of welke concertzaal zou je heel graag nog eens willen bezoeken en wat maakt het dat dat er nog niet van gekomen is?
Eigenlijk niet helemaal een eerlijk antwoord, maar dan zeg ik 70.000 Tons Of Metal. Mijn vrouw en ik zijn daar al wel eens naar toe geweest als crew van Onslaught. Dat was op zich al een zeer mooie ervaring, maar het was ook gewoon werken dus zo laat mogelijk aankomen en gelijk weer naar huis… We willen 70.000 Tons Of Metal dan ook graag eens als bezoeker meemaken en dan ook de preparty’s in Miami op het strand ervaren bijvoorbeeld, of wat van Miami zelf zien. Dit stond in de planning voor ons 25-jarig huwelijk maar helaas is dat niet doorgegaan vanwege corona. We proberen een ticket te scoren voor 2023!
Een vraag die nooit verveelt: wat is je favoriete metalalbum allertijden? Je favoriete metalnummer allertijden horen we ook graag.
Zoals eerder aangegeven is Show No Mercy van Slayer mijn favoriete album, aangezien het mijn introductie met de hardere zijde van metal was. Het favoriete nummer zal dan ook geen verassing meer zijn: Angel Of Death! De reden is dat dit nummer (eigenlijk het complete album Reign in Blood) voor mij nog steeds de definitie van thrash metal is!!
Voor mij is het van vroeger uit gewoon een gezellige bende en een soort van ‘ons kent ons gevoel’, al was het een aantal jaar geleden wat mij betreft iets gemoedelijker dan het tegenwoordig is. Maar dat kan evengoed aan het leeftijdsverschil en de kloof liggen. Nog steeds geeft het me een goed gevoel als ik in de stad of supermarkt loop en een wildvreemde zie met een metalshirt, nog steeds gewoon is om even hoi tegen elkaar zeggen. Een minder punt heb ik niet echt, maar wat ik voor mezelf jammer vind, is dat we vroeger meer van het ‘buiten de maatschappij treden’ waren. Ik ben niet anders gewend dan dat ik overal mijn leren jack met spijkerjas erover aan had en heb, lange haren in mijn nek, om overal nagekeken en nagewezen te worden.
Wat staat er nog op je wenslijstje wat betreft metal, of wat zou je graag nog eens mee willen maken (ook als het niet meer mogelijk is)?
Eigenlijk heb ik geen wensenlijst meer aangezien ik zowat alles al wel gedaan heb wat ik graag had willen doen. Ik heb zelf in een band gespeeld, diverse malen op een podium gestaan, onze eigen muziek op mogen nemen op CD en dankzij Onslaught kom ik tegenwoordig op de diverse grote festivals. Op die manier kom ik ook backstage en kan ik vaak even ouwehoeren met “ouwe” jeugdhelden. Sterker nog: we zijn nog steeds bezig om van ons leven vol metal te genieten. Daarom organiseren we zelf ook nog het ‘Music From Hell’-festival, al zitten we nu zonder zaal en door corona weet ik niet of we het weer voor elkaar krijgen. We gaan door zolang we kunnen. Wat ik jammer vind, is dat ik nooit de kans heb gegrepen om met Slayer op de foto te kunnen. Met Onslaught ben ik wel mee geweest naar Rock The Castle in Italië (2019), waar Slayer voor het laatst in Italië speelde, maar uit beveiligings-oogpunt mocht men niet in de buurt van de band komen, uiteraard op verzoek van Slayer zelf.
En nu wat ‘funvragen’…
Wat zeg jij, friet of patat?
Wat is patat?
Graspop Metal Meeting of Wacken Open Air?
Tot nu toe Wacken Open Air voor mij! Graspop vind ik helaas een verzwaard Pinkpop geworden. Te veel mensen gaan er naartoe om het een keer mee te maken mijn inziens. Ik heb ooit eens de vraag gekregen waarom ik gestopt ben met het bezoeken van Graspop. Dat was een vraag van personen die eigenlijk niets met metal hebben, maar wel elk jaar gaan voor de gezelligheid en voor het poppetjes kijken. Begrijp me niet verkeerd: hoe meer mensen met metal kennismaken, hoe beter en fijner het is voor onze Belgische vrienden. In de line-up van de laatste jaren zie je daardoor wel te veel rock- en mainstreambands naar mijn zin. Ieder zijn ding uiteraard, maar ik neig daardoor meer richting de kleine “echte” metalfestivals hierdoor.
Slapen op een festivalcamping of een kamer/chalet huren?
Tegenwoordig slapen we in een hotel, of ons vrouw rijdt terug. Echt in een tentje blijven slapen is voor ons helaas geen optie meer, door de reuma van mijn vrouw.
In de moshpit of rustig van een afstand genieten?
Eigenlijk alle twee. Vroeger was ik vooral vooraan te vinden, stagediven (ja vroeger mocht dat nog!) en in de moshpit. Tegenwoordig sta ik met mijn ouwe botten meestal bij de bar en na een paar pinten, als ik denk dat ik weer twintig jaar ben, ga ik nog wel eens naar voren. De volgende dag heb ik dan wel spijt, haha!
Muziek streamen of fysieke examplaren kopen?
Te alle tijde fysieke muziek! Sinds de tijd dat ik ook nog wel eens al (metal) DJ speelde, lang geleden, heb ik ooit ook maar één LP of later CD weg gedaan. In dat opzicht ben ik heel blij dat er weer volop vinyl wordt geperst. Dat is toch net wat leuker dan een CD’tje. Op die manier ben ik zelf de baas wat en wanneer ik wil horen. Wat als een streamingsdienst net dat ene album wat jij te gek vindt er vanaf gooit: en dan?
Bedankt voor het interview en leuk dat je wilde deelnemen!
Aanmelden voor deze rubriek kan door een mail te sturen naar contact@zwaremetalen.com met het onderwerp ‘Café Zware Metalen’.