Nog zo een band die dezer dagen veel zal opduiken is Inter Arma. Het derde album van dit Amerikaanse amalgaam is opnieuw…Lees verder ›
Doom
Uit Engeland komt dit gezelschap dat met Scars of Aeons zijn tweede langspeler op de wereld loslaat. De naam Warcrab heb ik…Lees verder ›
De naam van deze band is helemaal O.K. Een stenen schip was een soort Scandinavische begrafenisconstructie, een duur graf dus. Het hoesje…Lees verder ›
Goed dan, ik zal het vierde album van het Finse Oranssi Pazuzu ook maar van een review voorzien. Blijkbaar is het nodig,…Lees verder ›
Hyponic uit Hong Kong stuurde me enige tijd terug de laatste full-length op, waarvan de titel zou staan voor ‘voormalig monnik’. Het klinkt…Lees verder ›
Af en toe krijg je als recensent nog wel eens een fysiek exemplaar in handen. Zo ook van dit Deense trio dat…Lees verder ›
Het Italiaanse Absymal Grief heb ik op deze site al meerdere malen mogen bespreken. Ondanks dat ik er live vaak nogal wat…Lees verder ›
Nadat Phil Howlett (Deceiver) met zijn tweede band Lucifer’s Fall een vliegende start heeft gemaakt, lijkt zijn eerste band Rote Mare vooralsnog…Lees verder ›
Eén van de releases die volgens mij outsider is voor plaat van het jaar, is deze Slow Forever van Cobalt. De meesten…Lees verder ›
Het tweemansproject Naked Star – bestaande uit multi-instrumentalist Tim Schmidt (Seamount) en zanger Jim Grant (Vampyromorpha) – laat er geen gras over…Lees verder ›