Headlines

Brainsore bevindt zich op het kruispunt tussen grind, death, hardcore en algehele hysterie. Zonder compromissen of regels verlegt de band de grenzen voor een intense en chaotische soundscape zonder hun liefde voor groove en subtiele melodieën te verliezen. De Italianen hanteren vakkundig de woeste brutaliteit en massieve agressie van hun genre, en voegen intelligent songschrijven, effectieve arrangementen, muzikaal vakmanschap en onverwachte elementen toe aan hun geluid.Lees verder ›

Niemand kent deze band, dat kan ik u verzekeren. Het komt waarschijnlijk door de albumhoes. Want godsammekraken wat een afschuwelijke hoes! Dit is Dark Magician en het brengt een album uit. A Very Private Affair nog wel. Na een EP in 2022, die Zware Metalen schijnbaar de moeite niet waard vond, is hier het nieuwste jonkie. Dark Magician koos voor rauwe black metal. Het is een Amerikaans eenmansproject van een figuur genaamd, jazeker, Dark Magician.Lees verder ›

Collega Yves maakte in het verleden al kennis met dit uit Australië afkomstige Mekigah. In 2012 beschreef hij het tweede album met de welduidende titel The Necessary Evil en in 2015 de opvolger Litost. Grote verschillen kwamen er tussen de twee albums aan de oppervlakte, want is het nu doom, gothic of/en ambient wat het gezelschap op de wereld los laat? Uiterst experimenteel is en blijft het zeker, zo ook op vijfde plaat To Hold Onto A Heartless Heart van de Aussies.Lees verder ›

'Caveman death metal', voor fans van het oude Incantation en Kataklysm. "Shut up and take my money!" Bij de eerste term ga ik overigens al overstag, want elke release in dit 'genre' wil ik sowieso wat luisterbeurten geven. Eerder bespraken we bijvoorbeeld ook releases van Mutilatred en Sanguisugabogg. Nu is het de beurt aan de Zweden van Vomitrot die met Emetic Imprecations via Personal Records hun tweede album uitbrengenLees verder ›

In 2022 en  2023 bracht Patriarchs In Black al een album uit en nog geen jaar later verschijnt het derde album. Het ontbreekt de heren dus niet aan huisvlijt, om maar eens een ouderwets woord te gebruiken. Visioning verschilt in weinig opzichten van de voorgangers. Opnieuw zijn de heren Dan Lorenzo (Hades) en Johnny Kelly (Type O Negative) verantwoordelijk voor het schrijfproces, krijgen we lome en Iommi-achtige riffs voor de kiezen en wordt ons een keur aan gastzangers voorgeschoteld.Lees verder ›

De tijd is eindelijk daar! Zij het wel in de absolute slotsecondes van de reservetijd, dat weer wel. De ingewijden zullen weten waar we het hier over hebben, maar voor de degenen die het nog niet weten, of inmiddels vergeten zijn, zullen we het nog eens kort aanstippen. In 2004 bracht Wintersun zijn eerste zelfgetitelde album uit. De beoogde opvolger zou door een aaneensluiting van vertraging en een surplus aan materiaal uiteindelijk pas acht jaar later in de vorm van Time I uitgebracht worden. De beloofde andere helft van het tweeluik zou een jaar later volgen.Lees verder ›

Serotonin, een Nederlands duo uit Nijmegen, heeft met Motiv een opvolger van Fracture (2021) klaar liggen. Het draaiende blackmetalschijfje komt via Narcoleptica Productions. Bijzonder en interessant om lezen is het feit dat niemand minder dan Magnus Devo Andersson van de Endarker Studios aan de mixknoppen gezeten heeft (Marduk, Ofermod, Count Raven). De mastering werd overgelaten aan Greg Chandler van de Priory Recording Studios (Code, Alkerdeel, Ungfell) en dat zou dit Motiv een spectaculaire ruwe, rauwe doch rijke en gevaarlijke sound meegegeven hebben. Nu, dat alles staat natuurlijk in het promopraatje.Lees verder ›

De hyperactieve Japanners van Crossfaith zijn terug met een nieuwe plaat. Dat heeft even op zich laten wachten: de band ging op een hiatus en de pandemie fietste er ook nog eens doorheen, maar nu, zes jaar na Ex Machina, presenteert de band de opvolger in de vorm van Ark. En om even met de deur in huis te vallen: het klinkt alsof de mannen zes jaar lang al hun energie hebben opgespaard en in één keer op plaat hebben geknald. Werkelijk; de energie spat er vanaf af,en blijft continu in hoog tempo doorgaan. Beats, breakdowns, samples, woest kolkende drums, keihard geschreeuw, het is weer een compleet explosieve cocktail die Crossfaith in je gezicht laat ontploffen. Dat begint al bij de opener The Final Call, die zo als een game soundtrack zou kunnen fungeren. Al snel wordt echter wel duidelijk dat langdradigheid en rustige opbouw net zomin aan deze Japanners besteed is als een ADHD-er in een bijbelvoorleesclub voor stotteraars.Lees verder ›

Black metal uit Californië, het is eens wat anders. Other World moet toch behoorlijk wat indruk gemaakt hebben want hun meest recente boreling, Tenebrous, ziet zo maar eventjes het levenslicht via het Debemur Morti-label en dat mag je gerust een grote bevalling op deze wereld noemen. Dit Amerikaanse viertal ken ik nog niet. Nochtans hebben sommige bandleden een verleden in bands als Black Salvation, Pillorian (in een verleden nog een plaatje actief op het Eisenwald-label met (ex-)leden van Uada en Agalloch) en het minder bekende Boreworm.Lees verder ›

Na een debuut van jewelste (Heart of Oak uit 2013) en drie jaar later de uiterst sterke en krachtige opvolger Voice of the Void had het Canadese Anciients de wereld voor zijn voeten. Het succes was geoogst met twee topalbums en het enige wat de heren uit Vancouver nog maar hoefden te doen was het momentum omarmen en de vruchten ervan  plukken. De band verwierf al snel een behoorlijke wereldwijde fanschare, wereldtours lagen voor hun voeten, er werden in hun thuisland zelfs prijzen gewonnen. Daarna werd het angstvallig stil rond de band.Lees verder ›

De Zweden van Thrown werken zich de laatste jaren de pleuris om naamsbekendheid op te bouwen. Het vele toeren en de overtuigende muziek lijken zijn vruchten af te werpen, want je kon de heren regelmatig zien op festivals zoals Jera On Air of tijdens voorprogramma's van bijvoorbeeld Knocked Loose en Counterparts. Het levert mooie statistieken op bij Spotify en via die weg leerde ik de moderne metalcoreband ook kennen. Bandleden deden eerder ervaring op bij Humanity's Last Breath, Grieved en Vildhjarta.Lees verder ›

Wat een ellende en miserie, toch? Hey meisje... Ze draait zich om, dat melkmeisje en dan hebben de Oostenrijkse heren van Ellende er een geheel eigen versie van gemaakt. Ik noem het een bijzonder geslaagd hoesontwerp, die cover voor de nieuwste plaat Todbringerin die uitkomt via AOP Records. Meesterbrein L.G. heeft amper twee jaar na Ellenbogengesellschaft nieuw werk klaar. En die vorige plaat was al geen klein bier.Lees verder ›