Dark Magician – A Very Private Affair

Geschreven door op 01-09-2024 om 22:38.

Niemand kent deze band, dat kan ik u verzekeren. Het komt waarschijnlijk door de albumhoes. Want godsammekraken wat een afschuwelijke hoes! Dit is Dark Magician en het brengt een album uit. A Very Private Affair nog wel. Na een EP in 2022, die Zware Metalen schijnbaar de moeite niet waard vond, is hier het nieuwste jonkie. Dark Magician koos voor rauwe black metal. Het is een Amerikaans eenmansproject van een figuur genaamd, jazeker, Dark Magician. Kijk eens aan, hier een foto:

Met zo’n lelijke hoes en zo’n bandfoto verwacht ik weinig goeds. Gelukkig viel het reuze mee. Dit is wat Duits klinkende primitieve lo-fi black metal met een veelheid aan harmonieuze akkoorden. Het klinkt typisch lo-fi: duidelijk te onderscheiden instrumentatie en alles flink gecomprimeerd. De muziek is een bedje van harmonie, simpele drums en een zeer warm geluid. Zo warm dat de vocalist zich duidelijk constant brandt. Ze (?) schreeuwt, gilt, balkt en loeit. Iemand, stuur een duiveluitdrijver langs! De drumcomputer ratelt onverstoorbaar verder. Af en toe klinkt een cymbaal maar het is vooral dubbele bassdrums die ik hoor. Verder noemt Dark Magician dit blackgaze en daar kan ik wel in komen. Dat doortimmerende drumgeluid in combinatie met die simpele akkoorden hebben iets hypnotisch.

Alle tracks klinken hetzelfde behalve Resurrection wat toch een pak saaier is dan de rest. Op Soil zijn effecten toegevoegd die de track verkrachten omdat ze veel te hard staan. Het is het enige echte kutnummer op A Very Private Affair. Om de frustratie van die mislukte mix van zich af te schreeuwen snatert de vocalist nog wat onverstaanbare keelklanken. De laatste seconde maakt het nog een beetje goed. Verder mag ik de riffs wel. Simpele akkoordenprogressies en af en toe wat korte tremolopicking. Het is een groepje pretentieloze nummers die om een simpel thema evolueren, voor zover we van evolutie mogen spreken. Mijn favoriete riff staat op A Second Chance. Een beetje van jezelf en een beetje van Taake.

A Very Private Affair bevat luisterbare tracks die verder weinig om het lijf hebben. Zal ik er nog vaak naar luisteren? Dat niet. Heb ik spijt van het luisteren? Dat ook niet. Dark Magician tovert uit de hoge hoed: simpel spel, elementaire songwriting en een slecht tot matige drumcomputer die vrijwel constant eenzelfde monotone dreun aanhoudt. Wat dat betreft is de songwriting wel echt matig en vertelt de band niet echt een verhaal met zijn nummers.

Toch slaagt Dark Magician erin om te vermaken en enige vorm van trance te op te wekken. Het is een soort therapie. Niet hele goede therapie, dat niet. Meer een soort hypnotherapie waarbij je niet echt in slaap valt maar wel af en toe moet gapen. Ik ben niet super enthousiast over A Very Private Affair, maar gezien alle seinen aan het begin op rood stonden ben ik dankbaar dat de seinen na het beluisteren op oranje zijn gesprongen.

Score:

66/100

Label:

Fiadh Productions, 2024

Tracklisting:

  1. Comfortable in Misery
  2. A Second Chance
  3. Be Still
  4. Resurrection
  5. Return to Earth
  6. In Death
  7. Soil

Line-up:

  • Dark Magician – Alles

Links: