escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Soms worstelen mensen zo hard met zichzelf dat ze de indruk krijgen dat ze helemaal alleen op deze aardbol zijn. Of het dan ook zo is laat ik maar even in het midden maar het is in ieder geval zo dat het debuutalbum van dit Noors/Italiaanse duo, Hammerfilosofi, de titel The Desolate One meekreeg. De centrale thematiek op deze vier-track EP, SOLUS (Igne Natura Renovator Integra), waarvan de teksten werden geschreven door niemand minder dan Rune Vedaa (Forgotten Tomb), is opnieuw behoorlijk beladen en omhelst introspectie. Je moet naar binnen kijken, naar je eigen veelal spirituele zelf die vaak erg agressief uit de hoek kan komen, je moet jezelf zuiveren. Althans, dat is wat ik er van maak.Lees verder ›

Het Franse Eihwar liet begin 2023 voor het eerst van zich horen via YouTube. Het tweetal, bestaande uit Asrunn en Mark, vindt hun inspiratie in de Noordse mythologie. Titels van nummers als The Feast of Thor en Ragnarök laten wat dat betreft ook weinig ruimte voor twijfel. Nu zijn zij niet de eerste - en vast ook niet de laatste - muzikanten die hierdoor geïnspireerd zijn. Gelet op de velen die hen zijn voorgegaan, lijkt de muzikale invulling wellicht voor de hand te liggen. Maar Eihwar bewandelt een ander pad. Of om hun eigen woorden maar te gebruiken: “Many bands have explored the Pagan & Norse worlds over the last 15 years seeking atmospheric, acoustic and ritual sounds with great seriousness. This is not the path Eihwar chose.”Lees verder ›

Ergens in het ondernemende Roeselare, gelegen in West-Vlaanderen, speelde het Belgische Blain de roofings van de platte daken tijdens het TRAX Festival. Blain, helaas nog veel te onbekend, heeft in zijn gelederen ene Christophe Verholle, winnaar van The Voice van Vlaanderen. De organisatoren van TRAX hebben zichzelf tekort gedaan door deze kleppers zo vroeg op de middag te programmeren. De warme en krachtige strot van de aimabele familieman komt het best tot zijn recht in zijn natuurlijke habitat: tussen een hoop luide en smerige gitaarriffs. Het werd allemaal vastgelegd op de gevoeligste der platen, dankzij JDC Fotografie. Geniet even mee van de resultaten.Lees verder ›

Fans van black- en death metal zullen de naam Kanonenfieber inmiddels wel herkennen. De Duitse band groeide in een korte tijd uit tot een grote naam en wist zodoende menig podium te betreden. Eerder spraken we al met het brein achter de band: Noise. Dat was weliswaar in de tijd van Covid-19. Inmiddels is er een hoop veranderd en staat er eind dit jaar een eerste, echte headliner tour op het programma met de Canadezen van Panzerfaust.Lees verder ›

Pas op: gloeiend heet! Zij die van slam en brute death metal houden weten het al langer, maar Peeling Flesh musiceert in zijn genre op level eindbaas en is momenteel een van de snelst opkomende bands. Unique Leader Records hoorde het, wist dat het goed zat en lijfde het gezelschap snel in. Daarom verschijnt dit magmaschijfje via het Amerikaanse kwaliteitslabel. We mogen loodzware slamdeath verwachten en speciaal voor deze gelegenheid heeft men ook nog eens beroep gedaan op veel gastbijdrages.Lees verder ›

De man die al in vele oorlogen heeft gevochten en telkenmale weer opstond, is terug met één van zijn bands. De heer Saukkonen kiest ervoor om met zijn band Wolfheart Draconian Darkness uit te brengen. Plaat nummer zes alweer en dit in dezelfde bezetting als op de vorige erg degelijke plaat, King Of The North. Deze Finse roedel wolven aangevuld met ééntje uit het Griekse schiereiland maakt ons melodische deathmetalliefhebbers op geijkte tijdstippen blij met een release vol diep donkere, koude en kille nummers.Lees verder ›

Sinds 2017 timmeren de bandleden van Kalandra aan de weg. Niet direct een strak geplaveide weg zoals u ook in onderstaande tekst vanuit de promo zal lezen, maar wel eentje die we op zijn minst origineel zouden moeten noemen. Nog nooit van dit Kalandra gehoord, zegt u? En u beschikt over een voorliefde voor etherische klanken? Lees gerust even verder.Lees verder ›

Toen in 2019 het derde album Artifacts van het Griekse Mother Of Millions uitkwam via ViciSolum Records kon ik niet anders dan - na uiteraard talloze luisterbeurten - dit album in mijn Jaarlijst op te nemen. Redacteur RammJoch schreef een lovende recensie over het album: muziek vol van karakteristieken, twists, nuances en emoties. Dit was dan ook een eerste aanzet voor mij om zelf eens te gaan luisteren. Nu, vijf jaar na dato, verschijnt de opvolger Magna Mater en heb ik de nobele taak op mij genomen om er eens voor te gaan zitten, om te luisteren en te recenseren.Lees verder ›

Is wit echt wit en zwart echt zwart? Vanuit deze wat eigenaardig aanvoelende gedachtegang is het Oekraïense Silvern gestart. Ze wensen vanuit deze veronderstelling de dualiteit van het menselijk bestaan en het zijn in vraag te stellen, althans dat is toch het gene wat ik destilleer uit de meegeleverde informatie die het debuutalbum Stardust Sermons flankeert. Het erg goede platenlabel Vendetta Records heeft de band opgevist uit de grote blackmetalvijver en biedt hen het wereldwijde podium aan om zich te presenteren.Lees verder ›

Geen fest, maar feast. Want hier wordt een buffet opgediend voor de doorgaans onderbedeelde slam en grindcore fans. Uit alle windstreken kwamen bands en fans samen voor drie dagen stampende, vuige en brute herrie. Ruben en Mellow waren er bij voor Zware Metalen om al dat lekkers van een woordje uitleg te voorzien en op de gevoelige plaat vats te leggen. Op dag drie steeg het kwik naar 33 graden en er was zelfs onweer voorspeld. Dat mocht de pret echter niet drukken, want Death Feast serveerde exclusieve shows van onder andere Dehumanizing Itatrain Worship, vreemde eend in de bijt Gorod en meer gore herrie van Maximize Bestiality.Lees verder ›

Soms kom je namen tegen van bands waar je in een eeuwigheid niet meer van gehoord hebt. Dan denk je dat je een paar treinen gemist hebt en een inhaalmanoeuvre moet beginnen, maar in het geval van het Noorse Koldbrann ligt het niet aan mij. Het duurde meer dan een decennium om deze nieuwe langspeler te laten verschijnen. Geen idee waarom, de promofiche houdt het bij het feit dat de band 'een tijdje in de schaduw' verbleef.Lees verder ›

In 2018 voorzag ik het album Dead Suns Under The Forever Moon van Drift Into Black van een redelijk positieve review. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik mij niks meer kan herinneren van die release, behalve dat de bandnaam bij mij meteen weer een belletje deed rinkelen. De schrik zat er daarom ook meteen goed in toen ik Voices Beneath The Rubble op zette. Ik ben namelijk geen fan van Ghost B.C. Althans niet meer, vanaf alles na Meliora. Muzieksmaak kan nu eenmaal ook veranderen naarmate de jaren vorderen. Maar voordat ik verder kan luisteren naar dit nieuwe album van Drift Into Black moet ik toch eerst weer terug naar die release uit 2018, want iets klopt hier niet.Lees verder ›

Het in 2015 opgerichte Pneuma Hagion is een deathmetalband uit Texas en bestaat uit het duo R. en S. Het hier te bespreken derde album From Beyond staat klaar voor een eerste beschrijving op onze webzine. De heren draaien al sinds 2015 mee, dus het mag ondertussen wel een keertje. Vooropgesteld is het doel van het duo om zware deathmetal te maken in de stijl van mid-era Morbid Angel, in het bijzonder geïnspireerd door Gateways to Annihilation. Hallo, bent u wakker? Ik zei Gateways to Annihilation! Mooi, dan kan ik u nu vertellen hoe dit krappe half uurtje aan muziek klinkt.Lees verder ›

Op het moment van schrijven mag ik bijkomen van een goede coronaverkoudheid, zeer waarschijnlijk opgelopen tijdens Pelagic Fest, afgelopen weekend in de Muziekgieterij in Maastricht. Kort samengevat was dit een zeer geslaagd weekend vol met uitstekende bands in voornamelijk het post-rock-/metalgenre. Laat dat nu ook meteen de brug vormen naar Reverb On Repeat, een Russische post-rock-/shoegazeband met leden van onder andere de post-blackbands Trna, Somn en Olhavo.Lees verder ›

Sam Yazdian van het Iraanse Najand heeft een zoveelste blackmetalplaat uit met ambient achtergronden en depressieve bovenklanken. De titel van de plaat doet weinig goeds vermoeden: The Letter Of Death. Het heerschap zingt in het Perzisch vandaar dat ik voor de volledigheid naast de Engelse titels ook de Perzische variant heb vermeld. Dat zingen in de eigen taal, het beroepen op je eigen achtergrond vind ik altijd een sterk element en toont ook aan de luisteraar wie je bent.Lees verder ›