Headlines

Pantheon Omega komt uit Bancroft, Ontario en dan zitten we in Canada. De heer Micheal Grund is de bezieler van deze melodische death/blackmetalband. Wie goed oplet, kent natuurlijk de heer Grund van zijn werk in SIG:AR:TYR, een folk/blackmetalgezelschap dat recent werk heeft uitgebracht via het Nederlandse Hammerheart Records en dit na ruim acht jaar van het front verdwenen te zijn. Pantheon Omega gooit het met Harmonizing The Death Essence over een andere boeg. Het is death/black metal met een licht symfonisch sausje maar met heel wat melodie, epiek en heroïek.Lees verder ›

In 2022 schreven we al eerder een recensie over het werk van eenmansproject Antimozdebeast. Hoewel we toen fel van leer trokken, geloven wij niet dat één album de lijn bepaalt voor het andere werk dat een artiest uitbrengt. Laten we dus een gokje wagen en kijken naar wat we op Lake of Fire te horen krijgen.Lees verder ›

Kvadrat is een eenmansact uit Aspropyrgosn (Griekenland), een gemeente onder de rook van Athene. De persoon die voor de act verantwoordelijk is, gaat door het leven onder de abbreviatie I.A. Nee, dat is geen verkapte, zoutloze poging je zand in de ogen te strooien door de afkorting van artificial intelligence (AI) om te keren. Dit is mensenwerk en de afkorting is dan ook eenvoudig te achterhalen. Het gaat hier om Ivan Agakechagias, die ook actief is in de deathgrindband Συντριμμια. In 2021 bracht hij met Kvadrat de EP Ψυχική Αποσύνθεση (Grieks voor "Vervreemding") uit, die een zeer sterke indruk achterliet. Vier nummers, die allemaal bol stonden van een dissonante, kwaadaardige mix van black en death metal. Om maar een muzikale vergelijking te trekken: een beetje het midden houdend tussen Deathspell Omega, Suffering Hour en Ulcerate.Lees verder ›

Uit Oakland mogen we hier het trio ontmoeten met de gezellige naam Necrot. Een trio associeer ik niet direct met een activiteit dat voortplanting tot doel heeft, eerder met het maken van ongegeneerd plezier. Toch gaan we hier de nieuwe plaat bespreken met de titel Lifeless Birth, een veelzeggende titel daar we met deze plaat een nieuwe vrucht mogen bewonderen vol dodelijk materiaal en vol verderf. En in schril contrast hoor je tevens het spelplezier in wat de band ten toon spreidt.Lees verder ›

Waar de fock ga je als band aan beginnen wanneer je denkt funeral doom met sludge te combineren? Het Spaanse Blazar durft het aan en voegt er volgens het bijgesloten schrijven ook nog een portie death metal aan toe. Het resultaat horen we terug op het debuut Fatal Cosmic Wound.Lees verder ›

Gaan we van redelijk zacht winterweer over naar gure regen en kou? Dan is het ogenblikkelijk tijd voor een portie death-thrash van Amerikaanse makelij. De band Molten is dan ogenschijnlijk niet meteen de meest originele keuze, maar schijn bedriegt kennelijk, want de eerste luisterbeurt was toch wel een verrassende.Lees verder ›

Jordsjuk is een Noorse band en bestaat uit de veteranen Sagstad, Mannevond en Renton. Drie heren die spelen of speelden in bands als Djevel, Nordjevel, Urgehal, Pantheon I of Koldbrann. Ratner Pa Rot wordt uitgebracht door Indie recordings die deze EP omschrijft als black metal gemengd met stevige rock-'n-roll. Dat kan natuurlijk gewoon keihard werken. Alzo verschilt deze vorm van black metal wel van datgene wat de heren gewoonlijk ten berde brengen in de bands die ik daarnet opsomde.Lees verder ›

Lesbian Bed Death. Weer zo’n bandnaam die je aan het denken zet. Want wat zouden de bandleden ermee bedoelen? Joost mag het weten, en mij maakt het eigenlijk niet zo veel uit. Op hun album Midnight Lust verkennen ze in ieder geval wederom de sensuele kanten van de klassieke horror.Lees verder ›

Waar hou jij van? Een zak over je hoofd krijgen tijdens de daad? Of een naald geprikt krijgen in je onderarm tijdens diezelfde actie? Het zou zo maar kunnen. Over zes van die bijzondere liefdes zingt en musiceert dit Italiaanse Pain Injection. Hij noemt zijn plaat gewoon Paraphilia en het eveneens Italiaanse Subsound Records dacht er wel mee aan de slag te kunnen. Dat kan en mag natuurlijk. De muziek van dit Italiaans kwartet is een mengsel van donkere, ambientachtige geluidslandschappen die worden omzoomd en omgord door postblackmetalelementen en depressieve, suïcidale klanken, al zijn die twee laatste toch bijzonder miniem aanwezig.Lees verder ›

Soms weet ik niet helemaal wat ik mag verwachten wanneer ik de bijgesloten promo lees voordat ik de plaat voor een eerste luisterbeurt opzet. Maar feit is wel dat dit dikwijls tot positieve ofwel negatieve verrassingen leidt. Enerzijds doordat de anticipatie naar aanleiding van een promotekst dermate hoog is of de omschrijving te vaag ten aanzien van het materiaal. En zo nu en dan stemt de omschrijving net heel goed overeen met de muziek die ik op het aangeboden album hoor. Dit laatste is wel het geval bij The Dark Night Of The Soul van Bleak Sanctuary, al durf ik gerust toe te geven dat het spreekwoordelijke kwartje tijdens de eerste luisterbeurt niet direct viel. De band maakt muziek die ergens op de grens van black, melodeath en gothic metal ligt. The Dark Night Of The Soul laat een gevarieerd palet aan klanken horen die deze genres niet al te vast met elkaar mengt of versmelt. Het album zelf handelt over moeilijkheden in het leven - die de muzikant niet bespaard bleven - aangezien hij met een medische diagnose werd geconfronteerd aan de vooravond van de coronapandemie.Lees verder ›

Ditmaal komen de tanks van de artillerie en het voetvolk van de infanterie uit Tilburg, Nederland. Dit vierkoppige gezelschap laat zich Frontline Despair noemen en na een demo in 2023 vol brutaal ruw en rauw blackmetalgeweld komt deze militie met Pure Fucking War. Ik vermoed dat het de bedoeling is dat dit kwartet alles aan gruzelementen klopt, timmert, schiet, bombardeert of ik weet niet wat nog of daar tenminste keihard hun best voor doet. Ik heb het wel voor jong blackmetalgeweld. Vaak is het voor dit type bands wat zoeken naar een eigen geluid, de eigen fundamenten maar heel snel wordt dit wel gevonden. Vaak is het qua productie eveneens wat zoeken en komt dit dan korzelig, weinig gladgeschuurd naar boven en daar wordt ik wel vrolijk van. Het katapulteert me vaak naar die momenten dat ik zelf in een koude repetitieruimte stond om nummers te fabriceren, al waarvan we dachten dat ze de wereld gingen veroveren.Lees verder ›

Vroeger keek ik veel naar basketbal toen dat nog live werd uitgezonden op een of andere sportzender. De jaren met Michael Jordan die met de Chicago Bulls de ene titel na de andere aaneen reeg. Op gegeven moment speelden ze tegen de Portland Trailblazers met en zekere Clyde Drexler in hun midden. Fantastisch team en ik heb veel waardering gekregen voor de mannen uit Portland. Nou komen er op metalgebied ook de nodige kwaliteitsteams uit die regionen en daar is het deathmetalgenootschap genaamd Witch Vomit er een van. De grote vraag is of hun nieuwe een slamdunk is of niet.Lees verder ›

Valhalla Awaits was voor mij een onbekende naam en groeide uit tot een aangename ontdekking na het beluisteren van zijn nieuwe, in eigen beheer uitgebrachte EP Perdition. Het vijftal komt uit Zuid-Wales en heeft wel wat links met Phil Campbell and the Bastard Sons. Niet alleen deed men daar al meermaals het voorprogramma voor, zanger Andrew Hunt nam voor die band ook een aantal shows de vocalen voor zijn rekening.Lees verder ›

Het Nederlandse Sinnahti, bestaande uit (ex-)leden van de bands Sator Malus en River of Souls is toe aan zijn debuut. The Virtue of Dying werd al opgenomen in de jaren 2019 en 2020, maar ziet nu pas het levenslicht. Dat de muzikanten al wat ervaring hebben opgedaan in het samenstellen en…Lees verder ›