Headlines

Ondanks dat het geluid vaak zijn (kettingzaag-)basis vindt in het bijna mythische Boss HM-2 pedaal, is de ene oud-schoolse Zweedse deathmetalplaat de andere nog niet. Wombbath laat dat nog maar eens horen op dit Beyond The Abyss. Want al bij de eerste draaibeurt valt op dat de plaat een soort van fris klinkt. Niet in de zin van schoon natuurlijk – de moerasluchten moeten wel van de draaitafel walmen – maar in de zin van energiek en geïnspireerd.Lees verder ›

Ka mate, ka mate! Ka ora, ka ora! Als de Maori volkeren vroeger de beschikking hadden gehad over elektrische gitaren en een modern drumstel, dan was bovenstaande tekst van het meeste bekende strijdlied (ook wel haka) zeker in de vorm van zwaar metaal op naderende vijanden losgelaten. Ook zeker dat die vijanden dan rechtsomkeert waren gegaan (of tot de dood veroordeeld in de moshpit)! Dat moeten de heren van Alien Weaponry ook gedacht hebben toen zij de inheemse taal en strijdvaardigheid van thuisland Nieuw-Zeeland combineerden met hun aanstekelijke vorm van groovende thrash metal.Lees verder ›

Iron Form is een duo afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk en de heren Heffernan en Gambardella kennen elkaar blijkbaar al wat langer. Ze speelden samen in bands als Svalbard, Handcuff en Eulogy. Bands die bij mij niet direct een bel of klok doen rinkelen of luiden. Kan geen kwaad natuurlijk. Church Road Records verzorgt de release van de eerste EP van dit metalcore, post-hardcoregezelschap. Verder wordt er maar weinig informatie meegestuurd. Zo ben ik niet op de hoogte wie het gedrocht van een artwork heeft gemaakt, heb je het raden naar de studio waar deze EP, Cut From Cold Blood werd opgenomen en staat er ook niet vermeld wat nu Heffernans dan wel Gambardella's taken binnen de band zijn. Wel handig om weten natuurlijk.Lees verder ›

Sommige promoteksten zijn ronduit potsierlijk en vol onzin. Een band wordt vaak met superlatieven tot grote hoogten geprezen, met allerlei teksten over 'de beste plaat ooit' en 'diepgewortelde emoties die langzaam bezit nemen van de luisteraar' enzo. Ik neem het vaak met een korrel zout. Dat moet het Duitse Hjort ook gedacht hebben. Die hebben helemaal geen tekst bij hun promo. Niet wie zij zijn of wat hun inspiratiebronnen zijn. Gewoon: ‘hier heb je de audio, doe ermee wat je wilt, houdoe’. Dank je Hjort!Lees verder ›

Er zijn weinig bands die de huidige wereldsituatie in hun bandnaam beter weten te pakken dan Disarmonia Mundi. Voor degenen die hun Duolingo nog niet op Italiaans hebben staan geven we vrij vertaald: de wereld in disharmonie. Want laten we eerlijk zijn, het wordt er allemaal toch niet gezelliger op. Gelukkig weet dit Italiaanse duo, met hooggeëerd gastbezoek (daarover later meer), daar een klein beetje verandering in te brengen.Lees verder ›

Lucifer's Child is een gekend blackmetalcollectief gevormd rond en door onder anderen George Emmanuel, goed gekend in Griekenland en ver daarbuiten. The Illuminant is de opvolger van de in 2022 verschenen split met Mystifier. Daarboven waren er sterke platen zoals The Wiccan via Dark Essence Records (2015) en The Order via Agonia Records (2018). Dit laatste label is ook nu het huidige label en is dus een grote speler.Lees verder ›

Het Italiaanse My Kingdom Music kondigt het tweede album van hun landgenoten Incantvm getiteld Maleficia aan als een werk vol avantgardistische black metal aangevuld met esoterisch, dark en doomy passages zoals we die wel kennen van bands als Abigor, Obtained Enslavement en Necromantia. Tja, dan heb je mijn aandacht gevangen. Want jezelf als band direct met toch wel grote bands vergelijken legt de lat vaak van in het begin al erg hoog. In 2022 kwam dit gezelschap uit de regio Agnone en Molise nog met Strigae, een plaat die me totaal ontging.Lees verder ›

In het begin van de jaren '00 maakte onder andere Heaven Shall Burn, Caliban en The Agony Scene furore door metalcore en melodische death metal met elkaar te mixen. De eerste twee bands zijn nog actief waarbij Heaven Shall Burn nog meer richting de melodische death metal gegaan is, The Agony Scene is helaas niet meer actief. Het Amerikaanse Azshara brengt met zijn debuut EP een rechtstreekse ode aan bands en muziek uit die tijd. Via Daze verschijnt het schijfje met daarop vijf nummers die je mee terug in de tijd nemen.Lees verder ›

Collega Bart schreef in 2021 al een review van het eerste album dat de Belgische groovemetalband Destroy Humanity uitbracht. Hypnopompia kreeg een mooie 77 punten en werd omschreven als "een erg degelijke mainstreammetalplaat die veel associaties zal opwekken bij de gemiddelde Graspopganger, voldoende om de plaat aan te schaffen, voldoende om ‘loszugehen’ en zowel calorieën als frustraties te verbranden." Nu, vier jaar later, brengt het drietal eveneens in eigen beheer Where Is Your God Now uit. Aan de bezetting is niets gewijzigd en muzikaal gelden de eerder genoemde referenties nog steeds: voor fans van Lamb Of God, Machine Head en Pantera. Alsof de tijd stil heeft gestaan.Lees verder ›

Naast bier vloeit er ook black metal in de krochten van het Duitse Beieren. Het duo achter Gràb leverde al wapenfeiten binnen klinkende namen als Solstice, Winterfylleth en Dark Fortress. Zanger Grànt presenteert dus het Duitse luik, terwijl zijn collega van over het kanaal schrijft voor dit project. Enkele jaren geleden lanceerden ze het knappe Zeitlang en dit voorjaar is het tijd voor een spraakmakende opvolger. Voor al wie van meloblack houdt met een oude en ruwe vibe.Lees verder ›

Het tweede album van Vacuous (het live-album Live In Leeds 0309/'21 niet meegerekend) markeert de overstap naar Relapse Records, voorwaar een grote stap voorwaarts. De vijf Britten startten hun muzikale loopbaan slechts vijf jaar geleden en met de overstap naar een groter label lijkt de carrière in de lift te zitten.Lees verder ›

Geweldige bandnaam: Rotzak! Dat schept al een beeld natuurlijk. De Belgen brengen met Headrush een tweede full-length aan de man en muzikaal moet je het -mocht je nog niet bekend zijn met de heren- zoeken in het straatje van onder andere Every Time I Die, Dillinger Escape Plan en Refused. Mijn aandacht is geprikkeld, zeker wanneer de muziek geproduceerd wordt op eigen bodem. Er zit maar liefst vijf jaar tussen de eerste plaat en deze, dus dat moet iets beloven zou je denken!Lees verder ›

Hommages aan de Italiaanse filmkunst zijn de orde van de dag. Vorig jaar bracht Uncle Acid & the Deadbeats nog een album uit dat is geïnspireerd op het giallo filmgenre. Dit jaar trakteert het Italiaanse collectief A.M.E.N. ons op een album dat een ode is aan het werk van horrorregisseur Dario Argento. Dit album draagt de niet-verrassende naam Argento.Lees verder ›