Disarmonia Mundi – The Dormant Stranger

Geschreven door op 27-03-2025 om 20:42.

Er zijn weinig bands die de huidige wereldsituatie in hun bandnaam beter weten te pakken dan Disarmonia Mundi. Voor degenen die hun Duolingo nog niet op Italiaans hebben staan geven we vrij vertaald: de wereld in disharmonie. Want laten we eerlijk zijn, het wordt er allemaal toch niet gezelliger op. Gelukkig weet dit Italiaanse duo, met hooggeëerd gastbezoek (daarover later meer), daar een klein beetje verandering in te brengen. Al is het maar voor een goede vijftig minuten. Met de albumtitel weet de band dan weer zijn eigen situatie goed te schetsen, want die leek toch wat in slaap gesukkeld. De band begon in de beginjaren van deze eeuw nog vrij productief met vier albums in negen jaar tijd, waaronder de sterke albums Fragments of D-Generation (2004) en Mindtricks (2006). The Isolation Game kwam nog in 2009 uit, maar vervolgens moesten de fans zes jaar wachten op Cold Inferno, waar collega Bart zo enthousiast over was dat de bechamelsaus hem dun door de broek liep. Nu zijn we inmiddels tien jaar verder en kunnen we dan eindelijk genieten van The Dormant Stranger. Het slaperige stuk hebben we dus behandeld, maar wellicht is Disarmania Mundi voor een groot deel van de metaalliefhebbers ook een zekere onbekende. Hoog tijd om daar verandering in te brengen!

Disarmonia Mundi komt dus uit Italië, maar maakt melodische death metal die direct uit de Scandinavische regionen lijkt te komen. In basis zijn hiervoor twee heerschappen verantwoordelijk, waarvan de prachtige namen ook zomaar een overheerlijk Italiaanse pastagerecht hadden kunnen zijn. Zo is Ettore Rigotti (ik krijg al meteen honger) verantwoordelijk voor alle muziekinstrumenten, de cleane zang en ook nog eens de volledige muzikale composities. Het vocale bijgerecht Claudio Ravinale zorgt voor de teksten en de extreme vocalen uit het Italiaanse kamp. Dat doet hij overigens niet alleen, maar wordt hierbij bijgestaan door niemand minder dan Björn ‘’Speed’’ Strid, die we natuurlijk kennen van Soilwork, The Nightflight Orchestra en talloze andere zijprojecten. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, is hij geen officieel lid van de band, maar levert al wel sinds 2004 zijn vocale bijdrage aan de albums. Björn Strid klinkt natuurlijk ook niet als Italiaanse lekkernij, dus dat zou ook niet kloppen als hij in de vaste opstelling zou zijn opgenomen.

Wat gelukkig wel klopt, is de muzikale invulling. De melodische death metal wordt in goede traditie gespeeld van enkele Zweedse en Finse grootmeesters (denk aan Soilwork, In Flames of Mors Principium Est). Mocht dit alles je wel bevallen, dan zouden moderne bands als Engel en Rise To Fall (die laatste niet geheel ontoevallig labelgenoten van Disharmonia Mundi) je ook weleens goed kunnen bevallen, aangezien die eenzelfde stijl moderne melodeath aan de man brengen. Verwacht op dit Dormant Stranger dan ook een mooie wisselwerking tussen sterk melodisch gitaarwerk, meeslepende solo’s en groovende riffs. Dit wordt tentoongesteld in goed geschreven composities en een vlekkeloze productie.

The Dormant Stranger floreert overwegend in hoogstaand gitaarwerk met een zeer verslavende werking. Het album opent met de eerder uitgebrachte singles Adrift Among Insignificant Strangers (wat een oorwurm van een refrein!) en Oathbreaker, waarbij met name die laatstgenoemde zeer memorabel snarenwerk bevat. Shadows Of A World Painted Red is vervolgens één van de hoogtepunten van het album. De meeslepende agressie in de groovende gitaren en de wisselwerking tussen de beide vocalisten, zowel in de cleane als extreme vocalen, zijn zeer smakelijk uitgevoerd. En hadden we al genoemd dat de melodische gitaarlijnen een handelsmerk zijn van Disarmania Mundi? Om je beide vingers bij af te likken! Illusion Of Control en Outcast houden het niveau lekker vast, maar we snellen door naar Warhound. Het tempo knalt omhoog en de progressieve kant (dat is ook op andere plekken te horen zoals die eerdere single Oathbreaker) van Disarmonia Mundi komt ook meer tot uiting. Ik luister muziek vaak tijdens de saaie uren op de snelweg van en naar werk. Een nadeel daarvan is dat dit nummer mogelijk wel een boete of twee veroorzaakt kan hebben.

Crossroads To Eternity vormt eerder een kruispunt naar vergetelheid, dus schakelen we snel door naar 8th Circle. Een straffe melodeathkraker met een hoog thrashgehalte, zoals de Finse broeders van Bloodred Hourglass dat ook overtuigend kunnen brengen. De wisselwerking tussen Strid en Ravinale komen in dit nummer tot een gezamenlijk hoogtepunt (bechamel iemand?). Vooral de hoge screams die Ravinale er af en toe doorheen gooit, zijn werkelijk geniaal. Met The Dormant Stranger komen we aan bij het titelnummer en gaan we richting het einde van het album. Lekkere melodielijnen, groovende gitaren en een sterk refrein? Inmiddels kennen we het beproefde recept wel een beetje. Dat is dan ook de enige kritiek op het album. Maar dat vergeten we snel bij Architects Of Negativity. Het nummer staat bol van de melodische agressie en afwisselende gitaarpracht. Nog een solo? Het kan niet te gek, werkelijk fantastisch. Als het nummer richting het einde een donkere wending neemt met ultiem groovende riffs, is het helemaal niet meer te houden. Dat wordt boete nummer drie vrees ik. Tot slot krijgen we op Sheer Nothing nog een stukje melancholie te verwerken, zowel in de refreinen als in de gitaren. Hiermee kunnen we ook grootmacht Dark Tranquillity (de zang in het refrein heeft ook wel wat weg van Mikael Stanne) nog even aan de referentielijst toevoegen.

Na dit The Dormant Stranger zijn we zeker niet meer slaperig, maar volledig wakker geschud! Disarmania Mundi brengt niks nieuws onder de Italiaanse zon en klinkt grotendeels dan ook precies zoals ze dat tien jaar geleden (en eerder) ook deden. Hiermee brengt de band echter wel een berg aan hoogwaardig melodisch gitaarwerk waar menig andere band in het genre nog een gigantische punt aan kan zuigen.

Score:

85/100

Label:

Coroner Records, 2025

Tracklisting:

  1. Adrift Among Insignificant Strangers
  2. Oathbreaker
  3. Shadows Of A World Painted Red
  4. Illusion Of Control
  5. Outcast
  6. Warhound
  7. Crossroads To Eternity
  8. 8th Circle
  9. The Dormant Stranger
  10. Architects Of Negativity
  11. Sheer Nothing

Line-up:

  • Ettore Rigotti – Zang, gitaar, basgitaar, keyboard, drums
  • Claudio Ravinale – Zang

Links: