Headlines

Kratornas is voor mij een nobele bekende in black-/grindland. Je kan en mag het gerust een ware schande noemen dat ik dit gezelschap niet ken. Het is me zelfs onduidelijk of het nu een duo dan wel een soloproject betreft. Maar ik ga er me niet over dik maken. Wel weet ik dat dit Ravaged By Hurakaan release nummer zo veel is voor een band die al sinds 1995 actief is. Eerst vanuit Spanje maar nu vanuit Saskatoon, Canada.Lees verder ›

In Horror, Reborn is de nieuwste langspeler van het Franse Disfuneral. De mannen uit Nancy hadden al een EP en een album op hun naam staan, maar voor mij is deze plaat de eerste kennismaking. Een aangename mag ik wel zeggen!Lees verder ›

Het machtige Brzask kwam ergens in 2020 met de gelijknamige EP, Brzask. Het bleek een plaatje met maar vier nummers maar genoeg om een diepe indruk op me na te laten. Vervolgens verlies ik de band wat uit het oog, komt er nog een single, In The Forest Of Karkonosze in 2021 en dan nu bam! Een eerste volwaardige plaat: Der Wanderer Im Riesengebirge, uitgebracht door het gerenommeerde Vendetta Records.Lees verder ›

Wat ik altijd zo bijzonder vind, is dat bepaalde bands zo herkenbaar zijn. Herkenbaar uit de duizend als je het zo zou mogen schrijven en dus ook neerpennen. Veel van die bands hanteren een karakteristiek geluid, hun eigen tekstuele kader en trachten ondanks die basisfundamenten toch altijd innoverend uit de hoek te komen. Ook in mijn geliefde extreme subgenre zijn er zo bands te vinden. Je kan ze heel gemakkelijk op al de vingers van je handen tellen als je die tenminste nog hebt. Je vindt die bands ver in het buitenland maar eigenlijk moet je niet zo heel ver weg gaan om die ook in de eigen brede regio te vinden. Walg is zo'n band. Zo'n band met eigen fundamenten, een band met een eigen smoelwerk. Een band die steeds maar weer weet te verbazen door net telkens iets nieuws, iets anders op elk album te brengen. Er worden telkens wat nieuwe instrumenten toegevoegd, er wordt wat geknutseld wat aan het artwork en de tekstuele omkadering maar altijd staat het eindproduct als een huis.Lees verder ›

Een bekende bijnaam voor Finland is het land der duizend meren. In werkelijkheid zijn dit er echter bijna honderdnegentigduizend. Wat veel mensen wellicht niet weten is dat Finland ook oceanen bevat. Dit betreft echter niet de aquatische variant, maar de zwartgeblakerde muzikale kracht in de naam van …And Oceans. De band bestaat inmiddels dertig jaar, maar is na een lange pauze ondertussen toe aan het tweede leven.Lees verder ›

Er zullen wel een hele hoop nare verhalen te vertellen zijn als je terugkijkt in de geschiedenis. Het kunnen verhalen zijn die zich dichtbij je als persoon afspeelden of net ver daarvandaan en misschien niet direct tastbaar leken en soms wel voor de nodige controverse zorgden. Galghe steekt dit alles in een blackmetaljas en komt uit de Lage Landen. Hij maakte reeds indruk met de tape Bloed Eed.Lees verder ›

Sinds 2012 maakt het uit Luik afkomstige Brutal Sphincter de relatief kleine (gore)grindscéne van de Lage Landen al onveilig met zijn pot onvervalste klereherrie. Eerder bracht het gezelschap Dirty Jazz Bondage Club (2015) en Analhu Akbar (2017) uit via het Duitse Rotten Roll Rex, dit keer verschijnt het nieuwste product genaamd Sphinct-Earth Society via het Italiaanse Time To Kill Records.Lees verder ›

A Flock Named Murder komt uit Toronto, Canada en is een trio bestaande onder andere uit de broers Mueller aangevuld met de heer Wandy. Incendiary Sanctum is de opvolger van de debuutplaat uit 2019, An Appointed Time. De heren spelen post-metal met een blackmetalrand. Nochtans doet het hoesontwerp van de heer Adam Burke me eerder aan alsof we een deathcoreband mogen verwachten. De muziek die deze heren etaleren zou ergens een mengeling moeten zijn van Agalloch, Neurosis, Inter Arma, Ulver, Fen, The Ruins Of Beverast, Ulcerate en nog zo maar eventjes Cult Of Luna. Je mag gerust "nou moe" roepen, iets wat ik ook deed toen ik de meegeleverde informatie las.Lees verder ›

Death metal bestaat als genre vanaf halverwege de jaren '80 en beleefde een heuse hype aan het einde van dat decennium. De bands schoten als paddenstoelen uit de grond en menig label boekte alles wat los en vast zat. Het gevolg was een overkill aan bands. Tel daar daar de explosieve opmars van het genre grunge bij op en het gevolg laat zich raden: de hype was voorbij. Toch bleven enkele bands stug voortploegen, vaak met wisselend succes. Feit is dat death metal nooit meer weg te denken is geweest en er zich enkele subgenres aftekenden. Veel gehoorde kritiek is dat er weinig originaliteit is en er nauwelijks verjonging optreedt.Lees verder ›

De tijd dat black metal enkel en alleen minimalistisch - uitgevoerd door alleen gitaar, bas en drum, met een rauwe, lo-fi productie en (vaak) met een pessimistische visie op de samenleving en een stevig wantrouwen tegenover mensen - mocht zijn, hebben we al een tijdje achter ons. Toch? Natuurlijk, daar denkt niet iedereen zo over. Er is een fervente groep voorvechters die trouw wil blijven aan de beginsels van het genre. Niets mis mee hoor als dit voor jou zo is. Mocht jij jezelf nou rekenen tot het gezelschap van poortwachters en pvristen, mocht jij je muziek het liefst extreem conformistisch aan de basisprincipes van black metal voor de dag zien komen, dan adviseer ik je de band Labyrinthus Stellarum doodleuk over te slaan en deze recensie simpelweg als niet bestaand te beschouwen.Lees verder ›

Eindelijk! De Letse pagan en folkblackmetalkrijgers van Skyforger zijn terug! Na ongeveer tien jaar ligt, in eigen beheer, het album Teikas rondjes te draaien. Het is een huzarenstuk geweest om opnieuw een heleboel vertelsels uit de eigen regio verzameld te krijgen op dit album, dat losjes uit de pols vertaald dan ook gewoon "volkse verhalen" zou moeten betekenen. Dit Lets collectief bestaat als sinds 1995 en heeft al aardig wat op zijn conto staan.Lees verder ›

Sterf jij liefst een stille dood? Of mag er toch op één of andere wijze wat drama bijkomen? Ik laat het even in het midden maar voor mezelf kies ik het eerste. Als mijn geliefden me maar voor eeuwig omsluiten. Niet, te poëtisch en te melancholisch worden hoor ik jullie al denken, nee dat is waar. Tijd dan maar voor een potje Hongaarse melodische death/black metal afkomstig van dit vijftal dat zich Mors Silens mag noemen en dit al sinds 2005. Poeh, dat is zowaar 20 jaar! Knap toch!Lees verder ›

Het uit Athene afkomstige Eleventh Ray komt met Reviving Tehom via Dark Descent Records. Ergens in de meegeleverde informatiebundel lees ik dat niemand minder dan YK (Serpent Noir) met deze release iets te maken zou hebben. Dit Eleventh Ray is een band, niet een zoveelste project van restjes of restleden, iets wat YK zelf zo wist neer te pennen. Ook deze band is geworteld in de zwarte en donkere magie en kent zijn raakvlakken op thematische wijze met de Typhonische Alchemie als ik het zo maar eventjes correct begrijp.Lees verder ›