De laatste van deze week, ideaal in tijden van quarantaine. Hier zijn One Life One Chance, Jorn, SandWitch, Redlord, VileGloom, Crobot met Frank Bello (Anthrax), Steve Von Till (Neurosis), Satanic Planet (met Dave Lombardo) en Man on Man (met Roddy Bottum van Faith No More).Lees verder ›
Apokalyptische post-blackmetal met een doomrand en een hardcore basis, klinkt dat als te veel van het goede? Voor mij alvast niet. Evenmin voor de Fransen van Demande À La Poussière. De muziek die de heren brengen zou al zo dus een mix moeten zijn tussen Neurosis, Mayhem en onder andere Regarde Les Hommes Tomber. Dit Quiétude Hostile is de tweede plaat van het Parijse kwartet. Het Italiaanse My Kingdom Music, dat recent ook nog Helfir's The Journey uitbracht (wat niet echt een meevaller van jewelste bleek te zijn), brengt de plaat aan de man. We vragen het aan het stof of beter geschreven, we luisteren naar de muziek om een zuiver en proper oordeel te kunnen vellen.Lees verder ›
Tijd heeft een nieuw album. De titel luidt: Betonkanker. Een gezellig begin. Twee jaar terug viel hier een album van deze Duitsers op de deurmat. Het heette Drangsal, en bleek uiteindelijk een slugdy blackmetalplaat te zijn. 'Welja, een 6,4 daar doen we het niet voor', redeneerde de band. Op dit album heeft de band dan ook het roer omgegooid. Zeit maakt dit keer sludgy grind. U had het kunnen weten. Een tracklist met 24 liedjes is meestal een voorbode voor kortdurend geweld. Hoe kwam de band daartoe? Men pakte simpelweg een oud liedje (Stillstand) en probeerde deze zo snel mogelijk te spelen. Grind in een notendop.Lees verder ›
Daar hebben we weer zo'n parel hoor! Een band waarvan het logo lijkt op het resultaat van een natte scheet die minstens twee uur tussen het leer van een Chesterfield bank en een lap spijkerstof gevangen gebleven is. Sanguisugabogg krijgt daar bovenop nog eens combipunten voor de bandnaam. Maar vervolgens wel twee bladzijden aanleveren als bandbiografie. Wat wil het viertal nu eigenlijk, dat ik bij de McDonalds ga eten in een driedelig pak? Vooruit: Sanguisugabogg neemt het niet zo nauw met alle verplichtingen, maar daar zal niemand met de bovenstaande feiten meer gek van op kijken. Dit debuutalbum verschijnt via het gerenommeerde Century Media en bevat gore, old school death metal met een hoog slamgehalte, maar is vooral wat over-the-top. Voor fans van Mortician, Devourment en Cannibal Corpse, naar het schijnt.Lees verder ›
Het laatste weekend van de maand maart zetten we in met volgende clips: het Nederlandse Bloodphemy, Beartooth, Dodskold, Athanatos, Nattverd, Exanimate, The End Machine, Manimal, Elvenking, Mortgarden, Silver Lake (By Esa Holopainen), Manchester Orchestra en Freedom Hawk.Lees verder ›
Op 1 september van 2020 kondigde Distillator aan verder te gaan onder de naam Cryptosis. Voor de buitenwereld kwam dit onverwachts en daarna werden enkele nummers online gedeeld die duidelijk maken dat er naast een naam- ook een stijlwijziging plaats had gevonden. Wat ook duidelijk werd: de band neemt de muziek en de manier waarop deze gepresenteerd wordt nog steeds erg serieus en alles is nog steeds erg goed verzorgd. Het lukte Cryptosis ook een deal bij een grote maatschappij (Century Media) te scoren. De toekomst ziet er rooskleurig uit voor het trio uit het oosten van Nederland. Zware Metalen sprak via een digitale verbinding met Frank te Riet en Laurens Houvast.Lees verder ›
Gelukkig, Dauthuz is terug! Met album nummer twee en werkje nummer drie (voor de wiskundigen onder ons: dat kan. De eerste release was de titelloze EP). En voor de derde keer zijn zowel de zanger als de drummer vervangen: Manoloxx maakte achter de microfoon plaats voor Emiel Selderbeek, Melle Kramer leverde de drumsticks af bij Bas Polder. Het resultaat van die wijzigingen: Dauthuz is afgedreven van de old school death metal van de vorige plaat Destined for Death.Lees verder ›
Album nummer vijf voor het Maltese Martyrium, een naam die we - helaas voor de Maltamensen - vooral koppelen aan de gelijknamige Nederlandse band. Martyrium uit Malta is een band waarvan enkel de toetsenist Úmarth er van in het begin nog steeds bij is (1999). Je kunt je wel inbeelden dat hij een centrale rol speelt in het geheel. Lamia Satanica is de naam en waarschijnlijk zal die Lamia verwijzen naar het feit dat er tegenwoordig een vrouwelijke screamer aan de microfoon staat. Vrouwe Sandra Misanthrope. Martyrium maakt melodische black metal voor Baalzebub en Asmodeus.Lees verder ›
De Franse school omvat heel wat interessante bands, heel wat interessante figuren ook. Zo kennen we AK voor zijn werk in onder andere Merrimack en The Order Of Appolyon. Met Decline Of The I gooit hij het al veel langer, vier platen om precies te zijn als je ook deze laatste, Johannes, meetelt, over een andere boeg. Decline Of The I is een post-blackmetalband. Johannes komt uit via het Poolse Agonia Records, ook geen kleintje als je het mij vraagt. De plaat gaat deze keer niet over de Franse arts Henri Laborit en zijn experimenten, onder andere op ratten, maar gewoon over het werk van Søren Kierkegaard. Het opent alzo een nieuwe trilogie. Nog even vermelden dat de plaat grotendeels werd opgenomen in de Hybreed Studio's en dat Dehn Sora zorgde voor het bijpassende artwork. En als je dan weet dat elk nummer vlot over de zeven, doch ook soms over de elf dan wel veertien, minuten gaat, ga je er best eens goed voor zitten.Lees verder ›
De Belgische deathmetalbende Slithering Decay heeft goed nieuws. Testimony Records brengt op 21 mei hun langspeler Aeons Untold namelijk uit van de band met (ex-)leden van onder andere Theudho, Tyrant’s Kall, Barren, Gorath en Storm upon the Masses. Een eerste nummer werd zonet vrijgegeven en we zorgen er natuurlijk voor dat jullie het zullen beluisteren. Metaphysical Iconoclasm is de naam van de track, je hoort hem hier. Slithering Decay •…Lees verder ›
Wekkend in zicht, weekend in zicht. De laatste loodjes maken we lichter met zware metalen. Deze clips zijn van Gojira, On Atlas’ Shoulders, Givre, Steinbock, Social Disorder, Clients, Bala, The Hirsch Effekt, Fear Of Domination, Dragon, Tomahawk, Worm Shepherd, Thecityisours, Grabak, Endseeker, Effigy of Flesh, Kataklysm, Greenleaf en The Limit.Lees verder ›
Na een jaar zonder evenementen maakt de muziekscene zich voorzichtig op voor een terugkeer naar de concertzalen, tenten en velden des lands. In de zesentwintigste aflevering van Osmium, de zwaarste podcast in het Nederlands, behandelen Pim en Niels de Fieldlab Evenementen die plaatsvonden in de afgelopen weken. Nu zou men denken dat deze experimenten, die de regering meeneemt in het bepalen van coronabeleid, de presentatoren hoopvol zouden stemmen. Het zuurste presentatieduo van de Benelux zou zijn naam echter geen eer aan doen, als het tegenovergestelde niet waar zou zijn. Daarnaast wordt er stilgestaan bij een nieuw fenomeen: de non-fungible token. Non-fungible wattes? Wel, dat is een manier om digitale bestanden van een unieke eigenaar te voorzien, zodat jij middels een NFT het bewijs in handen hebt dat je de unieke eigenaar bent van de originele bestanden van die ene underground progressive blubberdeathtechnogrindband die twee volgers op Spotify heeft. Wat betekent dit voor digitale muziek? En is het eigenlijk wel zo nieuw en revolutionair als men je doet geloven? Dit, en meer kritieke noten, in de nieuwste aflevering van Osmium.Lees verder ›
Gedurfd, deze EP van Ghostbound. Deze vier heren afkomstig uit Brooklyn, Verenigde Staten van Amerika, brengen Extended Play For My Sweet Mary Thyme uit via Red Nebula Records. Het is een boeiende mix van verschillende stijlen. Er kunnen rock, pop, punk en blackmetalinvloeden teruggevonden worden. Werk het geheel vervolgens af met een gepaste post-saus en je bent er. Deze EP is de opvolger van All Is Phantom, de debuutplaat uit 2018. De thematiek waar alles rond draait op deze EP is de zee, hoe kan het ook anders met deze titel en dito artwork.Lees verder ›
Dit is toch een uniek werkje! Dit Levende I Brønshøj Vandtårn, is een live-album en werd geschreven en uitgevoerd door de Denen van Solbrud. Het omvat acht nummers waarvan één, Sjæleskrig, een nieuwe compositie blijkt te zijn. De andere nummers verschenen reeds in een of andere vorm op de vorige platen Solbrud, Jærgten of Vemod. Het geheel werd opgenomen in de ijskoude, verlaten, oude watertoren van Brønshøj in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Het geheel wordt niet enkel uitgebracht omwille van de muziek maar het visuele spektakel werd eveneens op film vastgelegd en is meer dan de moeite waard. Ik merk nog even dunnetjes op dat we de heer Ole Pedersen Luk, binnen de band Solbrud verantwoordelijk voor zang en gitaar, ook zouden moeten kennen van Afsky.Lees verder ›
Het recenseren van de nieuwe Melvins voelt als ‘wij van WC-Eend adviseren WC-Eend’. Als u begrijpt wat ik bedoel. Het is een van de weinige bands waar ik een tattoo van heb en dat ook nog aan de binnenkant van mijn pols. Tegelijk met Working with God verscheen er een heruitgave van Gluey Porch Treatments en Hostile Ambient Takeover. Deze verschijnt voor het eerst op vinyl.Lees verder ›
Niet enkel The Crown, ook de Franse industrial band Crown brengt dit jaar een nieuw album uit. The End Of All Things is de titel van het album, dat op 16 april verschijnt via Pelagic Records. We kregen de video van het nummer Violence als eerste te pakken en schotelen deze aan jullie voor.Lees verder ›
De video’s voor vandaag zijn bekend. We beginnen met death metal instituut Cannibal Corpse, Digging Up, Dunbarrow, Hacktivist, Jack Slamer, Wythersake, Amederia, Pyramaze, The Unguided, Khandra, Zero Trust, Liquid Tension Experiment, Havamal en Somnuri.Lees verder ›
Ergens diep in de beboste heuvels van Brits Columbia is een pact gesloten. Een muzikale verbintenis tussen neofolk/darkfolk artiesten Crooked Mouth en Headstone Brigade. Samenwerken is leuk, maar hoe noem je het album waarop je dit met de wereld deelt? Mouth Brigade? Neen. Crooked Headstone natuurlijk!Lees verder ›
In 1995 was Ole Alexander Myrholt een van de stichtende leden van Enslavement of Beauty. Hij had in 1992 ook de band Tyrant opgericht en die werd na zeven (!) naamswijzigingen Myrholt (in 2016). Ondertussen heeft hij al zeven "langspelers", een pak EP's en heel veel singles uitgebracht onder die naam. Pure black is het geworden, geen theatrale toestanden meer.Lees verder ›
Bartłomiej Krysiuk, de man die aan de verkeerde kant van de Batushka-lijn staat, heeft een nieuwe EP uitgebracht met zijn Batushka. Krzysztof Drabikowski, dat is de goeierik. De saga lees je er nog maar eens op na. Deze Batushka werd uitgekotst door de fans en door Metal Blade, alwaar het de plaat Hospodi uitbracht. Daarna volgde wat beterschap met de EP Raskol, terwijl de andere Batushka met Panihida hoge ogen gooide. Bart brengt nu met zijn Batushka op zijn eigen Witching Hour label een nieuwe EP uit. Makkelijk natuurlijk als je je eigen label hebt.Lees verder ›
