Gelukkig, Dauthuz is terug! Met album nummer twee en werkje nummer drie (voor de wiskundigen onder ons: dat kan. De eerste release was de titelloze EP). En voor de derde keer zijn zowel de zanger als de drummer vervangen: Manoloxx maakte achter de microfoon plaats voor Emiel, Melle Kramer leverde de drumsticks af bij Bas Polder. Het resultaat van die wijzigingen: Dauthuz is afgedreven van de old school death metal van de vorige plaat Destined for Death.
Is dat erg? Driewerf neen! Want wat we ervoor terugkrijgen is een fel album waar death metal nog steeds de uitvalsbasis is, maar waar de nodige blackmetalinvloeden aan toegevoegd zijn. Het maakt de muziek van Dauthuz 2.0 wat complexer, gelaagder, atmosferischer en duisterder. De eerste twee nummers is het fijn beuken, vanaf The Dead wordt het gas wat teruggenomen en komt er iets meer variatie in de muziek. Het wordt meeslepender en Emiel weet zich te onderscheiden. De donkere strot van Manoloxx was herkenbaarder dan die van zijn opvolger, maar de nieuwe zanger krijst en gromt erop los alsof hij Satan zelve angst probeert aan te jagen en komt daardoor meer binnen.
Het titelnummer is een heerlijk werkje waar zowel bands als God Dehtroned als Behemoth worden aangetikt, al blijft Dauthuz met beide poten nog redelijk stevig in de deathmetalklei staan. Hellborn gaat daarna nog een stapje verder en is een beest van een nummer. Als er één track is die je live wil ervaren als iedereen zijn prikje heeft gehad, dan is het dit beest van 5:10 minuten. En als je de afstand Brussel – Amsterdam in minder dan twee uur wil overbruggen, blaas dit dan door je speakers. Fok al die slakken op de rechterbaan!
Dan is het hoogtepunt van dit stiekem ijzersterke album (ook nog eens in eigen beheer opgenomen: complimenten) nog niet eens geweest. Dat is weggelegd voor het dreigende Termination, met zijn spannende, repetitieve gitaarlijn die lekker onder je huid gaat zitten. Afsluiter Crossfire – met 7:10 minuten het langste nummer van Cold – doet daar wat intensiteit betreft zeker niet voor onder en sluit deze heerlijke plaat magnifiek af. Dauthuz lijkt zijn draai gevonden te hebben zo tussen de death en black in en komt met een heerlijke plaat die de komende periode nog wel vaker langs zal komen in huize Faasen.
Een hele, hele dikke voldoende dus voor Dauthuz (oud-Engels voor stervensproces overigens), dat tot uiting komt in de score. Tot zover niets bijzonders, ware het niet dat voorganger Destined for Death ook op 85 punten eindigde. En dit Cold is toch écht wel effe beter. In retroperspectief is Destined for Death iets te hoog ingeschaald. Twee keer 85 dus, met de kanttekening dat Dauthuz een mooie opwaartse lijn te pakken heeft.
Score:
85/100
Label:
Eigen beheer, 2021
Tracklisting:
- The Evil Wicked Do
- A New Dawn
- The Dead
- The Apocalypse
- Cold
- Hellborn
- Gore
- Termination
- Crossfire
Line-up:
- Emiel – Vocalen
- Dennis Jak – Gitaar
- Hans Bijland – Gitaar
- Tim Roeper – Bas
- Bas Polder – Drums
Links: