Headlines

Vier vrienden die samen muziek maken en dan nog niet eens zo een doordeweekse muziek, Noorse black metal om precies te zijn. Deze heren zijn niemand minder dan onder andere Haavard (mede-oprichter van Satyricon en tevens lid van Ulver in de beginjaren), Vicotnik (Dødheimsgard, Ved Buens Ende en op een blauwe maandag nog actief op het album Praetorians van het Griekse Naer Mataron). Tevens ontwaren we ook Cerberus op bas (vroeger actief in Dødheimsgard) en Myrvoll (Nidingr) op drum. De vier heren noemen zich Dold Vorde Ens Navn en na hun EP Gjengangere I Hjertets Mørke is dit Mørkere het eerste volwaardige album.Lees verder ›

Ken je dat nog van de economielessen uit de middelbare schoolbanken? Zo’n diagram met drie cirkels, waarbij in het midden de zogeheten overlap te vinden is. Een plek waar de markten samenkomen en commercieel succes op de loer ligt. Zeal & Ardor tracht ook zo’n diagram te maken. Bestaande uit twee cirkels: het project, dat volledig uit het brein van frontman Gagneux ontspringt, maakt namelijk een samensmelting van black metal en zwarte slavenmuziek. Verder uit elkaar kunnen de cirkels eigenlijk niet liggen.Lees verder ›

Uit Potsdam, Duitsland komen deze drie heren die zich Kluizenaer noemen. Wolves Of Hades in samenwerking met Breath:Sun.Bone:Blood:. Records brengt Ein Abbild Der Leere, de opvolger van de EP uit 2018, Das Ungebrochene Schweigen, uit. De heren brengen furieuze black metal geïnfuseerd met een monotone ondertoon van ambient-, noise- en drone-elementen. Zo leek de eerder genoemde EP een amalgaam aan brutale geluidsescapades te bevatten die middels een erg hoge scream aan elkaar werden geplakt.Lees verder ›

“Where Ayreon and Tool meet in the middle...”. Het is een quote die terug te vinden is op de homepagina van deze Britse nieuwkomer, Epoch of Chirality. Dat zijn nogal grote woorden, en dan ben ik toch altijd wat op mijn hoede. Je kan trots zijn op wat je doet, maar als je pas toe bent aan je debuutalbum is enige nederigheid misschien wel op zijn plaats. Maar Richard How, bedenker, bezieler en enig bandlid, ziet het groots. Getuige zijn kleurrijke en visueel overdonderende website bijvoorbeeld, gevuld met informatie, quotes, mission statements, merchandise… Getuige het bombastische, over-the-top logo van Epoch of Chirality. Getuige ook het artwork van de albumhoes, dat een zeer artistiek, spectaculair beeld schept van een zwevende ruimtestad met alles erop en eraan: planeten, asteroïden, een zwart gat (of is het een wormhole?)… Ja, ja, visueel stilistisch worden we alleszins verwend.Lees verder ›

Alle stoplichten staan op groen bij Wolfbastard. Allereerst heeft de band een leipe naam bedacht. Een goede albumtitel bedenken was ook al geen probleem. Zeggen dat je 'knuppelende black metal/punk uit het Verenigd Koninkrijk' maakt spreekt ook alleen maar voor je. Zelfs de albumcover waarop een priester wordt neergehamerd spreekt gelijk aan.Lees verder ›

In de eindejaarspodcast van zware metalen werd er een prijs toebedeeld aan muziek die je bij je schoonouders opzet. Mocht deze prijs dit jaar weer uitgedeeld worden, mag deze subiet naar het Duitse SETYØURSAILS. De manier waarop ze hun moderne metal met dit nieuwe album (Nightfall getiteld) presenteren is namelijk uitermate geschikt voor een ongelooflijk breed publiek. In het kort: SETYØURSAILS is een moderne metalband in de letterlijke betekenis van het woord. Archetypisch. Ze mengen nu-metal, alternatieve muziek, metalcore en pop tot een glad geheel. De nadruk bij dit soort muziek ligt vaak op catchy refreinen of een uitstekende zanger, en dat is ook precies wat de band voorschotelt. Lees verder ›

Bradung. De pijp. Via gras of opium. Daar zijn Midgaars van Lugubrum en BLTZR van Urfaust. Klaar voor een portie psychedelische walmmuziek, muziek die verscheen op 25 december 2021 via New Era Productions. Geen black metal, geen black, geen metal. Een nette digipack, met artwork dat als houtgesneden kunst je netvlies beroert. Een korte intro en daarna drie nummers. Wazigheid troef, de samenvatting van gans vorig jaar.Lees verder ›

Het zal waarschijnlijk een unicum geweest zijn, toen in 2010 plots een Nederlandstalige plaat in mijn eindlijst stond. Akelei, met De Zwaarte van het Doorstane, zowaar met een doomplaat, mensen schrokken zich een ongeluk. Ik interviewde de band wat later en dat leverde interessant materiaal op. Elf jaar later is er een EP, met drie lange nummers, goed voor dik 37 minuten bedroefde schoonheid. Het verhaal rond deze band begrijp ik nog steeds niet, wie wat wanneer gedaan en gezegd heeft en vooral waarom. Maar wat ik wel weet is dat - wie hier ook de schepper moge van zijn - hier weer diepe indrukken achtergelaten worden.Lees verder ›

Zo af en toe kom je op je Facebooktijdlijn ineens een pareltje tegen dat je aandacht weet te trekken. Zo kwam daar ineens Bloodsucker voorbij. Een Friese band die blijkbaar zijn eerste EP aan de wereld ten gehore brengt. Bij gebrek aan titel noemen we de EP gewoon Bloodsucker.Lees verder ›

Vijf heren uit Leipzig, Duitsland hebben zich verenigd onder de vlag van Destillat. Een melodische blackmetalband die na twee EP's nu, weliswaar in eigen beheer, een volwaardig album aanleveren. Dit Under Black Horizons zou een album zijn dat fans van Opeth, Primordial en Eluveitie zou moeten aanspreken. In zijn eerste maten kan ik echter absoluut niks terugvinden van wat een verwijzing zou zijn naar dit trio. Het doet me meer denken aan de Scandinavische melodische death-/blackmetalscene. Een band als bijvoorbeeld Gloria Morti of een bravere variant van Mors Principium Est.Lees verder ›

Het doel van een recensie is volgens mij altijd het geven van een mening over een stuk muziek, zodat anderen zich een beeld kunnen vormen van de inhoud. In het geval van Zware Metalen gaat dat dan dikwijls over klereherrie uit de hel. Voor de lezers die daar van houden, heb ik weer wat uit het diepste Spaanse riool opgevist. En de band heet Muert.Lees verder ›

Weer een project van Jo Steel! Die figuur kan niet stilzitten. De beste man houdt zich vooral bezig met speed metal en aanverwante muzieksoorten. Met Weaponry heeft hij de Spaanse Dave Rotten aangetrokken om gore crustvocalen te verzorgen. Weaponry heeft zich als doel gesteld om zo vies mogelijke death/crust te maken.Lees verder ›

Het zijn Finnen, er staan trollen op de albumcover en de bandfoto bevat heren met corpsepaint die eruit ziet als moddervegen. Als dit de enige hints waren had u zelf al kunnen bedenken dat er folk/trollmetal op het menu staat. De kans is echter groot dat u de band al kent van de twee voorgaande albums Taistelutahto en Tuoppitanssi. Twee albums die het overigens niet haalden tot uw favoriete webstek.Lees verder ›

De Peelrand heeft in Nederland enkele opmerkelijke bands voortgebracht. Voor de lezers die vroeger een potje knikkeren of lummelen op school verkozen boven een sticker bij topografie of geschiedenis: dat is een breuklijn in onze aardkorst die vanuit Duitsland in noordwestelijke richting loopt langs onder andere Roermond, Gemert, Boekel, Uden en Heesch. Nee, staat niet op uw geografische kaart? Oost-Brabant is dat ja. Het geeft ook niets als je hier geen weet van hebt eigenlijk, de kans is groot dat ze in de tussenliggende dorpen nog steeds communiceren met handgeschreven brieven die de geadresseerde alleen bereikt als de duif van goede komaf is, corona slechts een vernieuwde variant is van een veelgebruikte bakboter en waar de politie nog op een varken patrouilleert.Lees verder ›

Waarzeggers… de één meent in de sterren te kunnen zien wat de toekomst gaat brengen of kan het in je handlijnen aflezen. Anderen wenden zich tot numerologie of tarotkaarten en weer een ander vertrouwt volledig op het aflezen van theeblaadjes of koffiedik. En als dat allemaal niet werkt, kun je altijd nog je geluk beproeven op een lokale kermis, waar een waarzegster een blik in een glazen bol werpt en je haarfijn kan vertellen hoe jouw toekomst eruit zal zien. Ondanks dat waarzeggerij in het verleden als zwarte magie en hekserij te boek stond en het tegenwoordig vaak een synoniem voor zwendel is, kan het uit New Jersey (VS) afkomstige Fit For An Autopsy het niet laten zich een album lang af te vragen wat de toekomst voor hen in petto heeft: Oh What The Future Holds…Lees verder ›

מזמור oftewel Mizmor - Hebreeuws voor psalm - is het soloproject van een zekere Liam Neighbors uit Portland, Oregon. De man maakt een smakelijke mix van black, drone en doom metal en neen, hij is geen jood, maar een ex-christen die gaandeweg zijn geloof verloor en zich tegenwoordig spiritueel vooral uit op muzikaal vlak. Twee jaar geleden bracht de man nog het album Dialetheia uit en hoewel dit slechts twee nummers bevatte, duurde de hele plaat toch vlotjes een half uur. Nu is Mizmor terug, al is het slechts met een EP. Dit toont netjes aan hoe absurd de dunne lijn tussen een EP en volwaardig album soms is. De nieuwe EP heet namelijk Wit’s End en bevat eveneens slechts twee nummers. In tegenstelling tot het vorige album tikt deze EP echter af op negenentwintig minuten. Duidelijk een EP dus.Lees verder ›