Headlines

Vier jaar geleden verbaasde collega Mr. Flibble… uh MrJingles natuurlijk (maar respect als je deze referentie aan Red Dwarf pakt) zich erover dat In Mourning zijn zesde album uitbracht bij een poplabel dat hier nauwelijks aandacht aan de band leek te besteden. Dat wordt met The Immortal rechtgezet. De nieuwe plaat komt tot ons via Supreme Chaos Records, een label dat in het verleden ook al albums – weliswaar heruitgaven – uitgaf van grote naam Napalm Death. Misschien dat deze club de band het lang verdiende zetje in de rug kan geven. "Lang verdiend” want In Mourning bestaat al 25 jaar en dat is reden voor een feestje. Benieuwd of men met The Immortal alvast zelf de slingers ophangt.Lees verder ›

Debuteertijd voor het Poolse industrialmetalproject Autoscopy. The Third Man Factor komt twee jaar na een trio singles, waarvan er twee in herwerkte versie weerhouden zijn. De drie Polen zijn mystiek aangelegd: een autoscopie of zelfwaarneming duidt op het fenomeen waarbij iemand zijn eigen lichaam van buitenaf ziet. De titel slaat dan weer op het ervaren van een soort beschermengel die je bijstaat in levensbedreigende situaties. Heb je toch maar weer wat opgestoken vandaag.Lees verder ›

August Life, het geesteskind van Gert Nijboer (onder andere Vengeance, Picture, Highway Chile) en Bryan Ketelaars (Armageddon, Auracle), bracht in 2018 het prima debuut New Eternity uit. Op dit album lieten de heren volvette heavy metal horen met progressieve invloeden, zoals ze die in de jaren tachtig graag in de Verenigde Staten pleegden te maken. Nu keren zij terug met opvolger Passage Of Time.Lees verder ›

Lutemkrat, afkomstig uit de regio Curitiba en dan zitten we in Brazilië, is me totaal onbekend. Ik noem het alvast een ware schande want de band zit toch al in de blackmetalbusiness sinds 2002. De laatste volwaardige plaat dateert van 2007: The Last Survivor. Daarna werd het even stil tot er in 2019 en later in 2020 weer leven in de brouwerij kwam middels een split met twee andere Braziliaanse bands: Utu en The Kryptik.Lees verder ›

Ah, daar zijn de speedmetal-/happymetalhelden van Helloween weer! Het is alweer vier jaar geleden dat de band zijn vorige album uitbracht, eenvoudig getiteld Helloween. Dat was ook het eerste studioalbum waarop alle zangers die de groep in zijn bestaan heeft gekend samen de vocalen deelden. Dat creëerde natuurlijk de nodige verwachtingen. Deze verwachtingen werden mijns inziens deels waargemaakt. De plaat was goed, maar voelde soms ook nog wat onwennig. De songs verschilden net te veel in kwaliteit en geluid om als een samenhangend geheel te klinken. Niet heel gek bij zo’n nieuw concept natuurlijk, zeker niet als we in aanmerking nemen dat de band in deze uitgebreide samenstelling maar liefst vijf songschrijvers in de gelederen heeft. Eens kijken of die elkaar bij plaat twee in deze bezetting al wat meer weten te vinden.Lees verder ›

Decathexis verwijst in de psychologie naar het terugtrekken van mentale of emotionele interesse. Een hobby of andersoortige passie die normaal gesproken interessant zou zijn geweest en wat iemand plezier zou hebben gegeven, kan niet meer rekenen op warme aandacht. Maar het kan ook om personen gaan: in het verwerkingsproces van het plots verliezen van een geliefd persoon wil het nogal eens voorkomen. Decathexis fungeert vaak als een vorm van afweer bij sterke, diepe, moeilijke emoties. Je komt het tegen bij de verwerking van rouw, maar het kan ook een kenmerk van een depressie zijn. Hoewel het een normale reactie kan zijn bij rouw of emotionele pijn, kan een te langdurige of verregaande vorm uitmonden in depressie of andere psychische klachten.Lees verder ›

God mag dan almachtig zijn, maar zelfs hij had geen banjo verwacht in zijn exorcisme-soundtrack. Dat is precies wat Taake flikte op Noregs Vaapen, het vijfde studioalbum van deze Noorse blackmetallegende, oorspronkelijk uitgebracht in 2011 en nu eindelijk opnieuw beschikbaar via een schitterende heruitgave van Dark Essence Records. De heruitgave van Noregs Vaapen voelt niet als een ordinaire manier om geld te cashen maar als een rituele her-inwijding van een album dat inmiddels een klassiekerstatus heeft binnen het genre.Lees verder ›

Vandaag laten we ons weer eens onderdompelen in de mystieke en melancholische wereld van Osi And The Jupiter; een Amerikaanse neo-folk band. Op een bekende streamingsdienst schrijven ze de naam tegenwoordig zonder spaties, maar op de albumhoes staan ze er nog wel. Waar er tussen de woorden minder ruimte wordt overgelaten, krijgt de muziek op het aangename Lavartus alle ruimte om te ademen.Lees verder ›

Aanvankelijk liet ik de promo van Orthodox's nieuwste telg, A Door Left Open, links liggen, maar na het beluisteren van enkele singles besloot ik er toch nog een schrijfsel van te maken. Uiteraard was mijn enthousiasme ná het beluisteren van de songs de grootste drijfveer in deze. We hebben hier te maken met een Amerikaanse metalcoreband die startte in 2011 en tot op heden vier volwaardige albums op de wereld afvuurde. Het uithangbord van Orthodox is vooral de mengelmoes van snoeiharde metalcore met nu-metal. Net als voorganger Learning To Dissolve (2022), verschijnt ook deze plaat via Century Media Records. Randy LeBoeuf zat achter de knoppen van de mix- en mastering.Lees verder ›

Hellir betekent gewoon "grot" in het Noors. Nu, deze twee heren komen niet uit Noorwegen, maar uit de Verenigde Staten van Amerika. Hollow Moon: Precursor is het eerste van drie delen die allemaal als EP zullen verschijnen. In 2024 bracht de heer Shaneyfeldt in zijn uppie Wheel Of Ghosts uit, maar voor het vervolg vond hij het toch beter een drummer van vlees en bloed aan de line-up toe te voegen. Dit werd de heer Webb.Lees verder ›

Gedoemd. Voorbestemd om te falen. Ongeacht wat je inspanning ook is, aan een onvermijdelijk mislukken valt niet te ontkomen. Je zult gegarandeerd ten onder gaan. Niet geheel ontdaan van enig fatalisme presenteert het internationale Defacement zijn vierde album, met de titel - ja, dat laat zich nu niet meer zo moeilijk raden - Doomed.Lees verder ›

Zwaar en kwetsbaar, van chaotisch naar gecontroleerd: de Italiaanse band We As A Company maakt een imposante indruk met zijn debuutalbum First Summer. Van de zware stoner rock van Outcast en A God tot de noisy shoegaze van Kill Spiderman en het titelnummer: hun combinatie van doom, stoner en noise rock, vermengd met shoegaze melodieën en structuur, levert een geluid op dat voortdurend in beweging is met verzadigde riffs, elektrische ballads en vervormde lo-fi akoestische bekentenissen.Lees verder ›

Zo, dit is er eentje voor de thrashers onder ons. Want dat is wat Vindicator op zijn vijfde album brengt: onversneden, maar messcherpe thrash. De band is ontstaan in 2005 en stamt daarmee uit de tijd van de zogenaamde “new wave of thrash metal”. Toch klinkt dit Whispers Of Death – zelfs in het vrij moderne, volle geluid dat de plaat heeft meegekregen – meer van de oude school. Vooral de naam Exodus komt een aantal keren boven drijven als (mogelijke) invloed.Lees verder ›