Headlines

EN NU EVEN GOED OPLETTEN ALLEMAAL. Niet eerder vond ik een recensie die opent met de Caps Lock toets ingedrukt en daar is dan ook een reden voor. Het gaat hier om het Zweedse The Grifted. Ze debuteren met Doomdsay & Salvation. Niets nieuws, kan gebeuren. Ook het artwork is weinig opzienbarend: saaie, industriële foto? Check! Zwart-wit? Check. Standaard lettertype? Check. En dan de bijgeleverde bandfoto: vijf heren op leeftijd, keurig gekleed en geknipt in een steriele huiskameromgeving. Niets, echt niets deed me opveren bij de eerste aanblik van dit album. Tot ik de "play" knop indrukte en zowat van mijn toch al redelijk gammele bankje werd geblazen.Lees verder ›

In de bijgeleverde biografie wordt beweerd dat Nicarus een mengelmoes speelt van, let op: post metal, post rock, alternative metal, (tragische) pop, stoner, grunge en sludge. De helft daarvan snijdt geen hout. Zo is post rock en metal nauwelijks te bekennen op deze lange plaat en is het met een vergrootglas zoeken naar sludge-invloeden (ze zijn er wel hoor, alleen ver weggestopt).Lees verder ›

Iets meer dan tien maanden na het uitbrengen van hun door velen gewaardeerde debuutalbum Ingurgitate komt het uit Virginia Beach afkomstige The Eating Cave al met hun tweede album op de proppen: The Miscalculation. Geen getreuzel, maar het tempo er vol op. Hoe tekenend voor de band.Lees verder ›

Weet u nog? De eerste keer dat u Gloryhammer hoorde? Mijn eerst gedachte was: wat in de vliegende kerstballen zullen we nou krijgen? Zo extreem over-the-top had niemand het ooit gegeten tot dan toe! Het zal u niet zijn ontgaan dat de frivole zanger Thomas Winkler moest optyfen. Hij heeft van Napalm Records een paar andere interessante rijzende sterren/engiszins gevestigde namen meegekregen voor de instrumentensectie. Een keyboardspeler zit er niet bij, maar een keyboard is zeker niet weggelaten. De boodschap was: ga maar Cliff Richards nummers maken met een vage impressie van metal. Hier is hij dan, And The Sword Of Power.Lees verder ›

Hoe zou het nog zijn met Britney en Myrthe? Dat vraag ik me toch nog wel eens af. Deze twee krijsende dames zag ik in 2019 in de 013 Tilburg helemaal wild worden van het voorprogramma van de Britse post-hardcore-, mathcore-, electrosensatie Enter Shikari. Intussen zijn de heren terug met een nieuwe langspeler en ze kussen met veel plezier de hele wereld. Iets wat de hele wereld op dit moment echt wel kan gebruiken.Lees verder ›

Verandering van spijs doet eten, zegt een Nederlands spreekwoord. Letterlijk betekent het dat je je eetlust behoudt, als je varieert in je voedsel. En dat klopt ook wel. Want hoe lekker je bijvoorbeeld ook een perfect gegaarde (rare!), op de barbecue klaargemaakte biefstuk met chimichurri of een verse pizza quattro formaggi met een licht krokante, dunne korst ook is, als je het elke dag eet, gaat het toch echt vervelen. Als je het spreekwoord wat breder trekt, is het eigenlijk op van alles van toepassing. In het kort komt het erop neer dat afwisseling het enthousiasme kan aanwakkeren.Lees verder ›

Al eerder bespraken we bij Zware Metalen werk van dit uit België afkomstige viertal. Pestifer is de naam die wij al jaren geleden in de gaten moesten blijven houden. Dat doen we sowieso al bij een band van eigen bodem, maar voor deze band bleef het oog bijzonder scherp. Waarom zult u zich afvragen. Nou, lees eens de eerder verschenen recensies van Age of Disgrace en Reaching The Void. Akkoord, deze waren niet op alle punten positief, maar vooral het gitaar- en basspel werden dik onderstreept.Lees verder ›

De werken van Lovecraft, Barker en Alighierie zijn blijkbaar de voedingsbodem voor dit Caedeous. Een symfonische blackmetalband uit Portugal rond mastermind Paulo J Mendes. Hij beschrijft op deze plaat de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, engelen en demonen en natuurlijk de hemel en de hel. Deze strijd gaat hij toch niet helemaal alleen aan. Blijkbaar kreeg hij hulp van Annihilator-bassist Rich Gray die ook voor de baspartijen meegewerkt heeft aan dit werk. Daarnaast zette de heer Gray zich ook nog eens achter de opnametafel en draaide hij aan de knoppen.Lees verder ›

De kinderachtige bandnamengenerator heeft weer overuren gedraaid. Küntsquäd met het album Küntsquäd is hier. Deze band is overgewaaid uit Australië. Land van de kangoeroe, koala, en krust. De bandleden zwommen voor zij met deze band en zwemmen al enige tijd rond in de Australische scene. Zo zong vocaliste Paula Condell in 1991 al bij Velvet Hammer. U heeft van beide nooit gehoord, maar dat komt omdat u niet in Australië woont. Old school vibes ga je op dit album zeker horen.Lees verder ›

Er zijn minstens zes bands die zich Necronomicon noemen. Dit vijftal uit Amerika heeft, om zich daarvan te onderscheiden, de toevoeging 'Ex Mortis' achter de bandnaam geplakt. Het gaat om vijf vrienden die hun voorliefde voor oude horrorfilms in muziek om willen zetten en benadrukt daarbij dat het gaat om film die je destijds op VHS af moest spelen. Een nogal omslachtige manier om jezelf als old-school in de markt te zetten als je het mij vraagt.Lees verder ›

Met een bandnaam als Gorgonchrist mag je eigenlijk niks meer verwachten dan gore crustpunk. En dat krijgen we dan ook. Op hun debuutalbum Fish in a Mountain wordt er tussen de misplaatste grappen en grollen door bescheiden op los gehakt.Lees verder ›

Stilleklang is een Duitse éénmansformatie onder leiding van Fabian Veith. De brave man speelt atmosferische black metal met een melancholische inslag en wat post-blackmetalgevoelens en heeft in het eveneens Duitse Schattenpfade label een broeder gevonden om zijn verdriet te delen. Tranen met tuiten moet de man geweend hebben om zijn plaat klaar te krijgen, denk ik als je de titel analyseert Tränen Der Vergangenheit, Part I. Vermoedelijk komt er dus nog een deel II. De plaat, waarvan nu sprake, is al een poosje uit maar het Schattenpfade label onder leiding van de heer Adam vroeg me dit blinkende hebbeding toch eens onder de loep te nemen. Zeer binnenkort zal er omwille van dezelfde reden ook een schrijfsel verschijnen van de meest recente plaat van de Duitse pagan-blackmetalband Ahnenkult.Lees verder ›

We graven ons opnieuw in, met name in het verhaal, het literaire werk van Charles Robert Maturin, Melmoth The Wanderer. Een werkstuk dat al geschreven werd in 1820. Dit Triade III: Nyx is het laatste en dus afsluitende deel van een drieluik en ook de opvolger van magistrale werkstukken als daar zijn Triade I: Eos en Triade II: Hemera. De Zwitserse driemansformatie Aara heeft afdoende inspiratie gevonden om de tekstuele en muzikale atmosferische blackmetalomlijsting te finaliseren. De vorige delen maakten al behoorlijk wat indruk, zoals ik al schreef.Lees verder ›

Hoog tijd om nog eens volledig de blackmetalunderground in te duiken, deze keer met de debuutplaat Nachtherrscher van het - wat had u gedacht - Duitse Ungeheuer. Deze kwam vorig jaar al eens uit op cassette, maar heeft nu op plaat zijn weg naar de buitenwereld gevonden via Ewiges Eis Records. Al even geleden dat ik Ewiges Eis Records mocht verwelkomen op Zware Metalen, van in 2018 - toen met Nordfrost - vermoed ik. Maar nu dus met Ungeheuer. Black metal met karakter, ik zal het herhalen.Lees verder ›