Met een bandnaam als Gorgonchrist mag je eigenlijk niks meer verwachten dan gore crustpunk. En dat krijgen we dan ook. Op hun debuutalbum Fish in a Mountain wordt er tussen de misplaatste grappen en grollen door bescheiden op los gehakt.
Albumopener Fellowship of the Christ is eigenlijk niet meer dan een nummer dat de band hoogstwaarschijnlijk zal gebruiken als opkomstmuziek bij hun liveshows. We horen namelijk een man die ‘Gorgonchrist’ aan het brullen is terwijl er op gitaar- en drum wordt geramd. Naar eigen zeggen is dit album in slechts één dag opgenomen. Dit is een verklaring voor het tamelijk rommelige instrumentgebruik. Dit heeft zeker wel zijn charme, maar met alleen charme koop je de wereld niet. Van de andere kant zorgde de charme van de kikker ervoor dat hij de kus kreeg die hem in een prins veranderde, dus wat weet ik er nou van. In ieder geval is op Fish in a Mountain van prinsen geen sprake. Op de Bandcamppagina van de band lezen we wel de koninklijk trotse woorden:
“NO GRIDS, NO METRONOMES, NO FUCKS”
Daar moeten we het maar mee doen dus. Het tweede nummer van de plaat heet Pedo’s Have Small Hands. Erg lollig. Het nummer is een down-tempo crustenfestijn waar de dreadlocks spontaan van uit je nek groeien. We horen gitaren met een kettingzaagsound, doffe drums met snerpende cymbalen en misantropische kreten.
Ook op Abduction By Candlelight horen we dit terug. Dit nummer gaat dan ook feiloos op zijn voorganger over. Soms horen we een klein d-beatje doorbreken. Deze wordt echter snel overstelpt door andere ritmes die niet echt uit de verf komen. De bovenstaande woorden worden in ieder geval serieus genomen. Het nummer dat we hierna horen draagt de frivole titel Dick Pic Graveyard. De drum staat iets harder in de mix waardoor de heren er wat meer de beuk in kunnen gooien. Gelukkig neemt de d-beat de overhand. Dit gebeurt echter op een dusdanige manier dat de gitaar het soms amper kan bijbenen. Het vijfde nummer, Questions for a Victorian Mortuary Pt. 2, is vreselijk. De zang lijkt expres ongelofelijk vals te zijn opgenomen. Werkelijk niet om aan te horen.
Met lichte tegenzin beginnen we vervolgens aan A Coldness of Night. De tred van de eerste vier nummers wordt verder opgepakt en er wordt wat gespeeld met tempowisselingen. De heren gaan hier helaas erg lang mee door, waardoor je rustig kunt gaan zitten te kakken zonder dat je een relevante passage hebt gemist. Abubbleabbath biedt eigenlijk meer van hetzelfde. Het lijkt me dus niet zo nodig om hier meer woorden aan vuil te maken. Behalve misschien dat het een ode lijkt te zijn aan blackmetalgoeroe Abbath. Naast het onoorbare Questions for a Victorian Mortuary Pt. 2 staat ook Questions for a Victorian Mortuary Pt. 3 op deze plaat. Deze verschilt eigenlijk vrij weinig van pt. 2. Zet een augurk op mijn hoofd en noem me azijnzuiper, maar als dit een muzikale grap is kan ik er niet om lachen. Wat een gekwijk. Op het moment dat het nummer waar het album naar vernoemd is begint, is uw recensent tamelijk geïrriteerd geraakt door al deze ongein. Gelukkig is de plaat bijna afgelopen.
Gorgonchrist heeft een album gemaakt waar je als luisteraar niet veel mee kunt, maar wellicht ben ik te zuur of niet crusterig genoeg om het te begrijpen. Indien u wel een crustenhart hebt, zou u kunnen overwegen om wat extra punten aan deze score toe te voegen. Ik leg deze plaat echter snel weer onderaan de stapel.
Score:
65/100
Label:
Eigen Beheer, 2023
Tracklisting:
- Fellowship of The Christ
- Pedos Have Small Hands
- Abduction By Candlelight
- Dick Pic Graveyard
- Questions From A Victorian Mortuary pt. 2
- The Coldness of Night
- Abubbleabbath
- Questions From A Victorian Mortuary pt.3
- Fish In A Mountain
- Lonely Wanker
Line-up:
- Jaff – Bas, vocalen
- Carps – Gitaar, vocalen
- Si – Drums
Links: