Headlines

Al eerder gingen we graven in de vuile en smerige achtertuinen van menig Noorse grootstad. Als we diep genoeg groeven kwamen we soms dan gewoon in de Verenigde Staten van Amerika uit. Dit maar om te zeggen dat deze Geist Of Ouachita niet direct een onbekende blackmetalband is. De heer Roanoke, het enige bandlid, heeft in het verleden al zijn kennis en kunde uitgeleend aan Noorse bands als Kvad, Solus Grief, Darkest Bethlehem en een hoop andere. Dit Imprisoned In The Graven Wood is, na een split, het eerste volwaardige album dat uitkomt via het gekende Portugese Signal Rex label. De bandnaam? Misschien werd de heer Roanoke geïnspireerd door de "geest" die er heerst in de Ouachitas. Een bergketen die zich uitstrekt deels over het westen van Arkansas en Zuid-Oost Oklahoma. Het zou zo maar even kunnen. Ik vond niet direct een passende Youtubelink met een video om dit schrijven wat op te leuken, maar je kan perfect op de bandcamppagina terecht voor wat geluidsfragmenten.Lees verder ›

Verdraaid, Tenhi... Nooit gedacht dat deze Finnen nog terug zouden opduiken in het neofolkloristische landschap. Het is sinds 2011 geleden dat de band met Saivo nog een plaat de wereld had ingestuurd. Valkama betekent in het Fins zoveel als 'haven' en ergens voelt het alsof deze band aanmeert op bekende oevers, maar waarbij het landschap toch iets anders aanvoelt. Waar vroeger nog wel eens een lichte opflakkering in tempo optrad in de richting van folkrock, maakt dit plaats voor folkloristische dromerigheid.Lees verder ›

Heretoir, de band rond brein Eklatanz/David, is terug met een EP, Wastelands. Niet geheel onverwacht trouwens. Na de heruitgave van hun beste album, Heretoir, eerder dit jaar, zat de release van de EP er immers nog aan te komen. Reeds eerder werd me bovendien duidelijk gemaakt dat ook een opvolger voor de laatste langspeler, The Circle, nog dit jaar mag verwacht worden. Het worden dus spannende tijden.Lees verder ›

Vriendschap en plezier zijn voor de meeste mensen een mooie basis in het leven. Voeg daar muziek aan toe en je hebt in mijn ogen een prachtige combinatie. De mannen van het Belgische Mindwar denken er volgens mij ook zo over. Al sinds 2015 maakt dit vijftal talloze concertzalen onveilig met hun aanstekelijke hardcore en energieke liveshows. Mede dankzij het eerste wapenfeit sinds de demo, de EP Hollow uit 2018, en de toffe optredens hebben steeds meer muziekliefhebbers deze band omarmt. Ik vind het dan ook geweldig nieuws dat een band uit het Belgische Lokeren is opgepikt door een van de grootste hardcorelabels die wij op dit moment kennen: Triple-B Records. Dat zou wel eens een stap richting internationale doorbraak kunnen betekenen. Het bewijs dat het daar toch steeds meer op begint te lijken, werd deels geleverd toen een vriend van mij de eerste Mindwar kleurplaat van zijn vierjarige dochter aan de zanger overhandigde. Met een grote glimlach nam hij de allereerste kindertekening van de jonge fan in ontvangst om er breed lachend mee te poseren. De hoogste tijd om erachter te komen of na een nieuw label, inkomende fanart en een net afgeronde Europese tour met nog een grotere tour dit jaar op de planning, het debuut Still At War dan de definitieve doorbraak kan zijn voor Mindwar.Lees verder ›

Wat kan je verwachten na een plaat als Across the Rhine Is Only Death? Precies. Een logisch vervolg met opnieuw veel black/war metal. We hebben wel vier jaar moeten wachten maar het is een voortzetting dat de naam Sammath waardig is. Het nieuwe werk draagt de naam Grebbeberg: deze heuvel in Rhenen is het toneel geweest van veel oorlogen en veldslagen door de eeuwen heen. Op deze heuvel bevindt zich ook het Ereveld Grebbeberg waar omgekomen Nederlandse militairen begraven liggen.Lees verder ›

Het zou kunnen dat u nog nooit van het Poolse Varmia hebt gehoord. De band, vernoemd naar de noordelijke regio Varmia in Polen opereert een beetje in de luwte. Er bestaat een kans dat daar verandering in gaat komen. En niet enkel omdat de drummer van Vader Michał Andrzejczyk zich recentelijk tot de vaste bezetting mag rekenen. Neen, er is hier zo na enkele luisterbeurten sprake van veel meer hoorbare speelervaring. De band is met dit nie nas widzę toe aan het vierde volwaardige album.Lees verder ›

Helleruin is terug! Nederlands hoop in bange blackmetaldagen! Devils, Death And Dark Arts is het vervolg op de split met De Gevreesde Ziekte uit 2022. Zes nummers heeft bandbrein en alleskunner Carchost op deze plaat gezet. De platenboer van dienst is niemand minder dan het gerenommeerde New Era Productions. En moeten we eigenlijk nog een langere intro schrijven betreffende deze blackmetalband? We weten toch allemaal dat de heer Carchost vies is van experimenteren, van moderne black metal en dus ook van een moderne blackmetalsound. Hij grijpt graag terug naar oeroude principes. Principes die we kennen van bands als Taake, Gorgoroth en ik weet niet wat nog voor smerig lekkers uit de oude doos.Lees verder ›

Als we België en death metal zeggen, zeggen we ook Aborted en Carnation. Hoewel Nederland veel meer nieuwe aanwas kent in het genre, heeft België ook zeker wat interessante bands die (gestaag) richting de status van de twee eerder genoemde orkesten werken. Carrion is zo'n naam en met Morbid Nailgun Necropsy verschijnt de derde plaat sinds de oprichting in 2008. Hij is opgenomen in de Kohlekeller studio door Kai Stahlenberg die ook eerder gewerkt heeft met Aborted, Electric Callboy en Benighted. En nee, de verhouding tussen het aantal albums en de bestaansduur geeft geen zeer productief beeld, maar Brussel is ook niet in één dag gebouwd.Lees verder ›

Membrance uit Venetië is wederom een Italiaanse death/blackmetalband die toch al sinds 2012 bestaat, maar waar wij bij Zware Metalen nog nooit materiaal van hebben gerecenseerd. Op Metal Archives vinden we dat er in het verleden een tweetal albums zijn uitgebracht: Abyss (2017) en Morality's Collapse (2019). Met dit album Undead Island laat het viertal compacte death metal met blackinvloeden horen, aldus het meegeleverde promovel. De in het verleden geserveerde death 'n' roll is losgelaten om nu met volle kracht de onmacht en boosheid van de mensheid te laten horen. Tja ik verzin dit niet zelf hè, dat moge toch wel duidelijk zijn.Lees verder ›

Het is ruim acht jaar geleden dat onze beide vrienden van Tsjuder ons nog eens verrast en verblijd hebben met een nieuwe plaat. In 2015 noemden de heren hun vijfde langspeler nog Antiliv, nu is de titel Helvegr. Ook toen, net als nu, bleek de platenboer Season Of Mist. De heren zijn gewoon in de kwaliteitsstal blijven staan, meer dan terecht trouwens. Op de drumkruk niet meer Antichristian maar John Rice, een Amerikaan met snelle handen en voeten. De brave man doet ook live werk voor Behemoth, 1349, Cephalic Carnage... ja dan weet je het wel.Lees verder ›

'Vaak kijk ik niet eens naar het land van herkomst van bepaalde bands hoor', ik nog wel eens bepaalde individuen, die zich blackmetaladepten noemen, zeggen. Ik vind dit fout. Door naar de herkomst van de band te gaan kijken, krijg je al snel een idee en weet je vaak al wat je moet verwachten. Moeilijker ligt het wanneer de samenstelling van de band de landsgrenzen en soms meerdere continenten oversteekt. Zo kan je dit ook stellen bij dit Thymata. Een blackmetalband getekend door Adirondack Black Mass Records, een label dat op zich al een bijzondere achtergrond heeft.Lees verder ›

Hoop en al twintig minuten duurt de nieuwste release van de Nederlandse hellehonden van Duivel. Heiligschennis, wat een gepaste titel als je naar de vochtige hoes kijkt, is een EP die wordt uitgebracht door een collectief, een samenwerking tussen Nomad Snakepit Productions en Ván records. In de line-up herkennen we wat bandleden: niemand minder dan Nachtraaf en Deportator die een verleden hebben in andere bands als Alhistja, Urfaust, Galgeras, D.R.E.P en Fluisterwoud. Zeker die eerste heeft nog niet eens zo lang geleden een bijzonder interessant smerig tapeje uitgebracht vol hooliganeske black metal.Lees verder ›

Wat mij betreft levert Tygers Of Pan Tang met Bloodlines drie kwartier lang uitstekende hardrock af die geen seconde verveelt. Niets wereldschokkends, niets vernieuwends maar een album dat mooi in elke collectie kan staan. Al is het maar voor die mooie rode hoes.Lees verder ›