Headlines

"Pas op, heet!" Met die woorden begon ik mijn review van het tweede album dat Spiritbox uitbracht genaamd Eternal Blue. Tot op de dag van vandaag nog steeds een plaat waarvan menig nummer wekelijks de revue passeert. De EP Rotoscope borduurde daar op een experimentele en bruisende manier op voort en stemde eveneens tevreden. Toch komt het viertal ruim een jaar later niet met een nieuw album op de proppen, maar schuift men opnieuw een EP naar voren. Past ook beter bij de steeds korter wordende spanningsboog van menig mens natuurlijk.Lees verder ›

De bandnaam Suicide Circle doet misschien niet bij iedereen een belletje rinkelen maar dit is een project van Meyhna'ch die we natuurlijk kennen van Mütillation. Nadat het debuutalbum Shotgun Prayers uitkwam, werd afscheid genomen van gitarist Rats en sindsdien is er onenigheid over het gebruik van de bandnaam. Bukkake Of Souls wordt echter gewoon door Osmose Productions uitgebracht onder de naam Suicide Circle. Hierop nemen Meyhna'ch en Kham alle instrumenten voor hun rekening.Lees verder ›

Er zit een mooie opbouw in de loopbaan van het Apeldoornse Black Rabbit: in 2014 begonnen, in 2020 gedebuteerd met de prima EP Warren of Necrosis, daarna de podia onveilig maken en dan nu een debuutplaat uitbrengen. Of nou ja, nu… eerder dit jaar al, want Hypnosomnia is al een paar maanden uit.Lees verder ›

Uit de regio Noord-Karelië, meer nog Joensuu in Finland, zijn de vijf heren van Siimes afkomstig. Een blackmetalband waar nog niet gek veel over geweten, geschreven of beluisterd werd. Nochtans komt er met de twee-track EP Näkyjä Pimeydessä, daar toch lichtjes wat verandering is. De EP komt uit in eigen beheer en wordt dus voorlopig enkel door de band gepromoot. Ik stuitte er eerder toevallig op. Tja en dan kriebelen mijn tien tengels om er toch wat over te schrijven. Want zeg nu zelf, delen van wat smeerpijperij black metal is toch het leukste wat er is? Ja toch? Helder, mooi en dan kunnen we ook gewoon verder.Lees verder ›

Goh waar zit ik op te wachten? In ieder geval niet op de klassiekers als daar zijn Sinterklaas, de Kerstman, Pasen of ik weet niet wat nog. Soms zit ik gewoon te wachten op een botergeil blackmetalriedeltje. Ik stel me de vraag of deze heruitgave van When Darkness Rises... van de Duitse, al lang geleden ter ziele gegane, blackmetalband Ancient Wargod me op de goede weg kan helpen. Op zich zou dit moeten lukken want als je gaat teruglezen dan is dit hebbeding al uitgebracht op CD ergens in 1997 en laat bovengeschreven toen net 19 jaar zijn geweest. Ik was toen olijk en vrolijk bezig mijn blackmetalcollectie uit te breiden. Tot mijn schaamte en schande moet ik bekennen dat als ik ga snuisteren in mijn collectie er ook helemaal niks te vinden is over dit Ancient Wargod.Lees verder ›

Halfweg 2023 kregen we al de EP Itjinge tonei barre sceil te horen van het Friese Ûngrûn, waar ik uitgelaten lyrisch over liep te doen. Nog steeds. Stoarmbringer en Asega bestormden de toppen van de Nederlandse underground black en het stond in de sterren geschreven dat de langspeler (die net uit is) mijn jaarlijst zou halen. Bij deze de bevestiging van dat laatste. De drie nummers van de eerder verschenen EP zijn te vinden op deze gelijknamige debuutlangspeler, samen met vijf nieuwe nummers.Lees verder ›

Enkele jaren geleden kwam in het nieuws dat de kleigrond in de streek van het West-Vlaamse Kortrijk en Zwevegem in staat is huizen te doen scheuren. Toen was de droogte de oorzaak. Van droogte hebben we niet echt last momenteel - eerder het tegendeel - maar toch zouden gescheurde huizen in die streek wel eens opnieuw in de media kunnen komen, en ditmaal door de loodzware doom-death van Columbarium, uit diezelfde klei afkomstig. Geen melancholische klaagzangen maar een organisch, zwaar en log debuut, meer Candlemass en Black Sabbath dan My Dying Bride, meer blues dan in mineur gespeelde treurnis. Vol occulte sfeer  - een columbarium is trouwens een urnenmuur bij een begraafplaats - doomt debuut The Morbidious One door met hier en daar wat uitstapjes naar death.Lees verder ›

Wat komt er uit de kraan in Griekenland? Gewoon water? Ben je gek! Gewoon een ultrasmerig blackmetalgebeuren. Dat noemt zich Sad en dit Black Metal Craft is plaat ik-weet-niet-hoeveel. Waar de twee heren in het verleden al samenwerkten met menig platenboer, lijken ze nu toch al weer twee albums relatief honkvast te zitten bij de Duitsers van Purity Through Fire Records. Want na Misty Breath Of Ancient Forests uit 2020 is dit Black Metal Craft de tweede plaat onder hun auspiciën. De twee heren hebben alles wat te veel blinkt of franjes heeft overboord gegooid en spelen gewoon stierlijk eenvoudige vier-à-vijf-riffjes-blackmetal. Anders kan ik het niet beschrijven. Verwacht ook geen al te frisse productie, nochtans kan deze er wel mee door. Uit het sifonnetje van de Hel zijn we al wat meer gewoon.Lees verder ›

Makkelijk wordt het niet, om een album met schijnbaar dezelfde titel als het twee jaar geleden verschenen 二度目の災害 te reviewen. De epische review van dat album leest u hier na. Op het einde van 2023 besloot het Prava Kollektiv samen met Amor Fati om een ganse set platen uit te brengen, waarvan deze dus mijn nummer één is geworden dit jaar. U leest het goed, nog voor de nieuwe Blut Aus Nord, niets mis met uw ogen (voor zover ik kan zien). Twee nummers, goed voor 44 minuten ascese. Let's go.Lees verder ›

Dwelling Below is een relatief nieuwe Amerikaanse deathdoomband. Het drietal is nog niet te vinden in de metalen archieven. Ik ga er dus maar vanuit dat het hier om een zelf getiteld debuut gaat. Volgens de beschrijving die ik aantref gaat het hier om de vuilere interpretatie van het deathdoomgenre. Verwacht dus geen liefelijke toestanden, maar eerder doom die tegen old-school death aan schuurt voor wat betreft het geluid.Lees verder ›

Old-school death metal, waar de doom nog rijkelijk in floreerde, ofwel Oft-doomy death is een genre wat het meer moet hebben van zijn effectiviteit, dan van zijn complexiteit. Het is dikwijls alsof je met een knuppel een eendagsvlieg tot mors slaat. Indien het wel snor zit met de intensiteit van de muziek en de afwisseling in tempo kan dergelijke muziek echt wel een meerwaarde zijn. In de promo van dit Germaanse Beyondition vergelijkt Chaos Records het geluid van de heren met dat van bands als Asphyx, Pentacle en Cianide. Ook spreekt men over Samael, Unleashed en Mortuary Drape. Bands met een moderne productie krijgen de middelvinger toegewezen, op het debuut Abysmal Night is er enkel ruimte voor geluiden uit de oude tijd.Lees verder ›

Hyde brengt blackened Doom uit Franstalig België met dubbele vrouwelijke vocalen die zowel cleans als screams verzorgen. Hyde zag het levenslicht in 2009 en kwam in 2016 met het eerste album The Seeds of Doom op de proppen. De opvolger Ardwenna sprong Zware Metalen in het oor.Lees verder ›

Op zijn zesde langspeler laat Hexvessel wederom zien dat het een band is met vele gezichten. Waar in het verleden de beboste paden van de neofolk en psychedelica werden bewandeld, waait op Polar Veil de gure wind van de black metal.Lees verder ›

Vanuit Manchester meldt het langlopende project Foetal Juice (en niet 'Fetal Juice', we gebruiken de Engelse spelling, we zijn toch zeker geen Amerikanen!) zich terug aan het front met de derde langspeler genaamd Grotesque, uitgebracht door Gorehouse Productions. De bandnaam is een zinspeling op de film Beetle Juice en, zo gaat het verhaal, dit was de eerste naam die de heren aan het lachen bracht tijdens een avondje 'wat-voor-bandnaam-zullen-we-nu-eens-verzinnen-brainstorm-avondje'.Lees verder ›

Achter dit Tusenårseken (duizend jaar oude eik) zit de Zweed Andreas Karlsson. In 2020 bracht dit heerschap zijn debuutalbum Svält uit. Nadien volgde er nog de EP Avgrundsjuka. We stappen bij Zware Metalen in met het tweede album Mardrömsmeditationer ofwel nachtmerriemeditaties. Een bijzondere titel van een werk dat, zoals zal blijken, zich niet eenvoudig laat duiden.Lees verder ›

Dit olijke Zweedse duo dat ons eerder al Det Stora Tunga Sjuka bracht komt nu met Undergång. Een album dat vlotjes voorzien wordt van maar liefst elf smeerpijperijblackmetalnummers in de aloude traditie. Met een geluid alsof de beide heren het geheel in het repetitiehonk hebben opgenomen.Lees verder ›

En wederom hebben we hier een debuutplaat te pakken. Ditmaal van het Britse Master's Call, dat met A Journey For The Damned zogenaamde "heavy metal blackened by death" laat horen. In eerste instantie was ik wat sceptisch na het lezen van deze omschrijving, voornamelijk omdat het mij onduidelijk was in welke hoek ik de band zou moeten plaatsen. Nou, zo later zal blijken in geen enkele specifieke hoek.Lees verder ›