Headlines

Je hebt van die dagen dat je geen zin hebt in subtiel gedoe en in het vertonen van sociaal wenselijk gedrag tegen wie dan ook. Wat mij dikwijls helpt is het ventileren met een goede pot knetterlompe metalcore. Het trekt Ying en Yang weer op een gelijk niveau, mijn gevoelsmatige balans weer in evenwicht en helpt om frustratie te nivelleren. Op dat soort dagen heb ik bepaalde bands die ik graag in de CD speler knal. Gideon brengt met MORE POWER. MORE PAIN (ik háát hoofdletters in titels) zijn vijfde plaat uit en komt nu pas op mijn radar. Het gezelschap uit Tuscaloosa, Alabama is namelijk vanaf 2008 al actief en zo ontdekken we allemaal nog eens nieuwe dingen. Randy Lebouef heeft deze plaat gemixed en gemastered en aangezien hij meer van dit soort bands (The Acacia Strain en Dying Wish) extra vet weet te etaleren, katapulteert de beste man wéér een band rechtstreeks mijn straatje in. Beter nodig ik hem eerdaags eens uit voor een bak koffie.Lees verder ›

Werk van het Poolse Ashes werd niet eerder besproken op onze favoriete webstek. Daar komt dus nu keihard verandering in. Ashes bestaat uit Nefar, Lazarus en The Fall. En die laatste brave man kennen we natuurlijk van zijn baswerk in Mgła, zijn werk in Over The Voids... en Owls Woods Graves. Nefar kluste dan weer met hem samen in Medico Peste, de band waarin Lazarus nog altijd actief is. Zo, wat meer inzicht in de Poolse scene kan nooit kwaad. Het is net als elders. Heel wat bands werken samen, heel wat individuen vinden elkaar en creëeren dan weer iets nieuws. Niet onlogisch wanneer je manouvreert binnen in een kleine scene. Ashes, de eerste plaat van dit blackmetaltrio Ashes kon ik wel verteren. Dit Gloom, Ash And Emptines To The Horizon laat zich in ieder geval al wel weer opvallen door het uitstekende artwork. Het lijkt in eerste instantie wat op wild potlood gekras, niks is echter minder waar.Lees verder ›

Het Spaanse Dark Embrace werd in het jaar 2000 opgericht. Toch is dit nog maar het derde album van de band (het opnieuw opgenomen The Call Of The Wolfs - Re-Howled) niet meegerekend. Naar eigen zeggen werd de band door de pers en fans dermate vaak in een hokje gestopt dat ze met de albumtitel voor eens en voor altijd een einde aan die discussie willen maken.Lees verder ›

Het oude Griekenland is de bakermat geweest van grote denkers, die vandaag de dag nog steeds invloed hebben op onze manier van leven en denken. Zo ontdekten zij van alles op het gebied van geneeskunde, filosofie, wiskunde en de sterrenkunde. Niet alleen het grote denken, maar ook de theaterkunst kent een link met het oude Griekenland, waar de komedies en tragedies zijn ontstaan. De komedie liet logischerwijs de luchtige kant van het leven zien, door de spot te drijven met de politiek of dagelijkse gebeurtenissen. Een tragedie gaat juist om een tragische gebeurtenis, meestal afkomstig uit de mythologie, die niet zo goed afloopt. Spoel even ruim tweeduizend jaar door en hier vinden we de doorvertaling van een Griekse tragedie in het uit Athene afkomstige Ocean of Grief.Lees verder ›

Tilintetgjort is een wat eigenaardig blackmetalcollectief of het kondigt zich zo toch aan. De black metal van dit Noorse vijftal zou anders en uniek klinken. Althans, zo onderschrijft ook de platenboer van dienst, Dark Essence Records. De thematiek die achter de muziek en de teksten zit is er één van eigenaardige visoenen, nachtmerries, gestoorde alchemistische overpeinzingen en bijzondere mysteries om zo te komen tot een zekere waarheid... of net niet natuurlijk. Het klinkt allemaal nog al eigenaardig, vind ik ook zelf maar hopelijk brengt de muziek wat helderheid en overzicht.Lees verder ›

Ghosts Of Light bleek de titel van de debuutplaat uit 2021 die tot op heden enkel digitaal uitkwam. Het Spaanse Ardua Music zag er evenwel graten in om deze plaat op cd uit te brengen. Hetzelfde geldt voor de opvolger Bleak. Deze kwam oorspronkelijk in 2022 uit en inderdaad ook enkel digitaal. We hebben te maken met een trio, Autumnfall genaamd. De heren spelen melodische black metal met een eerder atmosferische en doomy ondertoon. De debuutplaat kon me niet helemaal overtuigen. Hopelijk zitten er toch iets meer hoogtepunten in deze opvolger.Lees verder ›

Dit Bonjour Tristesse is het geesteskind van Nathanael, bassist in de cultband, Heretoir. Een band die recentelijk nog een heruitgave deed van één van hun meest unieke platen. Bonjour Tristesse is in tegenstelling tot wat je vermoedt, geen Franse, maar een Duitse band. Zowel de Franse als de Duitse taal zijn mijns inziens uitermate geschikt om de miserie die je nu en dan op je schouders voelt en muzikaal wilt uitbrengen, te verwoorden. Dat is dan ook net hetgene wat Nathanael doet. Waar hij op de vorige plaat, Your Ultimate Urban Nightmare nog negen nummers voor je verzamelde, heeft hij nu gekozen voor vier langere songs om de opvolger, Against Leviathan, mee te vullen. Zet je schrap voor hoop en al 45 minuten diep, deprimerende black metal met een behoorlijk ruwe en rauwe ondertoon.Lees verder ›

Dertien jaar zijn deze drie heren naar de achtergrond verdwenen. De drie Spanjaarden van Yskelgroth hebben in die achtergrond hard gewerkt om negen nummers vol furieuze black metal te schrijven met een robuuste deathmetalrand. Het eveneens Spaanse Xtreem Music is de platenboer van dienst wat ook niet onlogisch klinkt. De vorige plaat van Yskelgroth getiteld Unholy Primitive Nihilism raakte niet op de tafel van de redactie. Wel Macabre Kingdom van het eveneens Spaanse Putrevorce. Ook een band waarin vocalist Dave Rotten zijn ding doet. De drie heren spelen trouwens in een handvol andere bands. We focussen ons echter niet op die projecten maar op de tweede plaat van Yskelgroth met name Bleeding Of The Hideous.Lees verder ›

Reeds eerder passeerde er werk van de heer F., beter gezegd Maudiir, op de redactie. Het waren de twee voorafgaande EP's La Part Du Diable en Le Temps Peste. Nu, komt deze Canadese heer opnieuw met een EP en alweer brengt hij het uit in eigen beheer. Ditmaal kreeg de EP de titel Soliloque mee wat niet meer dan monoloog zou betekenen. En dat Maudiir in principe gewoon de muzikale verpersoonlijking is van één iemand die een monoloog voert, lijkt geen twijfel. Het is, zoals geschreven, louter het werk van de heer F.Lees verder ›

Zoals jullie merken schrijf ik de laatste tijd te weinig reviews, en als het dan al eens zo ver komt, dan zit er meer en meer muziek tussen die niet onder black en death metal valt. Female fronted (power) metal bijvoorbeeld. Zo waren er recent nog League of Distortion, Metalite en Anette Olzon. Nu dus Ad Infinitum, een internationale band die met Melissa Bonny een zeer herkenbare stem in huis heeft.Lees verder ›

"Simpel, rauw, snel en eerlijk". Is het de slagzin van uw lokale groenteboer? "Als een vies mes, pijnlijk en infectueus". Is het de omschrijving van een SOA? Zou kunnen, maar het zijn ook de omschrijvingen van het Finse Qwälen voor het album Syvä Hiljaisuus. Een black/punk werkstuk waar de heren twee jaar over nagedacht hebben. Veel denkwerk komt daar echter niet bij kijken. Het is muziek in de geest van de eerste black metal, ongecompliceerd aframmelen. U kent het riedeltje. De heren zijn ook tegen fascisme. Dat wilde de band u even laten weten.Lees verder ›

Niet alleen bij collega Joris sloeg het album Cannibal in als een bom twee jaar geleden. Ook bij bovengetekende is het tot op de dag van vandaag nog steeds één van de meest terugkerende platen op maandelijkse basis. Dat de Britse metalcoreband Bury Tomorrow alle fijne kneepjes in het vak allang kent wisten we, maar op dat pareltje van twee jaar geleden leken alle puzzelstukjes perfect in elkaar samen te vallen. Het was voor iedere fan dan ook even schrikken toen zanger en gitarist Jason Cameron te kennen gaf dat hij zou stoppen. De man had immers sinds het ontstaan van de band al een groot aandeel bij de tekentafel. Ondanks dit vertrek gaven de overige heren aan dat Bury Tomorrow gewoon weer net zo sterk zou terugkeren, en jawel: daar is geen woord van gelogen!Lees verder ›

Bacchus is in de Romeinse godsdienst de god van de wijn, de roes en de dronkenschap. Hij is de zoon van Jupiter en Semele  (de dochter van Kadmos). Toen zijn moeder zwanger van hem was, werd zij door Jupiters bliksem gedood. Het ongeboren kind werd vervolgens in Jupiters dij genaaid en kwam drie maanden later ter wereld. Dank u Wikipedia!Lees verder ›

Wie dacht dat alleen Gojira records kan vestigen in Frankrijk als het gaat over aantallen in streams op Spotify, die heeft het mis. Ook de cross-overformatie Rise Of The Northstar wist met de single Heres Comes The Boom - afkomstig van The Legacy Of Shi (2018) - een magische grens van twintig miljoen te doorbreken. Toch zal het vijftal bij velen van jullie geen belletje doen rinkelen. Het kwintet heeft er maar liefst vijf jaar over gedaan om een opvolger uit te brengen van die plaat uit 2018 en levert traditiegetrouw geen half werk af. Wie het gezelschap reeds kent weet dat niet alleen de muziek, maar ook de inspiratie uit Japanse manga weer centraal staat én dat de marketing rondom dit Showdown weer tot in de puntjes verzorgd en voorbereid is.Lees verder ›

Met het koude weer zou je het bijna vergeten, maar het festivalseizoen komt er binnenkort weer aan! Dat er geen betere manier is om weer in de stemming te komen dan met een livealbum, bewijst Visions of Atlantis met Pirates Over Wacken. Op dit album kun je de volledige set beluisteren van het optreden vorig jaar op het grootste metalfestival ter wereld: Wacken Open Air.Lees verder ›

Thysia is een blackmetalband uit Italië, uit de regio Treviso, die nog maar sinds 2019 actief is en nu komen de vier donkere heerschappen met een debuutplaat die de titel  Islands In Cosmic Darkness draagt. Niet zo speciaal zou je denken maar op zich wel. De promo- en platenboer spreekt over het feit dat de muziek van deze band behoorlijk oud klinkt. Niet oud als verwijzende naar de jaren '90 blackmetalstromingen, maar oud alsof de muziek vanuit de aarde zelf naar de heerschappen zou opgestegen zijn. Althans zo schrijft het Mexicaanse Chaos Records dat zich achter deze band geschaard heeft.Lees verder ›

Een Amerikaans drietal onder de naam Vredensdal brengt via Soulseller Records zijn vierde volwaardige album uit. Een sonische devotie voor de duisternis, wat moet dat gaan worden? Nou in eerste instantie brengen de heren het intro akoestisch, maar vanaf The Chaos Rite smeden zij het ijzer als het heet is. Met een luide schreeuw opent vocalist Goblin Reaper (hoe krijg je het verzonnen....) het blackmetalfestijn om vervolgens vrij traditionele Amerikaanse black metal te laten horen. Dat wil zeggen: razende drums, riffs met behoorlijk veel thrash en tremolo. Het geheel komt wat zwaar op ons over, er zijn maar weinig heldere elementen te onderscheiden. Alsof er een lading stof op de opnameapparatuur zat. Stilistisch gezien klopt het plaatje dan weer wel.Lees verder ›