Een nieuwe line-up. Een nieuw logo. Een nieuw album. Gaerea is klaar voor de volgende stap naar wereldheerschappij. Deze groep extreem getalenteerde, gepassioneerde en lieve mensen maakt muziek die als mijn favoriete therapeut fungeert. Nog nooit heeft metal mij zo diep kunnen raken als die van deze Portugees/Nederlandse groep. Als een wasserette voor de psyche beleef ik telkenmale een zalige catharsis met albums zoals Mirage en Limbo. Die donkere klanken gaan werkelijk door merg en been. De lezers van Zware Metalen weten dat ook maar al te goed. Op slechts één stem na had Gaerea met Mirage op de nummer één van de ZM Jaarlijst in 2022 kunnen prijken.
Op het nieuwe werk genaamd Coma is het wederom tijd voor introspectie. Dit thema is mooi verwerkt in de albumart. Net zoals bij het schilderij van Eliran Kantor voor Limbo, zien we nu een oog omhoog gerold. Ditmaal is dit met een balpen opgetekend. Hier heeft kunstenaar Nathan Lorenzana maandenlang over gedaan. Er is ook wederom bij Miguel Tereso van Demigod Recordings aangeklopt voor de mixing en mastering. Een uitstekende keuze voor een modern metalgeluid.
Coma is wel het eerste album met een andere zanger. Live konden we al opmerken dat zijn vocalen ietwat minder mysterieus en desperaat overkomen. Dit compenseert de anonieme zanger echter met grandeur en een kolossale kracht vanuit zijn diepste zijn. En dat blijkt op Coma niet anders. Meerdere keren word je weggeblazen door intense uithalen. Dit komt in het openingsnummer The Poet’s Ballet al goed naar voren. Na een bijzondere intro met etherische gitaar en rustig uitgesproken woorden, verandert het nummer in een tempeest. Een massieve muur van geluid weet je subiet te overrompelen. Kippenvel gegarandeerd! Dit langste nummer van Coma verhaalt over angst, over wanhoop van kosmische orde. Omarm de guurheid!
Het leven is ongrijpbaar en sommige keuzes zijn onomkeerbaar, dat wordt weer goed duidelijk in Suspended. Deze laatste single vóór de release van Coma is vergezeld door een clip die door de frontman zelf is geregisseerd. Warme gitaaraanslagen resoneren diep en creëren een sfeer van melancholiek. Bij het stuk met de cleane vocalen doet het gitaarspel denken aan het titelnummer van Mirage, dat evenzo verheffend werkt. Het fantastische drumwerk mag ook niet onbenoemd blijven. Grote complimenten aan de drummer die in de loop der jaren steeds beter zijn eigen geluid heeft weten te ontwikkelen!
De intro van Shapeshifter doet denken aan To Ain, mijn favoriete nummer van Limbo, maar neemt inderdaad een heel andere vorm aan. Als een akoestische verheffing van de spanning tussen uiterlijke successen en innerlijke leegte weet ook dit nummer weer diep te raken. Meeslepend en meesterlijk. Maar dan volgt Unknown en hier ben ik eigenlijk niet klaar voor. Mijn mond valt meerdere keren open. Dit blijkt al vrij snel een van de beste nummers van Gaerea sinds de start in 2016. Een harmonieuze disharmonie doet recht aan de tekst over vervreemding van het eigen zelf en de voortdurende zoektocht naar identiteit. Lieflijk gitaarspel ontaardt namelijk in een ijskoud geweld met wanhopige vocalen. Unknown laat zien hoe contrasten in intensiteit perfect kunnen werken.
Coma is de ultieme melodische omhulling van pijnlijke pracht en Gaerea is de beste drager van intense emoties. Gaerea geeft kracht. Gaerea brengt berusting. Gaerea is de toekomst van extreme metal.
We Are Gaerea.
Score:
100/100
Label:
Season of Mist, 2024
Tracklisting:
- The Poet’s Ballet
- Hope Shatters
- Suspended
- World Ablaze
- Coma
- Wilted Flower
- Reborn
- Shapeshifter
- Unknown
- Kingdom of Thorns
Line-up:
De bandleden wensen anoniem te blijven.
Links: