Headlines

Dit Duitse viertal Venues kende ik nog niet. Het is een melodische metalcoreband uit Duitsland op stal bij toch wel een grote platenboer in het genre, Arising Empire. Voor de band uit Stuttgart is Transience want dat is de naam voor de nieuwste plaat, al album nummer drie. In 2018 was er Aspire en in 2021 Solace beide platen werden niet door ons opgepikt. Het geeft me de gelegenheid om er eens fris gewassen en niet geschoren in te duiken in al dat melodisch metalcore lekkers.Lees verder ›

Sjæleangst zou dat niet gewoon zielenangst betekenen? Of mag en kan dat niet zo vrijelijk, los uit de pols vertaald worden? Het zou zo maar kunnen, toch? Het Deens lijkt af en toe wonderwel bijna Nederlands te zijn, of ga ik hier wat te ver in? In ieder geval is het zo dat dit Deense duo, dat zijn identiteit angstvallig geheim tracht te houden, elkaar gevonden heeft om hun donkere gedachten op een atmosferische blackmetalwijze te omlijsten. En welk label is er dan beter om dit uit te brengen dan het gerenommeerde Vendetta Records? Erg moeilijk moet het allemaal niet zijn. De essentie ligt ook gewoon in de muziek. Je moet niet uren en uren palaveren over songtitels, je kan ze ook gewoon nummeren. Je moet niet dagen en weken je hoofd breken over een passend hoesontwerp of toch wel? Zo veel vragen... mijn ziel kent geen rust, schrik om geen antwoorden te krijgen. Maar antwoorden komen er...Lees verder ›

Het is maar weinig bands gegeven om dertig jaar na het debuutalbum nog altijd in dezelfde bezetting actief te zijn en dan ook nog eens elke drie jaar een uitstekend album uitbrengen. The Empyrean Equation Of The Long Lost Things is het eerste album van de Duitse progmetallers van Vanden Plas sinds het debuut uit 1994 waarop toetsenist Günter Werno niet meer te horen is. Zijn plaats achter het keyboard is overgenomen door Allesandro Del Vecchio, de multi-instrumentalist, componist en producer die zo’n beetje op elk album dat door het Frontiers label wordt uitgebracht te horen is geweest.Lees verder ›

Een slordige vierduizend jaar geleden liepen de laatste mammoeten op aarde. Erg snel waren deze enorme beesten niet. Net als ik met het schrijven van deze recensie. Eén van de redenen is dat het mij nogal wat tijd kostte om me door deze plaat heen te worstelen.Lees verder ›

Ruige death metal? Zwartgeblakerde doom? Melodische black? Bent u daar ook zo weg van? Hohoho, stop maar met lezen. Voor deze grote, grote trein is het progressieve rock wat de klok slaat! Muziekfanaten die van ruige metal houden mogen dus stante pede afhaken. Progrockers lezen gerust even verder. Big Big Train laat met The Likes Of Us zijn vijftiende (!) studio-album op de wereld los. Het is dan toch wel verdomde jammer dat ik nog niet eerder met dit zevenkoppige gezelschap kennis heb gemaakt. Uit de metalen archieven haal ik uiteraard ook niets, want de muziek zal daarvoor te soft zijn, vermoed ik. En op Zware Metalen werd er ook nog niet eerder over voorgaand werk geschreven. Nou dan moet ik dan maar de eerste zijn. Lees verder ›

De heren van Cemetery Moon hebben ons al vergast op eerder ruig blackmetalwerk middels Inside The Dark Kingdom: Volume One. Het spreekt dan natuurlijk vanzelf dat er een Volume Two moest komen en zo geschiedde. Deze EP brengt twee nieuwe nummers; de andere drie moeten we normaal al kennen van het debuut uit 2023. Toen zat de heer nog niet op de drumkruk. Zijn komst blijkt de band aangezet te hebben om beide volumes van het 'Dark Kingdom' in elkaar te boksen. Een beetje eigenaardig om lezen dat het eerste nieuwe nummer, The Wretched City, volledig uit improvisatie ontsproten zou zijn. De rest van de nummers zijn weldoordacht ontstaan, gek toch, maar kom, wie ben ik.Lees verder ›

Het duo achter Fluisteraars houdt er niet van om luidop te verkondigen dat er een nieuwe plaat is klaargestoomd. Pun intended, maar het klopt wel: op Spotify, Deezer of Bandcamp vind je maar één track van de langspeler die eind vorige maand uitkwam. Ik was in het verleden wel te vinden voor de blackmetalstijl van dit duo, maar Eisenwald waarschuwde al meteen dat het op deze plaat louter om dark ambient soundscapes zou gaan. Iets waar ik zeker ook niet vies van ben.Lees verder ›

De vijf heren van het Duitse Decreate brengen op hun eerste EP een scheut melodische death metal. Dit The Leaden Realm heeft als eersteling een vijftal nummers te bieden met vlot samenspel en een breed palet aan vocale uitspattingen.Lees verder ›

Cultum Interitum (Latijns voor 'cultus van vernietiging') brengt met Sacrum Funeral haar derde volledige album uit. Voorganger Veneration Of The New Dawn werd door collega Joris Meeuwissen prima omschreven en kreeg een dito score. Op dit nieuwe album, eind 2023 uitgekomen, wordt geen drummer meer vermeld. Of B. het veld heeft geruimd of verruild is voor een digitale drummer weet ik niet maar ik gok wel degelijk op de aanwezigheid van een vleselijke drummer, daarvoor klinkt het allemaal niet klinisch genoeg.Lees verder ›

De Roemenen van Vorus brengen sinds 2017 death metal aan de man. Desolate Eternities is het derde volwaardige wapenfeit. De twee voorgaande albums zijn niet op Zware Metalen besproken. In een dikke veertig minuten worden er een tiental nummers ten gehore gebracht. Als ik het zo eens beluister denk ik vooral aan de termen 'old-school', 'effectiviteit', maar toch ook wel wat 'generiek'.Lees verder ›

Ergens in het vierkant Gent - Aalst - Geraardsbergen - Waregem bevindt zich Brakel. Het schurkt wat tegen de grens met Wallonië. Brakel blijkt ook de uitvalsbasis te zijn van de familie De Croo mecenassen van de Open VLD. Nu, het is natuurlijk niet de bedoeling om aardrijkskunde of politicologie te onderwijzen maar dit waren wel de eerste verwijzingen toen ik het debuutalbum van Brakel, een Belgische blackmetalband, in mijn handen kreeg. Het hebbeding komt uit op cd, tape en vinyl en draagt de misselijkmakende titel Wranger Wanen.Lees verder ›

Black Eucharist komt uit de Verenigde Staten van Amerika en noemde zich nog niet eens zo lang geleden Black Ejaculate. Tja, als er iets zwarts uit je pielemuis komt dan is er vermoedelijk toch iets grondig mis en lijkt een doorgedreven onderzoek toch aangewezen. Vinger in de poep zou ik zo zeggen en even de dokter de prostaat laten masseren. Prettig is anders. Nu, genoeg gelachen.Lees verder ›

Baron, het is toch een bijzondere naam voor een (doom)deathmetalband. Misschien is hij gekozen omdat hij wat klinkt als ‘Barren’ maar er al tig bands met die naam bestaan? Of probeert men aan te haken bij de statige en plechtmatige mystiek die aan de adel kleeft? De oud-schoolse songtitels op Beneath The Blazing Abyss lijken dat laatste toch wat tegen te spreken... Het zijn zo maar wat overdenkingen op een wat troosteloze zondagochtend na Koningsdag. Wat er ook van zij, het Finse Baron komt na twee in eigen beheer uitgebrachte EP’s nu eindelijk met zijn debuutalbum.Lees verder ›