Headlines

Als de naam Maurice de Jong bij u een belletje doet rinkelen, dan bent u hoogstwaarschijnlijk een kenner van de Nederlandse underground (black)metalscene. Mories, zoals de man zich binnen die scene laat noemen, heeft intussen een legertje minder gekende bands achter zijn naam staan. U zou hem kunnen kennen als de zanger/gitarist van Dodenbezweerder, maar daarnaast is hij ook het brein achter bands als Gnaw Their Tongues en The Night Specter. Dat is trouwens maar een fractie van wat deze man allemaal bijeen heeft gecreëerd. Op Metal Archives tel ik meer dan veertig bands waarin hij actief is. De overgrote meerderheid daarvan bestaat dan ook nog eens uit soloprojecten en als je dan ziet dat hij bijvoorbeeld met Gnaw Their Tongues op 17 jaar tijd maar liefst 57 releases heeft ingeblikt, dan besef je pas hoe fanatiek hij met metal bezig is.Lees verder ›

Heren, dames... mensen op deze aardbol: als je nog nooit van Mordkaul gehoord hebt, zou je je kapot moeten schamen. Deze Belgische melodische deathmetalmachine maakte al indruk met Dress Code: Blood. De heren gaan nog een stapje verder en komen nu met Feed The Machine via het grote Massacre Records. Ja, je leest het goed! Puik werk noem ik dat en terecht.Lees verder ›

Groot was de verrassing toen ik in de Zware Lijst keek en ik de naam Mothica zag staan. De laatste maanden ben ik overal en nergens geweest in de muziekwereld en ontdekte ik Mothica met het lekker rockende nummer Sensitive, van de girly singer-songwriter McKenzie Ashton Ellis, geboren in 1995 te Oklahoma. Geen leuk levensverhaal (huiselijk geweld, automutilatie, traumasporen, zelfmoordpoging, ...), maar gelukkig wel een manier gevonden om zichzelf op een positieve manier te uiten en andere mensen te inspireren.Lees verder ›

Gebrande cd's, kent u die nog? Een jaar of twintig geleden was het gemeengoed (en volgens sommigen 'not done') om via illegale sites muziek te downloaden en vervolgens op een cd te branden. Iedere laptop en computer bevatte een cd-brander en daarmee was het gemakkelijk om even snel een (extra) cd te branden, voor in de auto bijvoorbeeld. Waarom deze onconventionele inleiding? Wel, Infected Priest en Human Target sturen een zelfgebrande cd naar de burelen van Zware Metalen.Lees verder ›

Heeft u een fijne zomer gehad? Lekker even uitgerust? Op het strand gelegen? Biertje gedronken, rondgekeken? Laat naar bed want u kon toch uitslapen? Hopelijk heeft u ervan genoten want het einde is nu echt nabij. In december 2019 brachten de Heersers der Muzikale Ellende en Wanhoop, Officium Triste, namelijk The Death of Gaia uit: een hoogtepunt in het kwalitatief toch al zo hoogstaande oeuvre van de Meesters der Doom/Death. Drie maanden later brak wereldwijd de pleuris uit. De rookwolken van toen zijn nog niet helemaal opgetrokken, maar de Oppergoden der Treurwilgenmuziek melden zich doodleuk weer aan het front met een nieuwe plaat waar de treurnis vanaf druipt. Sla dus maar alvast het nodige toiletpapier en flessen water in, want: ‘Nieuwe Officium Triste geboren, voorspoed verloren’.Lees verder ›

Laatst mocht ik de mannen van Nile aanschouwen tijdens hun 30-jarige jubileum tour en ter promotie van het nieuwe album The Underworld Awaits Us All. De titel geeft een lekker vooruitzicht. In die underworld bevindt zich volgens de Egyptische overlevering ook de slangendemon Apophis. Omdat deze god de tegenhanger is van de zonnegod Ra en Aton heeft hij onderdak te vinden in de donkerte van de onderwereld. Apophis, of eigenlijk Apep voor vrienden, is ook een Duitse deathmetalband die niet geheel toevallig eenzelfde stijl hanteert als voornoemde grootheid Nile. Ook Melechesh mag je dan als referentie noemen.Lees verder ›

Wat hebben een mini-mars, een vrijpartij van vijf minuten en Entropic Aeons met elkaar gemeen? Ze duren allemaal te kort en smaken naar meer!Lees verder ›

Plaat nummer acht vol Britse heritage black metal als je het zo mag noemen! De heren in Winterfylleth hebben samen met Candlelight Records The Imperious Horizon, want zo heet het nieuwe hebbeding, in elkaar geknutseld. De vorige plaat The Reckoning Dawn kreeg van collega Remco bijna de maximum score wat ik persoonlijk een lichte overdrijving vond, maar kom. Tijd voor nieuw werk.Lees verder ›

Nightingale is een film uit 2018. Het is een rauw, snoeihard en hardvochtig verhaal over de kolonisatie van Australië, een film vol pijn, woede, walging en leed. Een film die, door de diverse scènes van verkrachting en moord en het gewelddadige karakter, lang niet voor iedereen even gemakkelijk zal zijn om te kunnen bekijken en je met een onbehaaglijke indruk kan achterlaten. Het is een harde weergave van het geweld en racisme dat de inheemse Australische bevolking in die tijd werd aangedaan. Niet verwonderlijk dat je daar alleen maar met walging naar kan kijken, toch?Lees verder ›

Het Noorse Eldamar is toch wel een een begrip te noemen in de wereld van de atmosferische ambient (black) metal. De debuutplaat The Force of the Ancient Land (2016) en het stijlistisch logische vervolg A Dark Forgotten Past (2017) hebben een dusdanig herkenbaar geluid dat de bandnaam daarna in menig review als vergelijking naar voren kwam. En dat is natuurlijk een verdienste op zich. En als je dan zeven jaar niks meer van je laat horen op het gebied van nieuwe muziek dan verwerf je ook nog langzaam een voorzichtige cultstatus. Na zeven jaar radiostilte (en jawel, een liveshow op Barther Metal Open Air in Duitsland twee jaar terug, daar gaat je cultstatus...) is daar dan dus eindelijk het derde album. En aan de titel te zien, gaat dit zeker niet de laatste zijn.Lees verder ›

Groza, wat iets als storm of dergelijke zou moeten betekenen, is een Duitse melodische blackmetalband ontstaan rond bandbrein en alleskunner P.G. Ik ga niet uitweiden over of hervallen in een discussie waar deze band de mosterd vandaan heeft, daar is in het verleden al te veel over geschreven. Het zou een Uada- of Mgła-kloon zijn maar Groza is Groza en daarmee uit, het is een band met een eigen gekapt en dus verborgen gelaat. De band heeft de laatste jaren heel wat live optredens weten doen en zo zag ik hen eens aan het werk in Leiden. Het was een magistraal optreden. Als ik het goed heb was dat één van de laatste optredens met bassist M.S. In oktober 2023 kwam deze heer jammerlijk te overlijden, het was een klap.Lees verder ›

Een nieuwe plaat van het Ierse God Is An Astronaut kan er steeds wel in. Met trouwe regelmaat gooit de band twee jaar na Somnia, een plaat die we gek genoeg gemist hebben bij de bespreking op Zware Metalen, een opvolger op de rooster. Op zich geen ramp, aangezien je wel weet wat er op je af zal komen, wat niet betekent dat een release inwisselbaar wordt.Lees verder ›

Het is alweer een jaar of zes geleden dat ik bij een festival gegrepen werd door de bijzondere sfeer van een optreden van het voor mij tot dan toe niet heel bekende Oceans Of Slumber. Na het optreden gelijk maar een mooie vinyl gekocht van The Banished Heart zodat ik thuis lekker verder kon onderduiken in de donkere, broeierige, gotische sferen van het toen actuele album. Zoals dat dan gaat, werd er een kleine check gedaan van de vorige plaat Winter om te ontdekken dat de band pas met The Banished Heart echt volwassen was geworden in zijn eigen geluid. Zodanig zelfs dat bij de volgende platen de verdere ontwikkeling vooral leek te liggen in een verder afslijpen van de scherpe randjes (zoals het droppen van death grunts).Lees verder ›