Siglio is de band van de Portugees Selvmord terwijl Luxúria de Lillith de band is van de Braziliaan Alysson Drakkar. Beiden verenigen hun krachten op de gortige blackmetalsplit Sermão. Bijzonder is ook dat de plaat uitkomt via het Alma Mater label en dan zitten we inderdaad bij de frontman van het Portugese Moonspell die blijkbaar als platenbons fungeert. Het was me onbekend.
Ik geef nog mee dat Selvmord bijna klaar zou zijn met zijn eerste volwaardige album Gloria ad Inferi. Alysson Drakkar, en dan zitten we weer bij Luxúria de Lillith, exploreert al twee decades thema’s als occultisme en vampirisme. Hij smeerde dit reeds uit over een hele collectie albums, demo’s en ik weet niet wat nog allemaal. Het individu maakt al jaren podia onveilig in Brazilië, Mexico maar ook op het Europese vaste land passeerde hij al met zijn trawanten. Zoek maar eens wat beeldmateriaal op op het wereldwijde web.
Een wat oneerlijke verdeling qua aantal nummers valt me op. Nu, veel zal dat niet uitmaken, maar starten doen we met vier blackmetaltracks van Siglio. Het heerschap dat zich Selvmord noemt kwijt zich onmiddellijk goed van zijn taak. Met een monotoon tokkelende giftige gitaarpartij die wordt gebracht aan hoge snelheid valt hij dus direct met de deur in huis. The Lurking Evil zit bijzonder lekker in elkaar. Er wordt gelukkig gekozen voor heel wat ritmische variatie telkens gestuurd door die gitaarlijnen die alle aandacht naar zich toezuigen. Komt vermoedelijk ook door het productionele. Ze liggen er ook wat dikjes op. Als de nummers op de eerste volwaardige plaat ook van zo een hoog niveau zijn als die op deze split dan gaat dit Siglio nog hoge ogen gooien. Je krijgt immers de indruk dat dit individu heel goed weet waar de blackmetalklepel hangt en volgens mij heeft die Selvmord al heel wat water doorzwommen. Het doet me in kleur en vorm wat aan het Nederlandse Helleruin denken.
De resterende zes nummers zijn van de hand van Luxúria de Lillith en brengen toch een licht ander klankenpalet ten tonele. Het heeft een iets symfonischer geladen aspect. In zijn fundamenten is het echter black metal die behoorlijk eenvoudig wordt gebracht maar wel met boosaardige overtuiging. Het gebruik van de moedertaal in combinatie met die obscure keyboard- en synthlagen geeft deze Braziliaanse band ook zijn eigen tronie. Wel lekker hoe dit allemaal tot uiting komt in een nummer als Coração de Dragão bijvoorbeeld.
Iedereen weet dat wanneer ik een split voorzie van enig schrijfsel, ik vaak mijn voorkeur uitspreek voor één van de bands. In dit geval valt mijn oor op de vier nummers van het Portugese Siglio. Het giftige, melodieuze trekt me hierin het meeste aan. Luxúria de Lillith heeft ook zijn kwaliteiten maar die liggen elders, meer in het symfonische. Dit splitgeweld is echt wel te genieten. Deze release zou niet misstaan in menig collectie.
Label:
Alma Mater Records, 2025
Tracklisting:
- The Lurking Evil (Siglio)
- Preliminary Invocation (Siglio)
- Somber Prayer For The Ostracized (Siglio)
- Universal Gathering Chantic (Siglio)
- A Testemunha do Mal (Luxúria de Lillith)
- Coração de Dragão (Luxúria de Lillith)
- Nosferatos (Luxúria de Lillith)
- Aos Filhos de Asmodeus (Luxúria de Lillith)
- Asmodeus (Luxúria de Lillith)
- Negras Chuvas de Sangue (Luxúria de Lillith)
Line-up:
- Siglio: Selvmord – Zang, alle instrumenten
- Luxúria de Lillith: Alysson Drakkar – Zang, alle instrumenten
Links: