Hemelbestormer. Toch wel een van de coolste bandnamen ooit. Geen satanstoestanden hier nochtans, maar (quasi) instrumentale metal die enerzijds de black- en hardcore-achtergrond van de bandleden goed laat horen en anderzijds bakken sfeer en emotie op je loslaat. The Radiant Veil is album nummer vier van deze (Belgisch) Limburgers, dik vier en een half jaar na het mij omver blazende Collide & Merge.
Hoewel ik nog steeds niet speciaal sta te springen voor instrumentale muziek, en daar dus verre van een expert in ben, zal ik altijd een speciale plek hebben voor Hemelbestormer. Geleid door Filip Dupont, in een vorig leven bezieler van blackmetalband Gorath, staat de band garant voor boeiende, meeslepende, kosmische muziek. Dit keer verwijzen de titels van de nummers naar de namen die de Etrusken indertijd gaven aan de planeten van ons zonnestelsel, met uitzondering van opener Usil, dat de zon zelf benoemt. Van slepende en bij momenten massieve sludge tot rustige, door nostalgische keyboards verrijkte passages, het is weer waarlijk genieten. Laat me ook maar meteen het drumwerk van Frederik Cosemans vermelden. Hij stuwt, trekt en begeleidt de bij momenten weergaloze composities op afwisselende en creatieve wijze.
Nauwelijks tot geen lyrics betekent echter niet dat de beeldvorming niet belangrijk is. Wat een prachtcover alweer, die meteen aantoont dat de ontdekkingsreis van Hemelbestormer, vol mystiek en mysterie, verdergezet wordt. De kosmische sfeer komt sterk terug in het gebruik van allerlei geluidjes doorheen het album maar ook in de muziek zelf; de omschrijving “ruimtelijk geluid” was zelden zo letterlijk van toepassing. Dat hoor je al direct in Usil, meteen een pracht van een visitekaartje dat net over de tien minuten klokt. Vooral de rustige passage die het nummer rond een minuut of acht begint af te ronden, laat voelen dat het tastbare en aardse te beperkend is voor Hemelbestormer.
Usil opent het album echter vooral verrassend stevig, met een bijzonder aangenaam, diep gesatureerd gitaargeluid. Het is eigenlijk een mid-tempo break die overgaat in een door snare en basdrum gedreven spanningsboog en na een kleine anderhalve minuut losgaat in een lekker zware, slome riff. Volgt deze riff het trage, onverstoorbare, onmogelijk te stoppen tempo van het universum? Het zou me geenszins verbazen dat het eerder andersom is. Het nummer golft en combineert de riffs in verschillende lagen om vanaf een minuut of zes de intensiteit gevoelig te verhogen met hoge leads die zich scherp aftekenen tegen de zware ritmesectie, waar, naar het einde toe, dubbele snaredrum-aanslagen voor een machtig effect zorgen. Het nummer wordt afgesloten door de hierboven al aangehaalde kalme passage, vol gevoel en verwondering. Pakkend.
Cel, het langste nummer van goed twaalf en een halve minuut, grossiert vooral in slepende partijen en wisselt deze af met ambient. Twee derde ver in het nummer en we horen Filip zijn schreeuwstem toch even, en deze past nog steeds geweldig bij dergelijke dreigende, monumentale muziek. Het ritme hypnotiseert, de keyboards zorgen voor een echt old school gevoel. Tiur is voor mij een van de meest emotionele nummers van de plaat met geweldige harmonieën tussen de verschillende lagen en een pracht van een middenstuk, en ook Laran pakt me helemaal in met zijn aangehouden rust en sfeer. Na een dreigende opbouw breekt een eenvoudige, kalme keyboardmelodie, met een aansprekend, melancholisch, nostalgisch geluid, de verstikkende duisternis, als ware het het ontluiken van een ster.
De laatste twee nummers, Tinia en Satre, zal ik niet meer overlopen. Niet omdat deze minder zijn, integendeel, ze sluiten The Radiant Veil af met een extra scheut bewondering voor de kosmos. Luister maar eens naar het geluid en de muzikale omlijsting van de korte gesprokenwoordpassage in Satre, dat later in het nummer terugkomt. Werkelijk prachtig. Of de manier waarop wat later in het nummer een gevoeliger muzikaal thema dat eerder al opdook, uptempo gebracht wordt. (Lap, daar ga ik toch weeral.)
Weet u, ontdek deze nummers, of liever het album in zijn geheel, vooral zelf, en geniet van deze avontuurlijke reis door tijd en ruimte. Een indrukwekkend album opnieuw van Hemelbestormer, dat ook door de luisteraar die het minder op instrumentale muziek heeft, bijzonder gesmaakt kan worden.
Score:
92/100
Label:
Pelagic Records, 2025
Tracklisting:
- Usil
- Turms (feat. Philip Jamieson van Caspian)
- Turan
- Tiur
- Cel
- Laran
- Tinia
- Sartre
Line-up:
- Filip Dupont – Gitaar, keyboards, vocalen
- Koen Swerts – Basgitaar
- Jo Driesmans – Gitaar
- Frederik Cosemans – Drums
Links: