Headlines

Eerlijk gezegd heb ik me nooit verdiept in dit Duitse melodisch deathmetalgezelschap Night In Gales, dat al aanwezig is in de scene sinds 1995. In die bewuste periode kwam de band me over als een zoveelste kopieerpoes van de gekende melodisch deathmetalgoden. Negen albums hebben de heren echter al gemaakt en het meest recente is dit Shadowreaper. Misschien is het dan ook tijd geworden om mijn beperkt vooroordeel aan de kant te schuiven. Al jaren zitten de heren op stal bij het Apostasy-label en dus ook nu komt dit album in verschillende formats via hen uit.Lees verder ›

Leuk gevonden, de titel voor de nieuwe plaat van Burial Remains: Vijandig, voor als u net als ik even niet op de juiste vertaling kon komen. Op de derde plaat sinds de verrijzing van de band in 2017, gaan de mannen weer flink tekeer tegen georganiseerde religie: dat totaal debiele systeem dat de mensheid ook anno 2024 nog steeds zoveel kommer, kwel, oorlog en ellende brengt. Burial Remains doet dat tekeer gaan – geheel volgens de huisstijl van platenmaatschappij Raw Skull Recordz – in negen nummers vol opgepompte adrenaline death metal volgens de oude school waarin totaal geen ruimte is voor enige vorm van subtiliteit of ontspanning. Het is 37:06 minuten knallen en beuken en daarna weer op ‘play’ drukken. Dat alles komt – wederom geheel volgens de huisstijl – tot ons middels een kraakhelder en vol geluid.Lees verder ›

Iedere deathcoreliefhebber uit de Benelux zou Distant onderhand moeten kennen. We mogen namelijk best stellen dat dit één van de meest succesvolle bands sinds jaren is, in zijn genre en in onze contreien. Vorig jaar brachten de heren het vette Heritage uit, dit jaar viert men zijn tienjarig bestaan en dat mag niet zomaar stilaan passeren. Die feestelijke aangelegenheid krijgt zodoende een passend cadeau in de vorm van Tsukuyomi: The Origin. Op dit schijfje vinden we zeven nieuwe nummers en vijf nummers die in een nieuw jasje zijn gestoken, afkomstig van debuut-EP Tsukuyomi ui 2017. Rene Gerbrandy heeft inmiddels de drumstokken van Jan Mato overgenomen en Vladimir Golic heeft de band verlaten waardoor we nu met een viertal te maken hebben.Lees verder ›

Om aan alle interpretaties en speculaties een einde te maken: de muziek van Shrykull klinkt alsof de oude Napalm Death (van de eerste twee albums) nummers maakt die qua speelduur nu eens wel boven drie minuten uitkomen. Het leunt allemaal zwaar op grindcore: extreem overstuurde gitaren, van-de-hak-op-de-tak overgangen en korte/puntige riffs. Beide heren verzorgen de vocalen in die zin dat de stembanden aan gort worden geregen en het allemaal niet verstaanbaar is wat er, schijnbaar lukraak, in de microfoon wordt gebruld. Het maakt allemaal ook geen zak uit, want de agressie spat er vanaf en sluit daarmee goed aan op de kwade stemming die er van Beyond Subconscious Realms uitgaat.Lees verder ›

Je hebt van die bands en muzikanten die in het verkeerde tijdperk geboren zijn. Twintigers van nu die volledig de 70’s omarmd hebben en in een corduroybroek en retro overhemd de vintage sound van de classic rock-LP’s van hun ouders proberen te reconstrueren. Zo heb je ook bands die ook nog eens in het verkeerde werelddeel lijken te zijn opgegroeid. Mother of Graves uit Indianapolis, USA is er zo eentje. Want hoe Europees kun je klinken?Lees verder ›

Je mag het gerust lovenswaardig noemen dat bands en bandleden een plaat en in dit geval een EP, opdragen aan één van hun grote helden in extreem metalland. Het Franse duo Noirsuaire brengt met Black Flame Of Unholy Tradition een ode aan niemand minder dan P.K. van het machtige Abigor. De band bestaat nog niet al te lang en hij besloot prompt een EP op te nemen als voorbode van een volwaardig album dat nog zou moeten verschijnen. De muziek werd opgenomen deels in een repetitielokaal deels in een stoffige kleine, houten kelder van een huis dat verstopt staat in de Franse Pyreneeën. Het doet al vermoeden naar wat we binnen luttele momenten zouden moeten gaan luisteren. Merk ik op dat de twee laatste nummers van deze EP al eens eerder verschenen op, jawel, een andere EP getiteld Revered Pestilence Sessions.Lees verder ›

"True Louisianian black metal", dat brengt deze Amerikaanse eenmansband Detest The Sun. Het Nederlandse Void Wanderer Productions, een label met een neus voor kwaliteit uit eigen land en ook daarbuiten, heeft deze nog jonge band meteen opgepikt. Dit Moonspells And Everlasting Sorrow is het debuut dat volgt op een demo dat twee nummers telde. De muziek zou ergens een kruising, of noem het een mix, moeten zijn van Lunar Aurora, Agalloch, Sargeist en Vinterland. Hopelijk kunnen we ook wat eigen gezichtskenmerken herkennen want zo maar blind kopiëren dat kan iedereen natuurlijk. Lees verder ›

Na het Duitse Haywire staat nu het Amerikaanse Haywire in het spotlicht. De jonge  Amerikaanse band is aan een uitstekende opmars bezig in de hardcorescene. Met de aanstekelijke, stompende hardcore slagen de mannen erin menig persoon direct aan het dansen te krijgen. Ondanks het drukke tourleven heeft Haywire het toch voor elkaar gekregen om dit jaar voor de tweede keer nieuwe muziek uit te brengen. Na het in januari uitgebrachte Conditioned For Demolition is daar nu alweer de viernummerige EP For Better Or For Worse. Het moment om uitgebreid over het debuutalbum te schrijven is inmiddels wel gepasseerd. Desalniettemin kan ik die gerust aanraden. Dankzij het uitkomen van deze EP is mijn vizier op Haywire terechtgekomen en staat ook dat debuutalbum veelvuldig op! Mijn verwachtingen voor deze EP zijn daarom dan ook positief gespannen.Lees verder ›