Een novum betekent zoiets als iets nieuws, een nieuwtje, nieuwe omstandigheid of vondst. Of, in de juridische zin, een nieuw feit dat in een rechtsgeschil wordt aangevoerd. En precies dat woord schoot me te binnen toen het tweede volledige album van Shrykull in mijn digitale postbus viel en ik de bijgeleverde biografie doornam. Hierop wordt de muziek omschreven als “Blackened Deathgrind”. Voor mij een nieuwe term. Het zou de muzikale lading moeten dekken, maar het is ook dermate breed dat je er veel kanten mee op kan.
Om aan alle interpretaties en speculaties een einde te maken: de muziek van Shrykull klinkt alsof de oude Napalm Death (van de eerste twee albums) nummers maakt die qua speelduur nu eens wel boven drie minuten uitkomen. Het leunt allemaal zwaar op grindcore: extreem overstuurde gitaren, van-de-hak-op-de-tak overgangen en korte/puntige riffs. Beide heren verzorgen de vocalen in die zin dat de stembanden aan gort worden geregen en het allemaal niet verstaanbaar is wat er, schijnbaar lukraak, in de microfoon wordt gebruld. Het maakt allemaal ook geen zak uit, want de agressie spat er vanaf en sluit daarmee goed aan op de kwade stemming die er van Beyond Subconscious Realms uitgaat.
Score:
80/100
Label:
Road To Masochist, 2024
Tracklisting:
- Blockading The Kingdom Of Infinite Space
- Id Hammer
- Phobos Anomaly
- Gateway of Nightmares
- Astral Mutiny
- A Glint In The Cosmic Misalignment
- Impenetrable Mist
- Collective Fugue State
Line-up:
- William Powell – Gitaar, zang
- Kez Whelan – Drums, vocalen
Links: