Wheel en Monosphere zijn gestart met hun wekenlange tour door heel Europa. Een slim gekozen combinatie, aangezien de bands muzikaal op elkaar aansluiten en een garantie bieden voor technische, maar tegelijkertijd ook emotionele muziek die zich ergens in het midden tussen djent en progressieve metal bevindt en daarmee helemaal van deze tijd is. Blijven de nummers live dan ook wel overeind? Friso Veltkamp doet verslag, Lonneke Prins levert de foto’s .
Bij binnenkomst is de Next-zaal half gevuld. Is het omdat het zondag is, of het eind van de maand? In ieder geval lijkt het er in eerste instantie op dat niet veel mensen zijn afgereisd voor vanavond. Gelukkig komt daar snel verandering in bij Monosphere. Doordat Molybaron heeft afgezegd, krijgt deze band de eer vanavond te openen. Dat kun je wel als een verbetering zien. Waar Molybaron vooral melodieus en toegankelijk in het gehoor liggende metal speelt, is Monosphere veel veelzijdiger, zo zullen we vanavond ook weer zullen horen.
De band uit Mainz betreedt in ieder geval zelfverzekerd en vol enthousiasme het podium. Zo staat de drummer gelijk op zijn kruk om het publiek te begroeten. Men heeft er vanavond duidelijk zin in en trapt vol overgave af. De muziek van Monosphere begeeft zich ergens op het snijvlak van djent, hardcore en groove metal, waarmee de vergelijking met Tesseract wel opdoemt. Ook wat betreft de lichtshow zijn er gelijkenissen te vinden. Hoewel zanger Kevin niet het niveau van Daniel haalt, is het geluid dat de mannen vanavond neerzetten zeker interessant.
De band speelt over het algemeen vrij technisch, maar weet ook de nodige groove in de nummers te verwerken. Dat is ook noodzakelijk om de boel op te warmen voor Wheel, aldus Kevin, die aankondigt dat het tweede nummer vooral bedoeld is om lekker op te headbangen. Dat klopt, maar het is vooral de energie die de band uitstraalt die het publiek meekrijgt. Ik weet niet of drummer Rodney een acute aanval van aambeien heeft, maar hij staat meer achter zijn kruk dan hij zit en daarbij weet hij met nodige armbewegingen en gezwaai het publiek op te zwepen.
En dat blijkt te werken: het publiek blijft geboeid kijken en gedurende de set stroomt de zaal ook steeds voller en voller. Dat verdient Monosphere ook wel. De nummers zijn vrij inventief opgebouwd en zitten boordevol verrassende wendingen, cleane vocalen, geschreeuw en indrukwekkende drums. Bij vlagen klinkt het alsof er een heel palet aan invloeden over de muziek is uitgestort, maar Monosphere slaagt erin de nummers net niet te laten ontsporen. Dat maakt de muziek spannend en interessant, mede door toevoeging van elektronica. Die komt vandaag echter van tape en daar hebben we gelijk het eerste kritische punt van vanavond te pakken. Niet alleen de elektronica, maar ook drumbeats en veel achtergrondzang – zowel clean als ruig- komen allemaal van tape. Dat is een keer niet zo erg, maar het gebruik ervan is vanavond wel overvloedig.
Voordat het een soort inzending voor Huismans Playbackshow dreigt te worden, weet de band de kritiek wel enigszins in de kiem te smoren. Zo wordt er heel overtuigend met een sample meegepraat, wat een cool spontaan effect geeft en spelen de mannen een hele vette uitvoering van zowel Ava als The Turing Test, waarbij Kevin onvermoeibaar door blijft bulderen over de korte gitaarloopjes. En passant wordt er ook nog even een putgrunt uit de hoge hoed getoverd, die gelijk opgevolgd wordt door een melodieus stuk. Duidelijk een hoogtepunt in de set, omdat er in dit nummer ook passages herhaald worden, iets wat niet gangbaar is in de muziek van Monosphere. De band zet meer in op verrassing en overrompeling dan herhaling. En dat doen de mannen met verslavende groovestukken, of onverwachte sferische elementen. De leden laten nog weten enorm blij te zijn hier te mogen staan, met zo’n enorme opkomst voor een kleine band als zij zijn. Het doet in ieder geval sympathiek aan. Het applaus na het laatste nummer is dan ook dik verdiend.
Daarna is het tijd voor het Fins-Engelse gezelschap Wheel. De zaal is inmiddels helemaal volgestroomd, zo vol dat het zelfs dat het de grootste indoorshow is die Wheel ooit gedaan heeft, zo zal zanger James later meedelen. Dat is een mooie mijlpaal voor de band, die het publiek vanavond absoluut waar voor zijn geld geeft.
Maar laten we bij het begin beginnen. De band is al enige tijd bezig aan een gestage opmars en heeft inmiddels een vrij grote output, met Charismatic Leaders als derde plaat in de laatste vijf jaar. Op deze plaat heeft de band de Tool-achtige muziek in een meer behapbare vorm gegoten. Ze bevat compactere nummers die nog altijd technisch uitdagend zijn, maar tegelijkertijd erg toegankelijk klinken en dat is in een livesituatie natuurlijk wel een pluspunt. Dat bewijzen vanavond songs als Saboteur en Caught in the Afterglow.
De band opent het concert met het van Resident Human afkomstige Fugue en eist meteen de aandacht op, niet alleen wat betreft energie, maar ook door de vocale prestaties van zanger James. Hij heeft zijn stem goed gesmeerd, want de enorm lange schreeuw die hij halverwege laat horen is bijzonder indrukwekkend en bewonderingswaardig. En dat doet hij vanavond niet een keer, hij zal het in anders nummers ook laten horen. Wat een stem heeft hij toch!
Critici zullen spreken van een Maynard-kopie. Qua timbre en frasering is dat natuurlijk deels zo, maar ik heb daar niet zoveel moeite mee als het zó goed gedaan wordt. Moeiteloos schakelt hij van rauw krachtige uithalen naar cleane vocalen, terwijl hij tegelijkertijd zijn gitaarpartijen bijzonder strak weet neer te zetten.
Het geheel klinkt vanaf de eerste noot bijzonder fraai en bij Hyperion, een nummer dat toch de nodige sfeer herbergt, wordt dit nog eens benadrukt door het gitaargeluid in de solo’s van Jussi. Hij neemt vanavond regelmatig zijn plek op de riser. Nu heeft de hele band dergelijke verhogingen en bij de instrumentale stukken is het indrukwekkend dat de drie mannen hun technische muziek met zoveel finesse en met een positieve arrogantie brengen. Die arrogantie geldt overigens alleen voor hun spel, niet voor de bandleden zelf. James toont zich vanavond redelijk bescheiden en stelt vandaag – als gezegd – vast dat dit de grootste headlineshow is die de band ooit heeft gespeeld.
Om die reden heeft Wheel de setlist iets aangepast. Zo wordt bijvoorbeeld Dissipating gespeeld, omdat James naar eigen zeggen te veel mensen teleurstelt als dit nummer ontbreekt. Persoonlijk ben ik erg blij met deze keuze, want het bevat een van de fraaiste stukken muziek die Wheel op plaat heeft gezet, namelijk het einde waarin de zanger ‘I’m Free’ zingt. Live wordt dit even magistraal gebracht als op plaat. De band houdt de sfeer vast door bij Synchronise gebruik te maken van de akoestische gitaar.
Het publiek hangt inmiddels ademloos aan de lippen van de band. Wat vooral opvalt is de reactie tijdens en na de nummers. Tijdens de nummers is het namelijk muisstil: mensen bewegen amper, afgezien van een enkel hoofd dat ritmisch meeknikt. Maar zodra een nummer eindigt, ontploft de zaal in uitzinnige vreugde. Het lijkt alsof er een goal in de blessuretijd van een WK-finale is gescoord. Een oorverdovend applaus valt de band ten deel na elk nummer. Er worden nog net geen confetti of vuvuzela’s van stal gehaald.
Visueel doet Wheel geen vreemde dingen. Waar veel bands een ‘ADHD-on speed’-lichtshow verkiezen, kiest Wheel juist voor rust. Langzaam bewegende, groen gekleurde lampen schijnen over het podium. Dat is prettig en het ondersteunt de nummers en richt de aandacht ook op de muziek. Naarmate de show vordert, wordt de backdrop – de hoes van de laatste plaat – ook groen verlicht, wat vrij sferisch oogt.
Naast het creëren van prachtige sferen, weet Wheel ook teringhard te grooven. Vultures is daarbij een absoluut hoogtepunt, net als The Freeze, volgens de band een van de meest uitdagende nummers om te spelen. Aan toegiftonzin doet Wheel vervolgens niet, maar men ramt nog even Empire en Wheel er vlug achteraan om daarna, na een set van één uur en veertig minuten, het publiek intens dankbaar naar huis te sturen. Wheel levert vandaag een topshow af en het publiek krijgt waar voor zijn geld. Volgend jaar zal de band met Tool in grotere arena’s staan. Benieuwd welke band dan meer indruk maakt.
Datum en locatie
17 november 2024, 013, Tilburg
Foto's:
Lonneke Prins (Lonneke Prins Photography)
Link: