Headlines

Naar de schuilkelder, want zopas vuurde Bazooka Troopaz Scandinavian Head Splitter af. Een cross-over metalgranaat waar liefhebbers van ongespleten hoofden misschien toch maar eens de pin moeten uittrekken. Het is het tweede wapenfeit op twee jaar tijd van het prettig gestoord uitziend soldatentrio uit Noorwegen. De titel lijkt oncomfortabel, maar uit de perstekst citeren we dat het over “partymuziek boordevol riffs waarop je sloten bier kan drinken” gaat. Dat is wel iets dat menig metalhead in het hoofd gesplitst wil krijgen, denken wij zo.Lees verder ›

Ephemera uit het Verenigd Koninkrijk brengt een EP uit getiteld For Those Afraid to Die. Tja, is meteen natuurlijk een binnenkomer. Want wie is er niet bang om te sterven? Iedereen wel denk ik tot op zeker hoogte. De hardcore, post-hardcore, metalcore die de heren met elkaar vermengen moet doen denken aan bands als Every Time I Die, Fugazi en Continents. Laat ik eerlijk toegeven dat ik hierdoor niet geprikkeld raakte om dit schrijven neer te pennen. Het bleek de naam te zijn van Jesse Leach (Killswitch Engage, Times Of Grace) die me over de streep trok.Lees verder ›

Ergens in North Carolina, meer precies Raleigh, en nog preciezer op het historische Isabella Bowen Henderson landgoed werd deze twee-track-EP, An End Held Dear, door iets meer dan een half dozijn bandleden, in elkaar gestoken. Dit Fulaing want zo laten deze Amerikanen zich noemen, brengt melodische black metal en gezien het bloemrijke verleden van het vernoemde pand is het aan keyboard, synth en viool gecombineerd met de typische instrumenten om een zekere mistroostige boodschap te geven.Lees verder ›

In Zweden moet er wat in de bodem zitten dat er voor zorgt dat er daar een wildgroei is aan getalenteerde deathmetalmuzikanten. Zoveel bands die een bepaalde vorm van death metal spelen dat er zelfs een stroming naar het land werd vernoemd, de zogenaamde SWEDeath. Een van die talenten met een schier onuitputtelijke inspiratiebron is uiteraard Rogga Johansson. Maar hij is natuurlijk niet de enige, er zijn er nog meer. Vandaag wil ik me beperken tot het noemen van Håkan Stuvemark die bekend is van onder andere Wombbath, Reek en Skineater. Nou ja, bekend, ik denk dat hij best ongestoord over straat kan lopen wanneer hij hier over de boulevard van Noordwijk zou struinen. Maakt niet uit. Ook hij speelt in vet veel bands, wil ik maar zeggen.Lees verder ›

Corroding Soul is een atmosferisch blackmetalproject van de Britse multi-instrumentalist David Lovejoy. Hij componeert niet alleen alle muziek, hij is ook volledig verantwoordelijk voor de uitvoering en de productie ervan. Lovejoy ken je wellicht nog van zijn vorige project Sorrow Plagues. In 2017 bracht hij hiermee het, in mijn ogen, fenomenale Homecoming (2017) uit. Terugkijkend op het album kleefden er voor Lovejoy echter veel te veel negatieve punten aan. Het album deed zijn mentale gesteldheid geen goed, waarop hij niet alleen besloot het van alle streamingsdiensten te verwijderen, maar ook niet langer nog werk onder de naam Sorrow Plagues uit te brengen. Eeuwig zonde, zeg je? Het toont in elk geval zijn diepe emotionele betrokkenheid bij zijn werk. Zijn muzikaal avontuur zette hij voort in Callista, waarmee hij, na het beëindigen van Sorrow Plagues, nog twee singles uitbracht. Maar sinds maart 2019 (single Dear You) verschenen er geen creatieve uitspattingen meer van Lovejoy en werd het stil. Halverwege 2023 dook hij echter weer op met een nieuw project: Corroding Soul.Lees verder ›

Sidewinder is een relatief nieuwe band afkomstig uit Leeds, Engeland. Eerder werd het album War Tapes vol. 1 uitgebracht en nu komt het vijftal met March Of The Eternal Heretic, een in eigen beheer uitgebrachte EP binnen het genre thrashcore en crossover. Nou, dan weet je wel wat je mag verwachten van dit vier nummers tellende schijfje hè? Enkele referenties die men zelf terecht noemt zijn Slayer, Exodus, Cro-Mags en Agnostic Front.Lees verder ›

Dat de dagen in de winter de donkere dagen worden genoemd zal niemand verbazen. Voor het Wit-Russische Relics of Humanity is dit allemaal niet donker en duister genoeg. Gitarist Sergey heeft zich de afgelopen vijf jaar gericht op het maken van het meest zwartgallige album in de geschiedenis van de band. Misschien is dit wel het meest donkere album ooit gemaakt... Het krijgt dan ook de treffende titel Absolute Dismal Domain mee.Lees verder ›

De eerste maand van 2025 is alweer voorbij maar we doen er nog eentje uit het vorige jaar. Het tweede album van deze Zweeds/Duitse ROTjochies kwam een paar weken geleden in fysieke vorm de kant van Zware Metalen op. Het met potlood getekende hoesje en het feit dat precies de helft van de nummers het woord Rot in de titel heeft, verklappen al genoeg: de HM2 pedaaltjes staan weer op standje kettingzaag, de zanger grunt vanuit de tenen en het drumwerk is simpel maar doeltreffend.Lees verder ›

Het mag je niet verbazen dat de eerste plaat van dit Oekraïense gezelschap Deus Sabaoth, Cycle Of Death, handelt over de dood en het feit dat het leven daarmee lijkt te eindigen. De vraag is ook wat het geloof of een geloof daarmee te maken heeft. Meer nog wat brengt het omgaan met dood, leven en geloof tot stand. Het is een complex gebeuren die de twee (of drie (?), het is me niet duidelijk) heren en een dame trachten te vervatten in hun eerste werk. De band brengt alles eigenhandig uit. Hij heeft wel samengewerkt voor de knoppen met ene Anton Vorozhtsov die we zouden moeten kennen van de thrash/ deathmetalformatie Hell:On. Lees verder ›

Hét verhaal in aanloop naar Parasomnia was natuurlijk de terugkeer van Mike Portnoy, meesterdrummer en medeoprichter van de band, na een afwezigheid van dertien jaar. Toen Mike in 2020 meedeed op John Petrucci’s soloalbum Terminal Velocity en een jaar later samen met Petrucci en Jordan Rudess te horen was op het derde album van Liquid Tension Experiment, groeide de hoop van de fans op een mogelijke terugkeer. In oktober 2023 komt dan eindelijk de aankondiging dat Portnoy terugkeert bij de band. Brengt hij met zijn terugkeer weer iets van het heilige vuur terug dat een beetje miste op de laatste albums?Lees verder ›

Tantrum klapt er meteen vol op. Jinjer doet niet aan introducties, dus waarom zouden wij dat wel doen? Een drumroffel leidt direct tot een uitbarsting aan bruut geweld, die eer doet aan de titel van het nummer. Die brute uitbarsting en de hectische passages die volgen, zijn echter betrekkelijk misleidend. Jinjer heeft zich de laatste jaren namelijk ontwikkeld van een hitmachine tot een band, die steeds beter doorheeft hoe er kwaliteitsmateriaal geschreven moet worden over de gehele linie van een album.Lees verder ›

Zes jaar lang heerste er stilte vanuit het kamp van het uit Boston afkomstige Pathogenic. Met het nieuwe Crowned In Corpses maakt de band zijn comeback. Ondanks dat de band al sinds 2004 bestaat, heeft het tot nu toe niet overdreven veel albums uitgebracht. Dit nieuwe album is, na Cyclopean Imagery uit 2011 en Pathogenic uit 2019, immers pas het derde volledige album in twintig jaar tijd. Ken je de band niet? Cyclopean Imagery bestaat vooral uit progressieve, technische deathcore.Lees verder ›