Corroding Soul is een atmosferisch blackmetalproject van de Britse multi-instrumentalist David Lovejoy. Hij componeert niet alleen alle muziek, hij is ook volledig verantwoordelijk voor de uitvoering en de productie ervan. Lovejoy ken je wellicht nog van zijn vorige project Sorrow Plagues. In 2017 bracht hij hiermee het, in mijn ogen, fenomenale Homecoming (2017) uit. Terugkijkend op het album kleefden er voor Lovejoy echter veel te veel negatieve punten aan. Het album deed zijn mentale gesteldheid geen goed, waarop hij niet alleen besloot het van alle streamingsdiensten te verwijderen, maar ook niet langer nog werk onder de naam Sorrow Plagues uit te brengen. Eeuwig zonde, zeg je? Het toont in elk geval zijn diepe emotionele betrokkenheid bij zijn werk. Zijn muzikaal avontuur zette hij voort in Callista, waarmee hij, na het beëindigen van Sorrow Plagues, nog twee singles uitbracht. Maar sinds maart 2019 (single Dear You) verschenen er geen creatieve uitspattingen meer van Lovejoy en werd het stil. Halverwege 2023 dook hij echter weer op met een nieuw project: Corroding Soul.
Corroding Soul maakt muziek dat in het verlengde ligt van het eerdergenoemde Sorrow Plagues. Voor hen die de muziek van dat project niet kennen: er staat je een verkwikkende onderdompeling in uitgesponnen, van emoties doordrenkte nummers vol overstelpende, uitbundige atmosferische black metal te wachten. Al moet ik daar meteen achteraan roepen dat het muzikale etiketje atmosferische black toch wat te iel uitpakt als het op Corroding Soul aankomt. Je komt op dit eerste volledige album immers ook volop elementen van post-rock, blackgaze en post-metal tegen. In vergelijking met Sorrow Plagues heeft Lovejoy meer melodie, nog meer gelaagdheid, meer scherpte, nog meer verfijning en verfraaiing (die subtiele pianoaanslagen aan het einde van Tempest en Bound, als ware het de laatste druppels die vallen na een zomerse bui) en iets minder donkerte in de composities aangebracht. De bruisende energie en aansprekende weelderigheid die van nummers als Bound en Sapphire uitgaan, maken dat de verschillende nummers zich meester van je maken.
Op het album maakt Lovejoy veelvuldig gebruik van gangbare ingrediënten als venijnige gitaartremolo’s, beukende blastbeatpassages en verscheurend geschreeuw. In alle vier met elkaar verbonden composities ligt veel nadruk op het aanbrengen van verschillende elementen, diverse secties en uitbundige crescendo’s. Hij varieert volop qua dynamiek: kalme, licht symfonische melodieën gaan naadloos over in agressieve, razende non-stop ritmes en over en weer. Sobere postrockgitaarlijnen vermengen zich moeiteloos met straffe tremolo picking. De opgekropte, emotionele uitbarstingen zijn imponerend, de ingetogen passages bieden je net even de ruimte tot innerlijke bespiegelingen.
De vele vloeiende sfeer- en tempowisselingen dragen bij aan de dromerige, etherische ambiance die door de nummers wordt opgeroepen. Het vocale getier brengt een inktzwart, dreigend onderbuikgevoel aan en is daarmee een fraaie tegenhanger van het instrumentatie dat de nummers toch veelal een vleug optimisme met een opbeurende teint meegeeft. Daarnaast zijn de vocalen gemixt met net voldoende galm, waardoor het gevoel ontstaat dat de vocalen zich ietsje meer op de achtergrond begeven. De sfeer en de gevoelens die Corroding Soul losmaken, beklijven het gehele album, zonder dat de soundscapes – zo kun je deze nummers gerust noemen – ook maar enigszins in nodeloze herhaling vervallen. Een album dat de volledige lengte weet te fascineren is het gevolg.
Score:
84/100
Label:
Eigen beheer, 2024
Tracklisting:
- Shadow
- Tempest
- Bound
- Sapphire
Line-up:
- David Lovejoy – Alles
Links: