Zes jaar lang heerste er stilte vanuit het kamp van het uit Boston afkomstige Pathogenic. Met het nieuwe Crowned In Corpses maakt de band zijn comeback. Ondanks dat de band al sinds 2004 bestaat, heeft het tot nu toe niet overdreven veel albums uitgebracht. Dit nieuwe album is, na Cyclopean Imagery uit 2011 en Pathogenic uit 2019, immers pas het derde volledige album in twintig jaar tijd. Ken je de band niet? Cyclopean Imagery bestaat vooral uit progressieve, technische deathcore. Door het gebruik van de karakteristieke gitaartoon, gesyncopeerde polyritmes en de vele harmonieuze vocalen kreeg het album ook een typisch djent karakter mee. Op de uit 2012 stammende EP The Solopist Dream was de djent niet helemaal overboord gegooid, maar kreeg de deathcore al wat meer de overhand. Op het tweede volledige album Pathogenic (2019) helt de muzikale invulling wat meer naar de kant van progressieve, technische deathcore, al zijn de djent invloeden op momenten ook nog hoorbaar.
De muzikale ontwikkeling zet zich ook op het derde album van het vijftal volledig door. Crowned In Corpses is, zonder alle invloeden van het verleden volledig los te laten, veel en veel meer gestoeld op progressieve, technische death. Komt deze muzikale verschuiving doordat in 2022 oorspronkelijk zanger Jake Burns terugkeerde en de band in Tyler Montaquila een nieuwe drummer vond?
Wat het ook is: het kan niet anders gezegd worden dan dat de band deze keer intenser, energieker en donkerder – mag ik daarmee ook in één adem zeggen: interessanter? – voor de dag komt. De labyrintische ritmes, de verpletterende riffs, het onverbiddelijke drumwerk (die eerste doffe dreunen waarmee het album wordt geopend; wat een heerlijke manier om af te trappen) en de meedogenloze vocalen zijn daar zeker medeverantwoordelijk voor. Op het album wordt, met uitzondering van het nummer Fragments, een verbeten, venijnige brul gehanteerd die de nummers veel kracht en energie meegeeft. Daarnaast valt het gevarieerde gitaarspel op; dit varieert van staccato-achtige riffs die de dreiging extra aanjagen tot op momenten technischere, frivole gitaarlijnen om het speelse te benadrukken. De band speelt voortdurend met het versnellen of verminderen van het tempo (The New Rot, titelnummer Crowned In Corpses).
De composities herbergen dan ook volop een onstuimig, razend en zwaar karakter. De verbeten inborst wordt op een paar momenten afgewisseld door een wat ingetogener moment (waar veelal een akoestische gitaar voor verantwoordelijk is: The New Rot, Dead But Not At Rest, Silicon Regime). Enige vreemde eend in de bijt is wellicht Fragments, halverwege het album. Ondanks dat het zijn plekje op het album zeker verdient, wijkt het af van de vurigheid doordat het sterk leunt op een sfeerrijke invulling, een relatief gematigd tempo en harmonieuze vocalen. Waar laatstgenoemde op de vorige albums in bijvoorbeeld Testimony, The Stories We Choose to Tell, en Lucidity III – Searching Dimensions de nummers van een zoet, toegankelijk laagje voorzagen, dragen ze in dit geval vooral bij aan de ambiance van het nummer. De keyboardlijn dat het nummer uitgeleide doet, bijna twee minuten duurt en een beetje X-files-achtig aandoet, doet nog een schepje bovenop het toch al buitenissige karakter van het nummer.
Crowned In Corpses is niets anders dan een fraaie, muzikale sprong voorwaarts voor het vijftal van Pathogenic. En nee, de progressieve, technische death is ongetwijfeld allemaal niet vernieuwend wat de band brengt, maar het wordt op een dusdanig intrigerende, authentiek aanvoelende manier uitgevoerd, dat het album blijft trekken en boeien. Puik werk!
Score:
87/100
Label:
Skepsis Recordings, 2025
Tracklisting:
- Mass Grave Memory
- The New Rot
- Dead But Not At Rest
- Exiled from the Abyss
- Fragments
- Crowned in Corpses
- Drag Your Crosses
- Silicon Regime
Line-up:
- Jake Burns – Zang, gitaar
- Chris Gardino – Gitaar
- Dan Leahy – Basgitaar
- Justin Licht – Gitaar
- Tyler Montaquila – Drums
Links: