Headlines

Het bleek 21 september 2006. Een broeierig concertavondje stond gepland met onder andere de uit Alaska afkomstige, melodische metalcoreformatie 36 Crazyfists met als frontman de imposante Brock Lindow. Het bleek voor menig man en vrouw daar aanwezig een avond om niet snel te vergeten. Niet alleen bracht de band hun muziek bijzonder overtuigend, ook lieten de heren hun warm hart zien en hesen ze met wat hulp van mensen in het publiek een mindervalide jongeman in een rolstoel het podium op en speelden vervolgens de hele zaal plat. Die heren in 36 Crazyfists hielden het een paar jaar geleden voor bekeken. Jammer.Lees verder ›

Garota is een vrij nieuwe band aan het Poolse blackmetalfirmament. Twee jaar geleden kwam het debuut uit, vorig jaar een split met Scrüda en begin dit jaar het tweede album Z Mieczem Na Gwiazdy... (Met een zwaard naar de sterren).Lees verder ›

Dagdromen doen we allemaal wel eens, denk ik dan. Vaak betrap ik me op dagdromen wanneer het me wat moeilijker gaat en de dag niet loopt zoals het hoort of wanneer het leven lastig aanvoelt. Laat net dit de thematiek en insteek zijn van het eerste album van de Duitsers van Dagdrøm. Gek wel dat hun bandnaam in het Noors is, maar kom. Schauder  komt in eigen beheer uit nadat de band in 2022 via Rising Nemesis Records een EP uitbracht. Kennen jullie Agathodaimon nog? Nee? Fris dan je kennis over deze band maar eens op aan de hand van het interview want Oli de drummer in dit Dagdrøm zit inderdaad ook op de kruk bij die culthelden.Lees verder ›

Geen bandfoto. Geen namen van bandleden. Geen albumtitel. Geen titels van nummers. Geen verdere informatie. We zullen het ditmaal met de muziek moeten stellen. Blood Abscission wenst dat te doen zonder enige vorm van wereldse afleiding. Zelfs de albumcover is een nietszeggende foto van een zendmast, die dan wel wat van een gitaar weg lijkt te hebben. Wat we wel weten, is dat het gerenommeerde Debemur Morti Productions na de eerste EP (met de lumineuze naam I) voldoende had gehoord om deze band zonder gezicht in de zwarte gelederen op te nemen. Dat stemt alvast razend benieuwd.Lees verder ›

Naast dat ik al dertig jaar een enorme metalliefhebber ben, ben ik ook stiekem altijd een behoorlijke sucker geweest voor geografie en alles wat daarmee samenhangt. Het extra mooie aan onze geliefde harde muziekstijl is dat het een genre is dat bijna overal ter wereld gespeeld wordt en waar de herkomst, taal en cultuur vaak weerklinkt in de muziek en de teksten. Of dat het zelfs een muzikale, kunstzinnige uiting is van diezelfde (minderheids-)cultuur. Togolose death, Siberische folk, Taiwanese black, het kan allemaal en het is toch bijzonder dat over bijna de hele wereld de taal van heavy muziek gesproken wordt en dit wordt vermengd met allerlei lokale invloeden. Het Finse Sammale bracht met zijn vorige werkstuk letterlijk een ode aan de Fins-Oegrische taalfamilie, die naast in Finland zijn oorsprong heeft in landen als Hongarije, Estland, Zweden en delen van Noordwest-Rusland. Ook dit nieuwe werkstuk Ikiharmaja (Evergrey) bouwt voort op die folklore.Lees verder ›

Ziemie Jalowe was de EP die deze Poolse blackmetalband Zmarłym uit bracht in mei van vorig jaar. Het bleek de voorloper voor het in november 2021 verschenen Druga Fala. Godz Ov War Productions, de platenboer die nu ook Wielkie Zanikanie op ons loslaat, vond het een goed idee om het hele oeuvre van deze band aan te bieden en in mijn oren is dit gewoon terecht. Dit nieuwste album werd duchtig onder handen genomen, opgenomen, gemixt en gemastered door Filip Hałucha in de Heinrich House Studio ergens tussen 2023 en 2024. De heer Yul biedt op deze plaat ook zijn diensten aan als saxofonist.Lees verder ›

Het komt wat dubbel over nu Ghost een nieuwe langspeler gelanceerd heeft tijdens het pauselijk interregnum, zeker doordat de thematiek wat in het licht lijkt te staan van de eeuwigheid en het leven na de dood. Velen spreken over de volgende opvolger van Franciscus, maar voor mij was ook de opvolger van de vorige plaat Impera uit 2022 een groot vraagteken. Het was opnieuw een parel van een plaat, waarbij de band toch weer wat meer richting het softere genre tapte. Heel anders dan de eerste platen, heel wat toegankelijker en commerciëler.Lees verder ›

Het is niet dat dit Belgische blackmetalgezelschap Thronum Vrondor, dat nog altijd onder dak zit bij Immortal Frost productions, nog geen schrijfsels heeft gehad op onze geliefde webstek. Ik verwijs even dunnetjes naar de review aangaande de vorige plaat bijvoorbeeld, Dies Tenebrosa Sicut Nox. Ook het album daarvoor, Ichor (The Rebellion), is het vermelden waard. Het mag verkeren, want nog geen, pak hem beet, vier jaar na de vorige plaat komen de drie of vijf heren (het is me niet helemaal duidelijk), met dit Drowning In The Distorted Light. De kern van bandleden zal natuurlijk wel gewoon dezelfde zijn gebleven, aangevuld met gelijkgestemde trawanten, iets wat we vaker zien in blackmetalland en ver daarbuiten.Lees verder ›

Het Zweedse piratenstelletje Ye Banished Privateers vaart dit voorjaar de haven weer binnen met een nieuwe plaat. Ik ben fan van deze band sinds het album First Night Back In Port, maar met terugwerkende kracht heb ik ook de eerste platen van deze band verwerkt. Eén voor één prachtige exemplaren met 'diepgaande piratenmuziek', al klinkt die beschrijving in het licht van bands als Alestorm vandaag als een oxymoron. Niet dus, want hoewel de thematiek het wilde leven van piraten betreft, zit er altijd wel een historische kern in elk van de albums. Hier is dus echt wel over nagedacht; daarnaast is het ook gewoon een immens gezelschap dat live op de planken staat en heb je zelfs zonder publiek dus al een feestje.Lees verder ›

Zit uw eega weer eens aan uw kop te zeuren? Is die ene irritante collega weer terug van ziekteverlof? Heeft u zojuist in de kattenstront gestaan? Op zulke momenten wil je even niet teveel aan je hoofd hebben. Enter Whipstricker met het album Cry of Extinction: Een Braziliaanse klassieke thrashmetalband met ongepolijste Destruction aanbidding. Gewoon het verstand op nul en een dik half uur metal door je speakers pompen.Lees verder ›

Industrial black is normaal niet direct mijn pakkie an. De reden waarom ik dit Franse Versatile onder de loep neem is dan ook gewoon keiharde nieuwsgierigheid en het feit dat ze getekend werden door het eveneens Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions. Dit Les Litanies Du Vide is de opvolger van de EP uit 2022, Atra Bilis. Mij is de band niet geheel bekend en als ik naar de line-up kijk ontwaar ik zowaar vrouwelijke muzikanten.Lees verder ›

Hongersnood onder doodskisten is één van de grote problemen van deze wereld. Nobel als ze zijn, lost Coffin Feeder Big Trouble graag op en voorziet de lijkendozen tijdig van verse voeding. Hun eerste twee EP's bracht het Belgische lockdownproduct zelf uit. Dit debuutalbum ontdelven ze via Listenable Records. Met volk van Aborted, Leng Tch'e, When Plagues Collide en ja, zelfs Fleddy Melculy moeten we dit een supergroep noemen. Wie het gezelschap net als wij al enkele podia zag verpletteren en de EP's gehoord heeft, beseft dat die term in dit geval ook echt verdiend is. Of zouden hier toch grote problemen te melden zijn?Lees verder ›

'Iepers finest' is weer terug met nieuw materiaal! In maart had ik nog een gesprek met bassist Nico Degroote van Dudsekop over wederzijds inspireren, de harde dagdagelijkse realiteit van het moderne leven, het Vlaamse cynisme (al dan niet aan elkaar gelinkt…), de totstandkoming van het creatieve proces in deze band en uiteraard de fameuze platenkast(en) van de bandleden. Dudsekop is namelijk al eventjes niet meer “die nieuwe band van Josh Fury”, maar wel nog steeds een “ode aan de platenkast (vol black metal)”.Lees verder ›

Anglachel's Of Tuor, Idril And Their Departure From Gondolin is een dungeon synthproject opgericht door heren die ook actief zijn in de Griekse blackmetalband Elegos. Tevens zijn beide bandleden fan van het oeuvre van de heer Tolkien en beschrijfven ze op deze plaat de reis van Tuor en Idril na het verlaten van Gondolin. Nu, ik ben niet helemaal thuis toch niet tot in detail in de werken van Tolkien maar het staat natuurlijk buiten kijf dat de boeken heel wat inspiratie aanbieden voor menig kunstenaar en dus ook menig muzikant. Anglachel is in dit opzicht natuurlijk niet de enige band die zich op deze werken inspireert. Er zijn al veel bands gepasseerd en er zullen er vermoedelijk nog heel wat volgen want de schrijfsels van de heer Tolkien zijn natuurlijk tijdloos.Lees verder ›

Black en doom metal durven al eens de dood als onderwerp hebben. Soms als concept, dan weer bijna tastbaar. De lyrisch en muzikaal rijke geschiedenis van doom en black betekent dat intussen sprake is van een enorme diversiteit aan invalshoeken, zoals de zeer verschillende oorzaken die tot de dood kunnen leiden, de (on)zin ervan, of nog de brede scala aan emoties die ermee gepaard kunnen gaan; of het nu om haat, verheerlijking, droefenis of onmacht tot aanvaarding gaat. Toch zou ik de aanpak van Vergankelijk origineel durven noemen: de tweemansband concentreert zich op de weg van aftakeling die tot de definitieve terneerlegging leidt en zal dit de komende jaren uitwerken in een trilogie die respectievelijk de vergankelijkheid van de geest, het lichaam en de ziel zal behandelen. Verdwaald in het doolhof van mijn eigen Geest komt als EP van twee nummers ter voorbereiding van de bijna-klaar-zijnde eerste langspeler, De Geest, waarin de ziekte van Alzheimer centraal zal staan. Lees verder ›