Ghost – Skeletá

Het komt wat dubbel over nu Ghost een nieuwe langspeler gelanceerd heeft tijdens het pauselijk interregnum, zeker doordat de thematiek wat in het licht lijkt te staan van de eeuwigheid en het leven na de dood. Velen spreken over de volgende opvolger van Franciscus, maar voor mij was ook de opvolger van de vorige plaat Impera uit 2022 een groot vraagteken. Het was opnieuw een parel van een plaat, waarbij de band toch weer wat meer richting het softere genre tapte. Heel anders dan de eerste platen, heel wat toegankelijker en commerciëler.

De gimmick en de saga zetten zich voort met Papa V Perpetua en met de nieuwe plaat Skeletá dus. Ik heb ondertussen ook al geleerd dat je een Ghost-plaat niet meteen mag afwijzen na de eerste luisterbeurt, dus draait deze plaat al even wat rondjes en elke keer groeit het. Wat wel opvalt is dat het weer wat softer lijkt te zijn dan de voorganger, tenminste op bepaalde punten. Swingende gitaren, soms wat flauwe synths en popperige rockpartijen, maar op de één of andere manier weet deze band er eigenlijk op alle tracks wel weg mee te komen. Misschien omdat er toch nagedacht is over een mix met het oudere.

Nu goed, je hebt altijd wel fillers, maar je kan niet ontkennen dat over deze hits nagedacht is, zowel muzikaal als thematisch en op vlak van de lyrics. Peacefield kent een rustige start, maar het nummer herbergt ook die typische swingkracht die ook op de vorige plaat te vinden is. Je voelt dat het ook live gewoon de opener zal worden en het meteen iedereen los zal schudden. Lachryma start met hardere gitaren en doet me zelfs wat denken aan de tijden van Meliora, maar dan komt plots dat luchtige refrein dat je weer naar het hier en nu brengt. Op de één of andere manier komt het toch binnen, zeker als je er weer zo’n typische clip bij maakt.

Dat geldt ook voor Satanized, al is de insteek toch wel anders. Doompop met lyrics waar je al vanaf de tweede speelbeurt mee in je hoofd rondloopt. Ghost blijft heer en meester in het versnijden van satanisme en het upgraden van het wantrouwen in elke vorm van religieus dogma en doet dat zoals steeds met de nodige creativiteit. Misschien zelfs iets te ver op Missilia Amori: “A man of faith is hard to find. You showed me yours, I’ll show you my love rockets”. De dubbele bodem in de lyrics staat ‘als een paal boven water’. Aansluitend bij het hele skelettengebeuren vind ik de teksten van afsluiter Excelsis en het rustpunt Guiding Lights dan weer geniaal en dit zijn ook gewoon prachtige nummers die hopelijk in de setlists zullen kruipen.

Tot slot nog een extra vermelding voor wat ik het muzikale hoogtepunt vind van SkeletáUmbra. Heerlijk melodische en swingbare 80’s hardrock met een refrein dat echt op en top Ghost is. De synthgolven en gitaarlijnen duiken halverwege dan weer de psychedelische 70’s in en op die manier weet je dat deze band ook instrumentaal nieuwe regionen blijft verkennen.

Misschien is Ghost wel één van de enige bands die van een 6,5 een 8,5 kan maken als je niet afhaakt na een eerste luisterbeurt. Elke muzikale compositie groeit, het tekstuele klontje valt en het geheel vermengt zich, ook op Skeletá, tot een plaat die zowel diepgang als nostalgische swingkracht heeft. Als satan bestaat, is hij ongetwijfeld fan van Ghost.

Score:

85/100

Label:

Loma Vista Records, 2025

Tracklisting:

  1. Peacefield
  2. Lachryma
  3. Satanized
  4. Guiding Lights
  5. De Profundis Borealis
  6. Cenotaph
  7. Missilia Amori
  8. Marks of the Evil One
  9. Umbra
  10. Excelsis

Line-up:

  • Papa V Perpetua – Zang
  • A Group of Nameless Ghouls – Instrumenten

Links: