Headlines

De vaandeldragers van de kawaii metal laten deze zomer weer van zich horen met een nieuwe release. De gevoelens waren wat gemixt, want na The Other One uit 2023 leek Babymetal toch wat op een dood spoor beland te zijn. Uiteraard nog steeds groovy, maar het product bleef veel minder hangen dan de vorige platen en verbleekte eigenlijk bij de eerste twee platen. METALIZM was eigenlijk het enige nummer dat is blijven hangen en dat gevoel heb ik nog steeds bij het herbeluisteren van die plaat uit 2023. Misschien dat producer Koba ook dat gevoel had, want de vijfde langspeler Metal Forth is toch wel een pak anders.Lees verder ›

Als er ergens een deel één van bestaat, kan je geheid stellen dat een deel twee er vermoedelijk ook zit aan te komen. Als je van de Duivel spreekt! De Deense deathmetalmachine Panzerchrist onder leiding van de heer Enevoldson bracht eind 2024 Maleficium deel één al aan de man en komt dus vrij snel al met deel twee. Het doet me vermoeden dat de collectie nummers al grotendeels klaar waren, maar ik kan mis zijn natuurlijk. De centrale thematiek is nog altijd heksenrij nu daar wil ik verder niet te veel over doorbomen.Lees verder ›

Drie dames uit Boston wierpen een EP op de wereld die bijna genegeerd zou worden. Eeuwig zonde, en daarom noodzakelijk om deze demo genaamd Demo in het zonnetje te zetten. Eerder werk van Bloodied Angels bestaat er niet. In de wandelgangen wordt besproken dat de dames al een aantal andere projecten op hun naam hebben staan. De kans dat u die bands, genaamd The Lousy en Lifeless Dark, kent zal echter vrij klein zijn.Lees verder ›

Stonerrock uit Frankrijk. In mijn oren klinkt dat even contradictorisch als een stokbrood beleggen met geplette spruiten. Toch is Walnut Grove DC effectief een Frans viertal dat met Deeper een stonergericht album uitbrengt. Super bekend zijn ze niet buiten Frankrijk, en sinds 2012 is deze zeven nummers tellende EP hun vierde exploot.Lees verder ›

Twee maanden geleden bespraken we de nieuwe Gruesome. Deel van dit Chuck-vererende collectief is ook bassiste Robin Mazen. Daar zijn het echter vooral Matt en Gus die de scepter zwaaien. Nu dient Robin zich opnieuw aan met de band die zij in 2013 met drummer Carolina Perez oprichtte: Castrator (au!). Hoewel die groep dus al meer dan tien jaar bestaat, is Coronotion Of The Grotesque pas zijn tweede album.Lees verder ›

Desolation Manifest is het eerste werk van dit Amerikaanse duo Execrari. De band werd opgericht door Voice of the Nexus ergens in 2023 maar als je verder leest zijn de nummers op dit debuutalbum al tot stand gekomen net daarvoor in 2022 en hebben de twee bandleden de daaropvolgende jaren gebruikt om alles bij te sturen en te perfectioneren. Het doel van deze groep is dicht aan te leunen bij bands als Root, Inquisition, Dawn, Marduk, Ungfell, Borknagar (maar dan hun eerste werkstukken) en Absu.Lees verder ›

Het werd toch potverdorie weer eens tijd! Toegegeven, de heren van Baest brachten in 2022 nog de EP Justitia uit, maar de vorige langspeler Necro Sapiens werd toch alweer vier jaar geleden uitgebracht. Niet eens zo heel lang als je er over nadenkt, maar dit album liet toch smachten naar meer ronkende vuiligheid. Al werden de kettingzagen op die laatste langspeler wat meer naar de achtergrond verdrongen ten faveure van meer melodisch sloopwerk. Trekt die tendens zich verder door op dit nieuwe album of kunnen we een kolossale verandering verwachten? Ditmaal tonen we u graag Colossal.Lees verder ›

Liefhebbers van deathcore zullen de naam Signs Of The Swarm allang (her)kennen. De viermansformatie is erg actief en tourt haast continu, iets dat we toch wel vaker zien bij de 'nieuwe lichting' deathcorebands. Die gretigheid heeft de heren al gebracht tot hoog in de subtop waar zij nu staan, maar met To Rid Myself of Truth - schijf nummer zes in de discografie sinds de oprichting in 2014 - hoopt het gezelschap uiteraard weer een trede omhoog te klimmen. Net als de voorganger, komt ook dit album uit via Century Media Records. Voorheen was dat nog Unique Leader Records.Lees verder ›

Im Schatten Der Bastion is album nummer twee voor de Duitsers van Auro die getekend zijn door het machtige Folter Records. Het is de band van Framan en Dragg. Deze twee duistere heerschappen schrijven alle muziek, ontwikkelen het concept en zoeken vervolgens gepaste trawanten om de muziek te vereeuwigen. Deze trawanten zijn dan leden, ex-leden of live members van bands die ze kennen dan wel van bands waarmee ze zelf nog actief zijn. Denk dan aan een Drudensang bijvoorbeeld. Op de drumkruk zit een zekere Poolse jongeman, Nefastus, die we kennen van Drudensang maar ook een verleden heeft in Belphegor.Lees verder ›

Jawel, de vijf heren van Grand Cadaver verlaten de dampende krochten van de onderwereld om zich tijdelijk weer even onder de gewone stervelingen te begeven. Met overduidelijk eerbetoon aan de Zweedse grootmeesters van weleer brengt dit kwintet smerige death metal zoals het tegenwoordig maar weinig wordt gemaakt. Onder leiding van Mikael Stanne (bekend van Dark Tranquillity) werden eerder al de langspelers Into The Maw Of Death en Deities Of Deathlike Sleep uitgebracht. Nu volgt in dezelfde traditie echter een kortere uiting in de vorm van de EP The Rot Beneath. Daarmee krijgen we ditmaal slechts vier nummers van dit grootse kadaver. Veel te weinig natuurlijk, maar we zullen het er ditmaal mee moeten doen.Lees verder ›

Fell Omen, het geesteskind van Spider Of Pnyx, kreeg van mij bij een vorige release Invaded By A Dark Spirit toch wel een duidelijke onvoldoende. De ridder op de motorfiets kon mij niet overtuigen met zijn door punk geïnfuseerde black metal. Het mag dan allemaal wel zijn dat je gekend bent in de scene en een zekere status zou hebben, in mijn ogen moet je dan net toch iets meer je best doen. Kijk, een oordeel vellen op één release is altijd gevaarlijk vandaar dat ik 's mans tweede plaat, Caelid Dog Summer, van een schrijfsel voorzie. Ik zou zowaar de vorige keer helemaal mis kunnen geweest zijn met mijn kritieken.Lees verder ›

Ik besprak eerder werk van deze Deense black/deathmetalband Lotan. Collega Aarts nam het vorige album, Lotan, onder de loep. Nu is er Yetzer Hara: een plaat die losjes zou gebaseerd zijn rond het Bijbelse Kaïn en Abelverhaal is hetgene wat we nu te verwerken krijgen. Ik zie dat in de line-up een wissel van de wacht heeft plaatsgevonden en dat er iemand nieuw op de drumkruk zit en er ook een nieuwe snarenplukker is. De band is intussen gegroeid naar een volwaardig collectief want ten tijde van de EP's Nihil Sacrum en Angelus Pestis bleken alleen de heren Rubini en Kaaber aan het roer te staan.Lees verder ›