Geschreven door Yves Pelgrims op 20-08-2025 om 22:11.
De vaandeldragers van de kawaii metal laten deze zomer weer van zich horen met een nieuwe release. De gevoelens waren wat gemixt, want na The Other One uit 2023 leek Babymetal toch wat op een dood spoor beland te zijn. Uiteraard nog steeds groovy, maar het product bleef veel minder hangen dan de vorige platen en verbleekte eigenlijk bij de eerste twee platen. METALIZM was eigenlijk het enige nummer dat is blijven hangen en dat gevoel heb ik nog steeds bij het herbeluisteren van die plaat uit 2023. Misschien dat producer Koba ook dat gevoel had, want de vijfde langspeler Metal Forth is toch wel een pak anders.
Wat uiteraard opvalt is dat Babymetal plots wel erg veel collaboraties aangaat. In het verleden gebeurde dat ook wel eens, met onder andere Dragonforce of Joakim Brodén van Sabaton en dat bracht af en toe ook wel eens een ontdekking met zich mee, zoals de bijdrage van F.Hero op Pa Pa Ya!! Nu is het eigenlijk zoeken naar een nummer waar de Japanse meiden niet de handen in elkaar slaan met een andere artiest. Dat betekent echter niet dat Metal Forth gebracht wordt door andere bands. De bijdrages worden mooi verweven in de Babymetal-stijl en dat leidt vaak tot interessante creaties.
<
Eén van die samenwerkingen was al bekend, aangezien RATATATA met Electric Callboy vorig jaar al verscheen op EP. Het deed me aanvankelijk fronsen, maar dit is een jaar later toch wel uitgedraaid tot een feestnummer. Een ideale samenwerking eigenlijk voor wie fan is van beide bands. Het was ook bekend dat Babymetal met het Indiase nu metal-fenomeen Bloodywood een samenwerking startte. De hit Bekhauf verscheen op hun full-length Nu Delhien op deze nieuwkomer van Babymetal staat Kon Kon! Een heerlijk groovy track, waar de vocale insteek van de Indiërs een heerlijk frisse indruk nalaat. Babymetal gooit het in de mix met de typische groovy deathmetalriffs die al weerklinken sinds Karate en gooit wat traditionele instrumenten als de shamisen mee in de mix. Het geeft me zelfs even een Soulfly-vibe.
Vaak weerklinkt bij Babymetal de reactie dat het allemaal niet metal genoeg klinkt, maar het is moeilijk om een samenwerking met Slaughter to Prevail (Song 3) niet te plaatsen als een metalervaring. Uiteraard geeft Babymetal er een vocale draai aan, mensen moeten er na meer dan tien jaar maar eens aan wennen (of gewoon een andere metalcd kopen). Ik wil alle critici dan ook waarschuwen dat deze Japanse band eindelijk terug eens wat gekheid toont. KxAxWxAwIxI zal velen doen overschakelen naar het volgende nummer, maar ik vind het heerlijk dat dit weer eens verschijnt. Het is eigenlijk sinds de eerste platen geleden dat ik deze afwisseling te horen kreeg. Daarnaast zijn er ook wat mooie melodische nummers waarbij Sunset Kiss, in samenwerking met het Amerikaanse progband Polyphia, het hoogtepunt vormt.
Nog niet overtuigd? Misschien moet eens een oude bekende opduiken als Tom Morello die mee vorm geeft aan METAL!!! Wat ontbreekt aan creativiteit in de songtitel komt gelukkig wel aan bod in het nummer zelf. Een heerlijk groovy track die op het lijf geschreven staat van Morello en waarbij de link met Kabuki-theater eigenlijk geniaal is. Uiteraard is de vocale insteek halfweg erg apart, maar wat een heerlijke Morello-solo komt vervolgens op je af… Ook dit keer is er geen flauwe afsluiter van de plaat, maar wel het heerlijke White Flame. Misschien wel de topper van de plaat met een stijl die wat aansluit bij die van Road of Resistence, maar met misschien wat meer X Japan-vibes.
Tot slot moeten we wel eerlijk blijven en stellen dat niet elke collaboratie een schot in de roos is. Opener from me to u laat me achter met een dubbel gevoel, want ik ben wel fan van de zanglijn en de groovy flow. Enkel kon een samenwerking met Poppy toch écht wel wat anders betekenen dan deze verschrikkelijke screams. Ook de samenwerking met het Canadese Spiritbox laat me wat koud, al lijkt de band het zelf een immense meerwaarde te vinden.
Zware wat? Zware Metalen, zonder twijfel. Babymetal drukt op alles een eigen stempel, maar in tegenstelling tot de laatste release durven deze Japanse meiden weer wat af te wijken van de mainstream op Metal Forth. Het nodigt ook uit om andere metalacts uit te proberen als Bloodywood, want je krijgt toch wel een idee van de stijl van deze bands, met uitzondering van Poppy dan. Op die manier duiken deze meiden op geniale wijze weer de controverse in. Ik gooi mee de stok in het hoenderhok met deze score.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
