Headlines

Kunt u ook geen genoeg krijgen van Mesopotamische rituelen en ander occulte zaken? Dan bent u bij de Spanjaarden van Spectrum Mortis (niet te verwarren met Spiritus Mortis) aan het goede adres. Na twee ‘mini albums’ te hebben uitgebracht, presenteren ze nu hun eerste album op volle lengte.Lees verder ›

Als progliefhebber kijk ik altijd uit naar bands die zich profileren als zijnde progressief. Soms word ik daarin teleurgesteld en blijkt een band helemaal niet zo progressief te zijn als wordt beweerd. Gelukkig komt dit maar heel weinig voor en hebben de meeste bands wel iets waar ik mij mee kan identificeren. Somehow Jo uit Finland is zo’n band. Slingerend van heavy rock tot tegen het thrashy aan weet de band met gemak mijn aandacht vast te houden. Velen hebben de band al vergeleken met grootheden als System Of A Down, Mastodon en Alter Bridge. Ik zou daar zelf bijvoorbeeld nog Leprous aan toe willen voegen. Hoewel de zang van Einar Solberg (Leprous) erg moeilijk te evenaren is, hoor ik toch raakvlakken in de muziek op de nieuwe plaat van Somehow Jo, getiteld Scales and Details.Lees verder ›

Wesenwille is een progressieve blackmetalband uit Nederland, Utrecht om precies te zijn, die de complexiteit in de muziek, de teksten en het artwork niet schuwt. Brein achter deze band is R. Schmidt, die zich ook nu op drum laat bijstaan door D. Schermann. Eerder werk van deze blackmetalprogressievelingen passeerde al op de redactie onder de vorm van I: Wesenwille en II: A Material God. The Great Light Above is het derde deel. En dit deel krijgt een mix en mastering mee van S. Lockhart van de Emissary Studio gelegen in het IJslandse Reykjavik. En het mag ook geschreven worden, dat is een juiste keuze.Lees verder ›

Polen is een land dat een aantal toonaangevende bands heeft voortgebracht, die elk op hun eigen manier een hoofdrol in de annalen van het blackmetalgenre hebben weten weg te kapen. Denken we daarbij bijvoorbeeld aan de atmosferische black metal van Mgła en uiteraard de black/deathsynergie van Behemoth. Wat deze bands vooral typeert is de durf om hun eigen ding te doen, hun eigen weg in te slaan en zo een eigen, uniek geluid te vervaardigen dat het muzieklandschap danig heeft beïnvloed. Als er één constante is in de kunstgeschiedenis, dan is het wel dit: wie durft (te innoveren/de gangbare tendensen in vraag te stellen/een radicaal nieuwe weg in te slaan), die blijft en zal ook herinnerd worden.Lees verder ›

Kanonenfieber zette zichzelf in één klap op de kaart met het album Menschenmühle uit 2021. De blackened death metal klonk gretig, aangrijpend en fris. Er werd niet alleen behoorlijk veel tijd gestoken in de fraaie geluidsmix van de plaat, de inspiratiebron van Noise lag specifiek bij de Eerste Wereldoorlog. Met die ingrediënten wist de Duitser flink wat fans in het genre te verrassen waaronder ondergetekende. Hoewel er nog twee andere zijprojecten lopen naast Kanonenfieber, is er intussen nog een EP onder deze naam verschenen.Lees verder ›

Een tijdje geleden heb ik jullie al (hopelijk blij) verrast met een recensie van de heruitgave van debuutalbum Ecocide van het helaas al lang ter zielle gegane Nederlandse gezelschap Polluted Inheritance. Daarin vertelde ik al dat er een paar labels van eigen bodem bezig zijn om deze erfstukken uit de ‘vaederlandsche metaelgeschiedenis’ opnieuw uit te brengen zodat de huidige generaties hier ook van kunnen genieten. En dat wij oude stompen weer aan onze eigen jeugd herinnerd worden... In deze recensie is de opvolger Betrayed aan de beurt. Vier jaar na het eerste album kwam deze tweede (van de uiteindelijk drie) uit. Wat was er in die tussentijd allemaal veranderd? En wat was er allemaal hetzelfde gebleven? Lees verder ›

Soms zijn er bands die weinig of geen introductie nodig hebben. Zo ook het Portugese Irae. Een blackmetalband, éénmansband beter geschreven, die ontstond in het 2002, naar het idee van zijn oprichter, Vulturius. De man die in de blackmetalondergrond gekend is voor zijn werk in menig andere bands zoals daar zijn A Forest Of Dreams en Kommando Baphomet maar ook voor zijn live-werk in bijvoorbeeld Flagellum Dei. Intussen vindt de brave man ook nog tijd om muziek te maken voor Irae. Dit Assim Na Terra Como No Inferno is alweer release nummer veertig. Inderdaad, je moet het maar kunnen volgen. En rara, dit is de eerste review betreffende de man zijn werk die verschijnt op onze geliefde webstek. Het kan gek lopen. Irae staat nog altijd voor ruwe, rauwe, bloeddoorlopen, boosaardige black metal recht vanuit de Portugese hoofdstad, Lissabon.Lees verder ›

De heer D. is het meesterbrein achter deze Australische blackmetalband met een post-blackmetalvulling en een behoorlijke atmosferische korst. Torn Beyond Reason (2011) was een pareltje, net als As The Stars uit 2014. En nu komt dit Woods Of Desolation met The Falling Tide via het Franse Season Of Mist! Waar D. op de vorige platen nog alles grotendeels zelf deed, heeft hij met Vlad (Windswept, Drudkh) al een poosje een medestrijder gevonden.Lees verder ›

Angra Mainyu, de Duitse versie, kennen we het best van de split met Xasthur in 2004, die verscheen via het vrij legendarische Total Holocaust Records. De meeste aandacht ging toen naar Xasthur, het Angra Mainyu-gedeelte was vrij doorsnee en bezat weinig meerwaarde in het depressieve/melancholische blackmetalsubgenre. Ik verloor de band, die anoniem opereert, uit het oog en oor. Tot nu. In zijn twintigste levensjaar verschijnt deze tweede langspeler. Het Nederlandse New Era Productions is de verdeler van dienst. We krijgen bij deze zeven nummers, goed voor drie kwartier neerslachtig zwart metaal.Lees verder ›

Nooit eerder werd werk van de heer Kerem Yilmaz gepresenteerd op uw geliefde webstek. Daar komt dus nu verandering in. Deze Duitse jongeman is de grondlegger van de blackmetalband Imha Tarikat die toch al wel menige jaren actief is in de ondergrond. Sternenberster was de laatste plaat, ergens in 2020 uitgebracht. Lupus Lounge/Prophecy productions is deze keer de platenboer van dienst. Recentelijk speelde de heer Yilmaz aangevuld met een handvol trawanten de boel nog plat op het Unholy Congregation festival in Oudenaarde. Dit Hearts Unchained - At War With A Passionless World is eigenlijk niks meer of minder dan het persoonlijke en dus emotioneel erg gekleurde dagboek van de heer Yilmaz. Bijzonder toch.Lees verder ›

Dit vijfkoppig collectief komt uit Siberië, Krasnoyarsk om precies te zijn. De heren zijn niet nieuw aan het blackmetalfirmament, maar toch zijn ze me de afgelopen jaren volledig ontgaan. Jammer, want deze Russische vriendenclub, bracht reeds in 2016 Kadath uit. In 2019 volgde dan het Pantheon MMXIX album. De heren laten zich vrolijk en blij, vrank en vrij, inspireren door de gekende werken van HP Lovecraft. Natuurlijk niets nieuws onder de zon, het œvre van deze heer is al voor menig band een vorm van inspiratie gebleken. Ook live stond deze band al zijn spreekwoordelijke mannetje daar ze reeds met Cradle Of Filth, Behemoth, Alcest, Wiegedood, Myrkur, Swallow The Sun en Harakiri For The Sky een podium deelden.Lees verder ›