The Dirty Denims – Party On!

Of ik soms zin had om het nieuwe The Dirty Denims-album Party On! van een recensie te voorzien omdat ik ook het live-album uit 2021 van de Eindhovense band, Raw Denim, had gerecenseerd voor Zware Metalen, vroeg zangeres/gitariste Mirjam Sieben me een paar weken geleden via mail. Maar natuurlijk, want dat live-album vond ik destijds best oké.

En dus bezorgt Mirjam me het tien nummers tellende en in eigen beheer uitgebrachte album als MP3, plus verzorgde persinfo, artwork en groepsfoto’s. Aan de marketing zal het al niet liggen … maar laat Mirjam daar net gespecialiseerd in zijn.

Eén grote verandering valt te noteren tegenover live album Raw Denim: bassist Marc Eijkhout is al even vervangen door de Vlaming Sebastiaan Verhoeven die voor een nog voller geluid zorgt. Jammer genoeg gooit de bekende moeilijke combinatie gezin – werk – muziek carrière roet in het eten en ziet Sebastiaan zich in juni 2024 genoodzaakt de band te verlaten. Maar je hoort hem dus wel aan het werk op dit album.

De band heeft de voorbije twee, drie jaar veel opgetreden, ook in het buitenland en dat hoor je. Het kwartet klinkt “gerodeerd” en helemaal op elkaar ingespeeld. Een positief punt. En niet het laatste.

Hoofdvraag: blijft The Dirty Denims weer trouw aan de partyrock-reputatie? Antwoord: zeker wel. De happy hardrockers doen weer volop wat ze graag doen en waar ze bovendien goed in zijn: grossieren in riffs en muzikaal verwijzen naar wat oudere muzikale voorbeelden. Die voorbeelden zijn heel duidelijk: AC/DC natuurlijk, Kiss en zelfs Ramones maar ook vrouwelijker (pop)rockers als Joan Jett, Thundermother, Pat Benatar en zeker het ter ziele gegane The Donnas. Vul dat aan met een flinke snuif feel good vibes, tonnen energie, aanstekelijk enthousiasme, muzikale herkenbaarheid en een flinke “toek op het bakkes” van alle zwartkijkers en je wordt hier stante pede vrolijk van. Dat kon je al merken op de eerste single Guestlist, die in september vorig jaar uitkwam. Een vrolijke uptempo rocker met scheurende gitaren – zowel wat ritme- als sologitaar betreft – en een koebel tijdens het meezingbare refrein dat tekstueel in de loop van het nummer trouwens leuk wordt aangepast.

De rest van het album bied je van hetzelfde laken een broek. Ik moet altijd even wennen aan het wat fijnere stemmetje van Mirjam maar ze slaagt er toch in het ruiger te laten klinken, zoals in Too Loud Too Old, wat ook als single uitgebracht werd. Bovendien straalt ze zo’n eeuwig enthousiasme uit en smijt ze zich helemaal zodat die ene opmerking volledig in het niet verdwijnt.

The Dirty Denims - band

Openings- en titelnummer Party On! is een echte staalkaart van de muziek van het gezelschap. Een nummer dat je op het refrein na perfect in het AC/DC-oeuvre ten tijde van Bon Scott zou kunnen inpassen. Ook al brengt The Dirty Denims niets nieuws, ze geven me toch de indruk dat de composities meer body hebben dan wat ik hoorde op Raw Denim. Ja, dit nummer ademt uptempo AC/DC uit maar toch voegen ze er van alles aan toe zodat het geen simpele rocker is. De productie klinkt lekker vettig zoals het hoort met rock die zijn mosterd haalt in de jaren ’70. Luister maar naar die bonkende drum in de intro van Guestlist.

Ook We Won’t Stop en Come On draaien de gashendel helemaal open, inclusief knallende gitaarsolo’s die niet alleen deze nummers maar heel het album extra cachet geven. Dat merk je ook in een op zich rustiger nummer als Devil In Me, maar de lange solo brengt je weer helemaal terug naar de Let There Be Rock-LP van AC/DC.

Qua gitaargeluid is Hell of A Night een beetje een buitenbeentje. Wat new wave-achtige reverb, of een snuif The Cult, maar voor de rest toch weer lekker uptempo. Leuke uitschieter is I Want It Now!. Geen Queen-cover maar pure punkrock gedrenkt in een pikante Motörheadsaus waar je gerust een moshpitje mee op gang kunt schieten. En toch is dit niet agressief maar blijft het spontaan en vrolijk.

Afsluiten doet The Dirty Denims in een meer poppy stijl met Why Do I Wake Up In The Middle Of The Night. Wie een beetje zijn klassiekers kent, zal zeker de link leggen met Hit Me With Your Best Shot van Pat Benatar. Dat was weliswaar geen hardrock maar pure hitgevoelige poprock uit 1980. Hetzelfde geldt voor dit nummer. Een wat meer rustige maar waardige afsluiter.

Party On! van The Dirty Denims is op die manier een feilloos feestplaatje geworden: de titel zegt het zelf. Flink old school rammen op die gitaren, zorgen voor bakken ambiance live, daar zijn deze nummers voor gemaakt, met een persoonlijke voorkeur voor het snellere en stevige werk. Geen tekstueel geouwehoer over alle mogelijke problemen in de wereld, geen diepzinnig gefilosofeer, geen maatschappijkritiek maar gewoon luchtige teksten verpakt in groovy riffs, aanstekelijke nummers en pakken feestelijke energie: dat is het blijvende recept van dit viertal. Dikke aanrader!

Score:

86/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Party On!
  2. Victory
  3. Guestlist
  4. We Won’t Stop
  5. Devil In Me
  6. Come On
  7. Hell Of A Night
  8. Too Loud, Too Old
  9. I Want It Now!
  10. Why Do I Wake Up In The Middle Of The Night?

Line-up:

  • Mirjam Sieben – Vocalen, gitaar, orgel
  • Jeroen Teunis – Gitaar, vocalen
  • Sebastiaan Verhoeven – Bas, vocalen
  • Suzanne Driessen – Drums, vocalen

Links: