Veertien. Album nummer veertien is dit van Gnaw Their Tongues. Sinds 2006. Reken en tel daarbij nog eens pakweg twintig andere releases…Lees verder ›
Black
Bâ’a is een Franse band bestaande uit drie nobele onbekenden. Nu, helemaal onbekend zouden ze niet zijn, ze zouden reeds jaren actief…Lees verder ›
Tja, een bakje terringherrie verdraag ik nu en dan wel. Zeker als er wat vettigheid, nattigheid en smerigheid in verwerkt zit, op…Lees verder ›
Wat zit er toch in de grond, in de aardkorst daar ver weg in IJsland? Wat gebeurt er toch met een mens…Lees verder ›
Een duo afkomstig uit Parijs, dat zich een bandnaam heeft toegeëigend die Servische roots doet vermoeden en die zowel de teksten in…Lees verder ›
Ergens diep verscholen in de archieven van mijn collectie, heb ik nog een plaatje liggen met als titel Sem Skugginn. Dit hebbeding…Lees verder ›
De definitie van chaos? Die kan ik je, na het beluisteren van dit debuut, Omnia Mors Aequat, gewoon kortweg geven: Ulveblod. Misschien…Lees verder ›
Ergens diep verscholen, diep en verborgen in de ondoorgrondelijkste spleten en spelonken van de onderwereld, zit één iemand verborgen. Eén iemand die…Lees verder ›
Duivel is, gekscherend, de zoveelste band met een link naar een oude bekende band als Fluisterwoud én een contract bij Ván Records.…Lees verder ›
In deze vreemde tijden slaan de corona-nieuwsbulletins je als een natte krant om de oren. Toegegeven: ik heb mij hier, in mijn…Lees verder ›