Mijn liefde voor het zware, stevige werk uit Scandinavië zal bij lezers van mijn recensies geen geheim zijn. Bands als Emperor, Entombed, Dimmu Borgir, Enslaved, Windir en nog veel meer luister ik nog met enig regelmaat. Maar één band uit de hogere regionen springt er bij mij toch altijd boven uit: Dissection. Met hypnotiserende doch snoeiharde tracks was deze melodische blackmetalband een legende in de metalwereld. Met een unieke klank die heden ten dage amper nog terug te horen is. Ware het niet dat Thulcandra precies dat doet! Met het vierde album, A Dying Wish, brengt Steffen Kummerer de ijzige doch melodische black metal naar ons allen terug.
Thulcandra, het ‘tweede kindje’ van Steffen. Hem kennen wij natuurlijk als gitarist en frontman van de technische deathmetalband Obscura. Maar zijn liefde voor bands als Dissection en Sacramentum heeft hem doen besluiten om dit project samen met Juergen Zintz op te starten. Een eerste poging werd gedaan in 2003 en in 2004 kwam de eerste demo. De heren gingen gelijk door met de voorbereidingen voor het debuutalbum, maar dit werd helaas tot een triest en abrupt einde geroepen door de tragische zelfdoding van Juergen. In 2009 werd er een nieuwe start gemaakt met drie kersverse bandleden en de band kon eindelijk debuteren. 2021 markeert het jaar dat het vierde album verschijnt. Is het nog steeds een hommage aan Dissection?
Nou… ja! Al gelijk bij Funeral Pyre hoor je de akoestische gitaren heerlijk melodisch pingelen en pakt de melodie door als de distortion aan gaat en de drums erbij komen. Al gauw gaat het tempo omhoog met de nodige beuken in het gezicht en horen wij de oh zo bekende (en heerlijke) melodische black. Steffen zijn stem klinkt mij wat anders in de oren dan gebruikelijk (een beetje als de zanger van At The Gates bij vlagen) en dat bevalt mij wel. Dat akoestische gitaren een prominente rol hebben op dit album, zal later blijken. Maar eerst nog even het allesverwoestende Scarred Grandeur: razendsnelle, krampverwekkende drums luiden met de gitaren het nummer in en het moge duidelijk zijn dat dit een echte ‘moshpit’ track is.
Venijnig is de track, A Shining Abyss, die snoeihard en omineus klinkt. Heb je net dat geweld geabsorbeerd, komt ineens halverwege de track een break met een akoestisch pingeltje en een meeslepende leadgitaar de boel sussen (alweer?). Maar niet voor lang, want de laatste helft is het gewoon weer beuken, headbangen en onze nekken breken. Devouring Darkness start opnieuw kalmpjes met een akoestische gitaar (en dat is vijf), maar brengt vervolgens de ijzige en grimmige kou in de woonkamer. Of komt dat omdat de kachel uit staat? Opnieuw een fijne track met een vleugje melodie door het zwartgeblakerde metaal heen. De titeltrack volgt de voetstappen van zijn voorganger, maar als je goed luistert hoor je de geest van The Somberlain van Dissection in deze track (soms gevaarlijk dichtbij een letterlijk kopie, als ik zo de riffs op de gitaren hoor).
Niet alleen in de composities zijn de invloeden van Dissection duidelijk te horen: zo ook in de productie. Dat is ook niet zo gek, want niemand minder dan Dan Swäno heeft het album gemixt en gemasterd. Dan is verantwoordelijk voor het mixen en masteren van The Somberlain en Storm of the Light’s Bane en dat hoor je terug op dit album van Thulcandra. Wat dat betreft kon de band geen betere keuze maken! Het enige wat mij oprecht betreurt is de grote aanwezigheid van de akoestische gitaren in praktisch elk nummer. Begrijp mij niet verkeerd, het klinkt prachtig allemaal! Maar de magie dat een goed getimed stukje akoestisch gepingel teweeg kan brengen is hier in overvloed gebruikt. Ook lijkt de opbouw van meerdere nummers enorm op elkaar en voelt het dan ook al gauw als een herhaling.
Desondanks heb ik oprecht genoten van A Dying Wish van Thulcandra. Een heerlijke plaat vol agressie, melodie en met de geest van de haast uitgestorven stijl dat Dissection teweeg bracht. Dit smaakt naar meer en doet mij verlangen naar liveconcerten van deze muziek. Nu nog eventjes wat meer dynamiek in het spel brengen en men heeft hier goud in handen. Kan je de herhaling vergeven en daar doorheen luisteren, dan is dit toch echt een plaat die je gehoord moet hebben.
Score:
80/100
Label:
Napalm Records, 2021
Tracklisting:
- Funeral Pyre
- Scarred Grandeur
- Orchard of Grievance
- In Vain
- Nocturnal Heresy
- The Slivering Silver
- In Bleak Misery
- A Shining Abyss
- Devouring Darkness
- A Dying Wish
Line-up:
- Steffen Kummerer – Zang, gitaar
- Mariano Delastik – Gitaar
- Christian Kratzer – Basgitaar
- Alessandro Delastik – Drums
Links: