Een split vol Noors blackmetalgeweld! Het kind krijgt de titel Kirkegard en wordt uitgebracht via Odium records. Het moet wel gezegd worden dat de nummers die je te horen krijgt, blijkbaar uit 2016 en 2017 afkomstig zijn. In de gelederen van Kirkebrann en Visegard zien we de heer Nasreten die in beide bands zijn ding weet te doen. Elke band brengt zes nummers. Interessant om weten is dat Nattefrost op Lange Netter zijn ding doet. Als we naar de technische specificaties kijken dan onthouden we vooral dat Daniel Vrangsinn, ook van Carpathian Forest, zich bezighield met de mix van de vocalen. Aan de kant van Visegard zien we dat Morfeus, inderdaad van Limbonic Art, de hele productie van de zes nummers voor zijn rekening nam.
We starten met Kirkebrann. Een band die we al kennen van de split, Deus Inversus. Een plaat die de heren opnamen met Black Altar. Openen doen de heren met een blues – nummertje, althans dat willen ze ons doen geloven. Niks is minder waar. Dit is gewoon oerdegelijk Noors blackmetalgeweld. Geen gezeur, geen geneuzel gewoon alles ranzig inspelen en hup klaar. Je krijgt die heerlijk walsende drumdynamieken te horen die de black metal uit de jaren ’90 zo typeerden. Ook de raggende gitaarriffs met daaronder de kletterende bas en daarbovenop de smerige stembanden van Draug, een beproefd recept. Zo krijg je natuurlijk vlotjes zes nummers in elkaar gedraaid. Ik wil dit niet te negatief doen klinken, maar voor de originaliteitsprijs moet je bij Kirkebrann niet aankomen. Het lekkerste nummer vind ik persoonlijk Hedensk Dødsmarsj. Al was het maar voor de gebruikte accentjes in de drumpartijen en de akoestisch gitaarpartij.
Visegard sluit dit split – album af met zijn zes nummers. Ook zij leveren oerdegelijk materiaal af. In vergelijking met Kirkebrann, ligt het melodieuze aspect hier net wat hoger. De vocalen van Nasreten zijn ook minder scherp en schel dan deze van Draug. Dat luistert alzo toch wat aangenamer weg. Al snel horen we dat ook hier de akoestische gitaar van de partij is en al meteen vanaf het eerste nummer, Skogsdømt. De heerlijke monotonie die we vaak horen bij dit soort bands sijpelt vlotjes door vanaf Månedans. Gewoon lekker eenvoudigweg schuiven over die gitaarhals, moeilijk moet je het niet maken. En als je dan weet dat de snelheid van uitvoering meestal niet al te hoog ligt, kan je begrijpen dat het vaak eerder een wiegend karakter krijgt. Nochtans doet soms een aangename afwisseling met een simpele blastbeat wonderen, zo ook op Draugen. Het lijkt alsof de muziek van Visegard net iets meer in balans zit en beter uitgedacht is. Het draagt dan alzo ook mijn voorkeur weg.
Twee bands voor de prijs van één, zou ik zeggen. Kirkebrann en Visegard vullen elkaar perfect aan. Let wel, op dit Kirkegard staan oudere nummers verzameld. Ik stel me toch altijd de vraag wat het nut is om deze dan toch uit te brengen. Nu, versta me niet verkeerd, je krijgt een eerlijke, degelijke brok Noorse black metal te horen.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
