Headlines

Op 26 juli 2021 overleed Mike Howe, de charismatische Metal Church-zanger die zijn band in 1991 zo zelfverzekerd – of zo leek het toch – aanvoerde naar de knallende vuurwerkfinale van Dynamo Open Air en die in 2015 terugkeerde achter de microfoon van de enige kerk die – als het erop aankomt – er echt toe doet. Precies twee jaar na zijn overlijden gedenkt de band hem met een liveplaat met opnamen van twee van zijn laatste optredens, op 24 en 25 augustus 2019 in Kawasaki, Japan.Lees verder ›

Zonderlinge of eigenaardige zaken kom je gelukkig niet al te vaak tegen in je dagelijkse leven. In de ondergrond van de extreme muziek, afslagje black metal, kom ik nu en dan wel eens iets bijzonder tegen. Dit Bok is een collectief, althans daar ga ik vanuit, dat afkomstig is uit Amstelveen en dan zijn we zowaar klaar met de inleiding. Ik vind immers buiten een Bandcamppagina weinig of niks terug en dat voedt natuurlijk de mythe. Metastasis Dei is het eerste album, kwam initieel enkel digitaal uit en bleek erg kortstondig ook beschikbaar op tape. Dertien werden er van gemaakt, ja en nu zijn ze uitverkocht, hoe gek klinkt dat. En ik heb er één kunnen versieren, waarvoor dank! Prachtige uitvoering trouwens. Handgemaakt, gewikkeld in een stuk papier uit de Bijbel, hoe lekker is dat.Lees verder ›

ZZelden heb ik een screamoplaat zo rustig en gevoelig horen beginnen als deze nieuwe van Demersal. Opener Flakkende Som Tusinde Lys is een nummer voor bij het haardvuur. Een mooi, ingetogen stuk kamermuziek. Even check ik of ik wel de juiste band hebt, maar de naam, de plaat en de nummers uit de meegeleverde biografie komen allemaal overeen. Bij het tweede nummer wordt mijn twijfel in een één klap weggenomen; de band knalt met diverse screamoriffjes je speaker binnen. Want het Deense Demersal is in de eerste plaats een hardcore/screamoband, maar de opener was wel een voorbode wat we krijgen: variatie. En dat is o zo welkom in dit genre.Lees verder ›

Category 7 is een term die ons in de Lage Landen in eerste instantie misschien niet zoveel zegt. Het is een hypothetische classificatie van windkracht boven de in de praktijk maximale 'Category 5' storm/orkaan uit de Saffir-Simpson Hurricane Wind Scale. Het zou dan gaan om een storm met windsnelheden vanaf ongeveer 350 kilometer per uur. Dat is wat een rondje internet leert. Het is ook de naam van een nieuwe band met daarin veel oude bekenden.Lees verder ›

Tyraels Ascension komt met Hell Walker op het christelijke label Rottweiler Records gevestigd in Dallas, Texas. Het boeit me niet echt wat mensen in hun vrije tijd doen, wat hun hobby's zijn of wat hun geloofsovertuiging ook is. Als muziekliefhebber van het extreme werk is het vooreerst het muzikale aspect dat me al dan niet over de streep trekt. Dit collectief heeft zich gevormd rond gitaristen Sean Searls (Bury Your Burdens) en Kevin McNeil (Deathbreaker). Ze laten zich gewillig bijstaan door een stel vrienden en gelijkgestemden.Lees verder ›

Het Amerikaanse Assimilator wordt aangekondigd als een nieuwe ster aan het firmament die, door veel te toeren, werkt aan naamsbekendheid. De band mocht al het podium delen met Deicide, Obituary en Suicide Silence. Twee jaar geleden kwam het naar de band vernoemde debuut uit en nu volgt een EP met daarop een viertal nieuwe nummers. Het debuut is aan Zware Metalen voorbij gegaan dus dit wordt de eerste kennismaking.Lees verder ›

De voorbije twee jaar leidden tot acht singles van Frequency Overload. Fate Anthropic bundelt ze allemaal en voegt er twee extra tracks aan toe. Streekgenoot van het New Yorkse kwartet en tevens Life Of Agony-gitarist Joey Zampella overzag de volledige productie van het achttal. De twee anderen namen ze zelf op in Long Island waar ze goeie ijsthee maken naar verluidt. Een cocktail met zowat alles wat sterk is. Dan mag je hopen dat dit debuut de Ice Tea kan benaderen.Lees verder ›

Soms moet je even je zwaarmetalen gitaar onder je bed schuiven en tot rust komen. Het Deense Eivør bied je het muzikale matras dat je nodig hebt. Op het recente album, ENN genaamd, worden we wederom in vervoering gebracht door dromerige en mysterieuze stemklanken.Lees verder ›

Soms mag het ook gewoon lekker moddervet zijn. Het hoeft niet altijd enkel en alleen om de techniek en creativiteit te draaien in het deathmetalgenre. Dat gezegd hebbende is dit Castrated helemaal niet vies van goed technisch en creatief gitaar- en drumspel. Maar toch gaat het hier vooral om de snoeiharde impact, want dat die er is staat buiten kijf op deze debuut-EP van een krappe twintig minuten.Lees verder ›

Het is alweer even geleden (2016) dat voorganger Krighsu uitkwam, maar hier is dan toch album nummer vier van deze Spaanse technische ruimtebruten. In de acht tussenliggende jaren kwam er nog wel een Wow!-signaal uit de kosmos in de vorm van een lang niet misse, soms wat bevreemdende EP, Metaportal, maar nu is het eindelijk weer tijd voor een lange reis in “deep space”. Een reis die bij vlagen klinkt alsof de aarde ten langen leste te dicht bij een zwart gat is geraakt dat de atmosfeer in één keer wegrukt. Daarbij is de (noten)dichtheid en compressie her en der vergelijkbaar met die van de een zwart gat, zodat het geheel de minder doorgewinterde fan van het genre mogelijk wat ontoegankelijk in de oren zal klinken. Even doorbijten dan, want er is genoeg moois te halen op Omegon.Lees verder ›

Stilletjes loste Oerheks op de zesde dag van de zesde maand Heksen & Geesten van Brabant, demo nummer vier op een tweetal jaar tijd. Hoewel, demo? Oerheks brengt sinds Cagghenvinna uit 2022 de beste nostalgische, pagan black metal die ik in tijden gehoord heb. Laat u dus niet misleiden door het predicaat ‘demo’. Dit is geweldige, begeester(en)de, bij momenten hypnotiserende atmosferische black, met daarenboven wederom prachtig artwork. Kippenvel krijg ik ervan. Machtig. Ik ben maar wat blij dus dat ik wat ter schrift mag stellen over Heksen & Geesten van Brabant, het kortste en ook wel meest occulte werk tot nog toe. Lees verder ›

In 2019, zo vlak voor de uitbraak van corona en de vreselijke lockdowns die daarmee gepaard gingen, zaten een aantal Finse vrienden bij elkaar zich de tandjes te vervelen en bedachten dat het een goed idee zou zijn om nog maar eens een deathmetalband op te starten. Want er zijn er nog niet genoeg op deze aardkloot, en wat moet je anders doen? En het liefst moet dat dan ook nog heel erg klinken als Cannibal Corpse. Zo gezegd, zo gedaan en Cryptic Hatred was geboren! En nu maar verder zien waar het schip strandt.Lees verder ›