Frequency Overload – Fate Anthropic

De voorbije twee jaar leidden tot acht singles van Frequency Overload. Fate Anthropic bundelt ze allemaal en voegt er twee extra tracks aan toe. Streekgenoot van het New Yorkse kwartet en tevens Life Of Agony-gitarist Joey Zampella overzag de volledige productie van het achttal. De twee anderen namen ze zelf op in Long Island waar ze goeie ijsthee maken naar verluidt. Een cocktail met zowat alles wat sterk is. Dan mag je hopen dat dit debuut de Ice Tea kan benaderen.

Eerst de acht singles. De heavymetalintro plus de daarop volgende openingsriff is gelijk één van de sterkste ingrediënten uit de heavy metal/groove metalkast. Nadien is het echter alleen Not I die een evenwaardige beukgroove in de shaker slingert, met dynamiekversnelling naar een bruisende thrashvariant. Op een verdwaalde heavymetalgallop en het parelend frisse Love And Bullets na, is het voor het overige fletse flessenvulling wat er uit de snaren vloeit. De drammende chugs met een rudimentaire uiteindes breken bepaald geen ijsblokken. De laveloze solo’s en tot basis aangeslagen akkoorden beperkte refreinen  volgen dat voorbeeld.

Toch is er nog een component die voor een frisse afdronk zorgt. De heldere, redelijk hoge, zang van Thomas Bush blaakt – terecht – van het zelfvertrouwen. Soms ontwaar je een heavymetalvibrato , dan weer de korstvariant of een rasperige scream en op zijn excentriekst declameert de naamgenoot van twee oud-presidenten het met licht psychopathische expressies. Her en der misschien wat vaak kauwend op eenzelfde melodie, maar hyperdivers. Gescandeerde passages, een megafoon, theatrale vertellingen…  in tegenstelling tot de presidenten absoluut begenadigd in wat hij doet.

Zo blijven de compacte songs ondanks het gitaargemak de aandacht wel degelijk vasthouden. De tempovariatie, de vocale avonturen en zelfs de solo’s brengen net voldoende smaak. Joey’s geluidskast is verrassend gepolijst, maar met genoeg gewicht en crunch in het snaarchroom. De drums zijn levendig gecapteerd.

Groot is het contrast met de demokwaliteit van de twee  koekoeksjongen. Om van het genreverschil nog te zwijgen. Killed In The Melody verrijkt de cocktail aan genres met enkele bitters grunge, een vleugje The Police ook en een einde met spitante bassen en al iets geïnspireerder leadwerk. De vraagtekens… we zullen het mysterie niet verklappen, maar het is een cover die heel goed geprobeerd, maar spijtig mislukt is. Zeggen dat de eerste Long Island Ice Tea die Frequency Overload met Fate Anthropic aflevert dat ook is, nee, dat is echt te streng. Een middenmoter.

Score:

68/100

Label:

Eigen Beheer, 2024

Tracklisting:

  1. The Pain Factory
  2. Four Years Dead
  3. Luxury Of Hate
  4. Not I
  5. Bi-polar Bear
  6. Threads
  7. Love And Bullets
  8. Abscess In My Exit
  9. Killed In The Melody
  10. ???

Line-up:

  • Kevin Daily – Drums
  • Steve Little – Basgitaar
  • Corey Schaefer – Gitaar
  • Thomas Bush – Vocalen

Links: