Wat hoort er nog gezegd te worden over de legendarische punkrockers van Sum 41 uit Ontario, Canada? De band surfte mee en was zelfs toonaangevend voor de golf van populaire punkbands rond de millenniumwissel met megahits als Fat Lip, In Too Deep, Still Waiting of Motivation. Toch was 2024 geen vriendelijk jaar voor de band. Zanger Deryck Whibley herstelde eind 2023 nog maar pas van een zware covidinfectie en bleef in 2024 met zijn gezondheid worstelen. Later wordt Deryck ook zo vaak genoemd als mogelijke opvolger voor Chester Bennington bij Linkin Park – stel je voor – dat hij dit wel moest adresseren in video’s. Maar in het begin van het jaar kondigt de band hun vertrek uit het muzieklandschap aan met het dubbelalbum Heaven :x: Hell. Waarbij Heaven de meer poppunkelementen vangt en Hell een ruigere kant toont met meer riffjes en opgedreven tempo’s. De vraag blijft dan natuurlijk: ‘Is dit dubbelalbum een waardige afsluiter van de band of was de hype rond Sum 41 vooral gerechtvaardigd begin jaren 2000?’
Als we de geschiedenisboeken openslaan zien we dat de band tussen 2007 en 2016 met Underclass Hero, Screaming Bloody Murder en 13 Voices een trilogie aan vrij matige platen uitbracht die de fantastisch energieke trilogie van All Killer No Filler, Does This Look Infected? en Chuck faalt te evenaren. Misschien is dat ook tekenend voor de Heaven en Hell delen van dit dubbelluik.
Heaven begint meteen in typische Sum41-stijl met Waiting on A Twist of Fate. Het is vrij conventionele poppunk maar met een o zo subtiel metalen randje. Landmines is wel meer poppy en radiovriendelijk, maar nog sterk genoeg dat het lekker wegluistert. I Can’t Wait doet er verder niks aan. I can’t wait to skip this song, bedoelen ze. De meest generieke teksten worden amelodisch geblèrd en in de instrumenten gebeurt er verder niks boeiends. Time Won’t Wait bespreekt de angst om de verkeerde keuzes te maken. Je kan er wel een bingokaart met cliché punkrockzinnen bijhalen, zo slecht. Dopamine is weer een sterker nummer en ook Not Quite Myself heeft een vinnig riffje dat lekker wegluistert. We zijn al flink comfortabel wanneer Johnny Libertine voor geen reden twee keer zo hard knalt als de rest van het Heaven gedeelte. Radio Silence stuurt ons nog een laatste keer door die teenage angst, maar is tegelijk ook de meest verdienstelijke song van deze helft.
De andere kant van de plaat begint beduidend harder met Rise Up. Laten we hopen dat de rest van dit album dat volhoudt. En jawel hoor! Stranger In These Times kent een opmerkelijk technisch riffje voor punk en de band ontkekent daarna maar weer eens de furie. Lekker! You Wanted War heeft de eerste badass gitaarsolo. Een leuke extra is de Paint It Black-cover van The Rolling Stones dat met iets meer snelheid wordt gebracht.
Dat Sum 41 het groots ziet en een big deal is ontkent niemand, maar hadden we twintig nummers nodig? Ik denk het niet. Als we enkel Hell hadden gehad, dan had de band een veel sterker slotstuk gepresenteerd. Maar goed, het hele Heaven en Hell idee steunt dan op het verhaal van de zanger en zijn aansluitend boek Walking Disaster. Gelukkig is variatie troef en doet Hell de clichérijmpjes en zoetsappige refreinen van het eerste deel wel snel vergeten. Op dit afscheid van Sum 41 wordt de band prima samengevat, een band met veel hits en een reputatie om u tegen te zeggen sluit af met een dubbelluik dat voor de band vast wel voldoenend zal zijn. De fans blijven toch al sinds Chuck op een echt sterk album wachten. De tweede helft kan dan wel bekoren om eens door te nemen voordat je de oude platen nog eens een draai geeft.
Score:
68/100
Label:
Rise Records, 2024
Tracklisting:
- Waiting On A Twist Of Fate
- Landmines
- I Can’t Wait
- Time Won’t Wait
- Future Primitve
- Dopamine
- Not Quite Myself
- Bad Mistake
- Johnny Libertine
- Radio Silence
- Preparasi A Salire
- Rise Up
- Stranger In These Times
- I Don’t Need Anyone
- Over The Edge
- House Of Liars
- You Wanted War
- Paint It Black
- It’s All Me
- How The End Begins
Line-up:
- Deryck Whibley – Zang, Gitaar
- Dave Baksh – Gitaar, Zang
- Tom Thacker – Gitaar, Zang
- Jason McCaslin – Bas
- Frank Zummo – Drums
Links: