Ilaender – Alpha

Ilaender is een gezelschap dat is voortgekomen uit de muziekscene in Twente. De bandleden hebben hun sporen verdiend in onder andere Cryptosis, Fatesealer, No Gods No Masters en Ten Times A Million. Met Ileander doen de mannen het wat rustiger aan dan in de genoemde bands, met een geluid dat zich pakweg ergens tussen Deftones, Thrice en Hopesfall bevindt.

En laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: dat doet Ilaender met verve. Wat heet. Deze band beheerst wel echt het vak om goede nummers te schrijven, met kop en staart. Bovendien voegt men daar nog allerlei interessante ideeën aan toe. Neem bijvoorbeeld opener Crown, dat een oorwurm van een refrein heeft. Het doet wel wat denken aan Deftones ten tijde van Koi No Yokan, maar wel met behoud van een eigen smoel. Net als je denkt dat je het nummer doorhebt, schakelt de band terug naar een meer ingetogen sfeer en komt uiteindelijk met een bruut eindstuk waarbij vooral de gitaarpartijen enorm veel indruk maken.

Hoewel de muzikanten hun instrumenten uitstekend beheersen, is er één iemand die hier nog boven uitsteekt: zanger Martin Duve. Hij levert een topprestatie met zijn veelzijdige stem waar hij alle kanten mee op kan. Van de wat zeurderige Chino-achtige zangpartijen tot gevoelig en venijnig. Daarnaast zijn de zanglijnen vaak veel meer geïnspireerd dan bij een Deftones of een Hopesfall. Er is hoorbaar tijd en werk gaan zitten in deze lijnen, getuige ook de accenten die hij toevoegt. Zoals in Mind Over Matter, waarbij hij net wat meer gevoel meegeeft bij het refrein. Of bij I Know Nothing, waarin hij het woord become net wat langer doorzet, wat het nummer meteen meer emotie meegeeft.

Martin levert een topprestatie, maar daarmee wil ik de rest van de band zeker niet tekortdoen. Want hoewel de nummers vrij toegankelijk klinken door de zanglijnen van Martin wordt er af en toe vrij venijnig uit de hoek gekomen. Met name de gitaarideeën zijn vrij inventief en vaak wat afwijkend van wat we gewend zijn binnen dit genre. Neem de gitaarpartijen aan het eind in Crown, die het nummer een wat zwaardere tint meegeven. Dat gebeurt ook aan het begin in I Know Nothing, dat begint met een loodzware riff . De ritmesectie zorgt hier bovendien voor een hele urgente drive. Dat horen we meer op deze EP, met name bij Push, waarin hele vette stuwende baslijnen klinken.

Ik wil ook nog even de productie aanstippen. De producer verdient een enorme pluim, want wat een ruimtelijk geluid heeft deze EP meegekregen. Het voelt vaak alsof je midden in de muziek staat, vooral wanneer je met een koptelefoon luistert. De band heeft laag op laag gestapeld en dat heeft een functie. Luister eens naar hoe het refrein van I Know Nothing het hele nummer opent en waarmee het lijkt alsof er wel twintig partijen over elkaar heen worden gespeeld. Datzelfde geldt voor Down We Go, waarbij de band overigens nog wat flirt met elektronica.

Het komt niet vaak voor, maar ik heb echt niets te zeiken op deze EP. Dit is een band om in de gaten te houden. Als Ilaender weet voort te borduren op de kwaliteit van deze EP dan voorspel ik jaarlijstmateriaal bij een full-length. Ik kijk er in ieder geval reikhalzend naar uit.

Label:

Eigen Beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Crown
  2. Push
  3. I Know Nothing
  4. Mind Over Matter
  5. Down We Go

Line-up:

  • Martin Duve – Zang
  • Karel Lenferink – Gitaar
  • Michiel Toenink – Gitaar
  • Frank te Riet – Basgitaar
  • Oscar Persijn – Drums

Links: