Schammasch – The Maldoror Chants: Old Ocean

Geschreven door op 02-01-2025 om 18:50.

Schammasch, dat rijmde ik in het verleden met Behemoth-kloon. Als ik het oudere werk van deze band nog eens een speelbeurt gun, dan beklemt me dat gevoel weer en misschien dat ik daardoor deze band uit Zwitserland niet genoeg kansen gaf in de afgelopen jaren. De band pakte nochtans uit met klinkende tourpackages, met onder andere bands als Enthroned en Naglfar. Niet de eerste de beste, wat oproept om de boel nog eens opnieuw te bekijken en te beluisteren.

Ik zou deze plaat eigenlijk gewoon al kopen voor de hoes, maar het gaat hier vooral om de inhoud. Conceptueel is The Maldoror Chants: Old Ocean in elk geval af. De band sneed deze thematiek in het verleden als eens aan met de EP Hermaphrodite uit 2017 en buigt zich nu met een LP over het werkstuk van de Franse schrijver Isidore Lucien Ducasse. Als ik op zoek ga naar de synopsis van dat werk, dan valt op dat het moeilijk in een alineaatje uit te leggen is, het speelt in op het duistere met een uitgebreide symboliek en de dichotomie tussen het stedelijke en het rurale neemt een prominente plek in.

Het past als gegoten bij wat Schammasch ons presenteert op dit kleine uur aan materiaal. Toegegeven lijkt het veel langer te duren dan 51 minuten, vooral door de opbouw van de nummers. Hoewel je nog ergens die occulte inslag hebt van bands als Behemoth (evenals de vocale insteek hier en daar), rijmt het vaker op het cultsfeertje van een Secrets of the Moon met wat atmosferiek die richting Agalloch gaat. Hier en daar hellen de gitaarlagen zelfs over naar doomdeath, zoals op Your Waters Are Bitter.

Dat kan tellen als referenties, maar verwacht je wel aan nummers die langzaamaan opbouwen en waarbij je echt een ontsteking mist. Dit is echt gericht op het aaneenrijgen van melancholische, gedoseerde composities. Dat klinkt soms erg mooi, vooral op Image of the Infinite waarbij Kathrine Shepard (Sylvaine) een buitengewone harmonie aanbrengt met haar vocalen. Op andere momenten, en toegegeven op het merendeel van de plaat, klinkt het als een verderkabbelend doom/avantgarde beekje dat nergens buiten de oevers treedt en waarbij de gothicgetinte zanglijnen me echt niet liggen. Enkele momenten schudt Schammasch je wakker, zoals op de post-rocktintelts die vol overtuiging overgaan in pulserende blackdeath met avantgardistische insteek, maar ook op die track verdrink je stilletjes aan in wat aangebracht wordt, en niet op een goede manier.

Geen onheilspellende, dreigende oceaan dus, op deze nieuwe plaat van Schammasch. Dat neemt echter niet weg dat dit instrumentaal prima gebracht wordt en over de composities erg goed nagedacht is. Jammer gewoon dat het me niet genoeg raakt om een blijvende indruk te creëren. Misschien is het live wel gewoon een immens spektakel en komt de essentie van deze lange nummers nadien binnen. De tijd zal het uitwijzen.

Score:

72/100

Label:

Prosthetic Records, 2024

Tracklisting:

  1. Crystal Waves
  2. A Somber Mystery
  3. Your Waters Are Bitter
  4. They Have Found Their Master
  5. Image of the Infinite
  6. I Hail You, Old Ocean

Line-up:

  • C.S.R. – Bas, gitaar, zang
  • B.A.W. – Drums
  • M.A. – Gitaar
  • J.B. – Gitaar
  • P.D. – Basgitaar

Links: