De band Månegarm is een vaste gast bij Zware Metalen. We bespreken de albums van deze Zweden al sinds 2003 en zitten ondertussen aan de elfde review. Månegarm lanceerde eind augustus de elfde langspeler, maar wij deden er ook een compilatie en mogelijk één van de beste EP’s ooit bij,…Lees verder ›
In 2023 leerde ik dit Zweedse Jord voor het eerst kennen en dit door Tundra te beluisteren. Hun eerder melodische, atmosferische black metal kon mij wel bekoren. Het bleek goed doordacht en prima uitgewerkt maar naarmate die plaat vorderde waren er steeds minder verrassingen te horen en net dat hield me wat tegen om meer punten op de teller te zetten. Misschien brengt dit Emellan Träden, plaat nummer vier voor dit drietal, wel weer nieuwe inzichten.Lees verder ›
Donderdag is de tweede dag van Summer Breeze 2025 en de eerste waarop het al vanaf de voormiddag gang is. Verwonderd dat Dinkelsbühl nog niet gesmolten is onder de loden hitte van gisteren, moeten we vandaag opnieuw al onze verkoelingstrucs (T-shirt kletsnat maken in koud water en dat druipend weer aantrekken, drankblikken ingraven...) toepassen om te verhinderen dat we als een gebraden giraf de wei op moeten. Dat lukt. Gelukkig maar. Want naast een bevestiging van een eerdere sensationele vondst, ontdekken we vandaag een nieuwe intrigerende band.Lees verder ›
Er lopen op deze draaiende, ronde aardbol heel wat mensen ongestraft rond. Ik kan er, en jullie waarschijnlijk ook, direct een tientasl opsommen. Misschien is het nodig dat we de Canadese metalcoreformatie Unpunished eventjes op hen loslaten. Wat denken jullie? Is de EP Echoes Of History hier een goed instrument toe?Lees verder ›
Ik noem het bijzonder en toch ook wel gek dat dit uit Bangor, Pensylvannia afkomstige viertal Profane Elegy nu al komt met een promopakket met daarin alle nieuws omtrent de volwaardige opvolger van het in 2023 verschenen When All Is Nothing. Dit Herezjarcha komt immers pas, in eigen beheer dan nog, uit in januari 2026. Het zal wel één of andere stunt wezen, niet? Zo denk ik er toch over.Lees verder ›
Op maandag elf Augustus kwam het Noorse Wardruna opnieuw naar OLT Rivierenhof te Deurne, dit keer weliswaar zonder voorprogramma. Ook al had onze fotografe Tessa Verstraete er een druk weekendje Alcatraz opzitten; het belette haar toch niet om ook aanwezig te willen zijn op dit waanzinnig meeslepende feestje vol Noorse liederen om plaatjes te schieten. Ze neemt u mee doorheen een visuele reis doorheen deze epische, ancestrale avond.Lees verder ›
Oude muziek in een nieuw jasje, u aangeboden door de fijne mensen van Zwaertgevegt. Throne of Time is een band met rusteloze ziel Daan Bleumink (Hellevaerder, Duindwaler, Infantry) als constante factor. In 2015 bracht hij als Throne of Time, samen met gitarist/vocalist Dennis Onsia (Dystopia), de EP Emptiness uit. Drie jaar later verscheen Emperor of the Universe, met Rene Meijer (Hellevaerder) als bassist. De in totaal negen nummers van die EP’s zijn opnieuw opgenomen (met Luuk Stemers (Hellevaerder, Infantry op bas) en verschijnen, aangevuld met nieuwe nummers, op deze compilatie die we eigenlijk gewoon als debuutalbum kunnen beschouwen. Zwaertgevegt heeft het geheel op tape geknald.Lees verder ›
Soms is het een dilemma of je een band een review schenkt op een site die toch wel gericht is op metal. In het geval van het Finse Auri is dat nog niet het geval geweest, maar doorheen de jaren doemde de naam van dit project toch wel vaker op. Een bijkomende reden om deze band toch even te bespreken, is dat we er wat kopstukken uit het bekende Nightwish in terugvinden, zoals bezieler Tuomas Holopainen en zijn echtgenote Johanna Kurkela, die het ooit nog maakte tot in de finale van het songfestival. Zij worden bijgestaan door Troy Donockley, eveneens actief binnen Nightwish. De mooie harmonie en de droomlandschappen zijn er zeker ook bij Auri, maar de metal is compleet afwezig. Progfolk dan maar, om het kind een naam te geven.Lees verder ›
Zouden de bandleden in Gjallarhorn's Wrath regelmatig op de Ramblas in Barcelona rondlopen? Of hebben ze elkaar daar ergens in 2023 ontmoet? Ik zou het niet weten. Wat wel geweten is, is dat dit vierkoppig black/deathmetalcollectief getekend werd voor hun eerste album, The Silver Key, door Non Serviam Records. De muziek die de band brengt zou ergens het midden moeten houden tussen en hou je vast, Mgla, Gaerea, SepticFlesh en Dimmu Borgir. Tja, dan heb je het spectrum goed en breed beschreven in mijn ogen.Lees verder ›
Ik droom meestal niet zozeer over dr. Grey. Oeps het is Gray, kijk me er toch even over. Nochtans is er wel een link tussen deze Amerikaanse, uit Chicago, Illinois afkomstige band Dreams Of Gray en de medische wereld. De heer Rivera is immers een collega van me. Hij is weliswaar huisarts en in de Verenigde Staten van Amerika maar een band is meteen gesmeed. Zeker ook wanneer in het begeleidende schrijven dat de muziek van deze EP A Beginning vergezeld, wordt gesproken over invloeden van Opeth, In Flames en Dark Tranquility. Ik lees dat de collega ook nog graag naar Amorphis en Slayer geluisterd heeft, wie niet natuurlijk.Lees verder ›
Mjolne kennen we als drummer van Mactätus. Nu komt de brave man met zijn eerste soloplaat, Through Veils Of Time genaamd. Hij doet dit via ATMF. Van Mactätus hebben we sinds 2002 niks meer gehoord maar bij het snuisteren op het wereldwijde web zie ik dat, nog niet zo lang geleden, bijzonder oud materiaal van deze Noorse band werd heruitgebracht: het uit 1996 afkomstige Sorgvinter, en dit samen met even oud materiaal van een andere band, Imperium.Lees verder ›
Wanneer je als band met een naam als Het Grote Witte Niets (maar dan in het Engels: The Great White Nothing) door het leven gaat, kan het natuurlijk ook niet anders dan dat je de cover art van je, in eigen beheer uitgebrachte, debuut album Passage I Melancholia volledig in het wit uitvoert. Oké, verkeerswit - de meest heldere en zuivere wit tint in het RAL-systeem (voor de liefhebbers: nummer 9106) – is het weliswaar niet. Het oogt meer als de kleur van sneeuw die al even onder invloed van verkeer en tijd een vale, licht grijze waas heeft gekregen. Misschien dat de overweldigende leegte van een desolate Arctische wildernis, slechts gehuld in ijzige stilte en ongenaakbare kou, te veel voor de hand had gelegen?Lees verder ›
Complexity Fest afficheert zich als ‘festival voor liefhebbers van avontuurlijke en grensverleggende muziek met een zware ondertoon’. Kenners zien er acts uit de vooruitstrevende voorhoede aan de ‘rafelrandjes’ van het livecircuit; liefhebbers komen voor de verrassing, misschien de een of andere headliner en de ongedwongen, inclusieve vibe. Op 23 augustus 2025 mag de hokjesgeest weer even in de fles en brengen negen uiteenlopende acts ieder op hun eigen wijze een eerbetoon aan de grensoverschrijdende Authenticiteit. Uw favoriete webzine stuurt Ruben Verheul (categorie: liefhebber) zonder oppas naar het Haarlemse Patronaat, met camera én notitieboekje in de aanslag, om verslag te doen van al dit anders-dan-anders.Lees verder ›
Het beste videomateriaal van de afgelopen dagen, voor jullie samengevat in deze reeks van 15. De laatste van deze zomer, geniet er van! Hier zijn Nyrak, In Mourning, Annisokay, Combichrist, Avatar, Babymetal, Aephanemer, Lorna Shore, Author & Punisher, Bloodred Hourglass, nog een Babymetal maar dan met Poppy, Soulfly, Testament, Igorrr en Kittie. Lees verder ›
Alcatraz is al jaren een festival waar menig metalhead reikhalzend naar uit kijkt. De organisatie zet in op een knusse, gezellige opzet, maar weet ondertussen ook een line-up neer te zetten die mag meetellen in de scene. Dat blijkt wel: vorig jaar riepen de luisteraars van Studio Brussel het festival uit tot beste festival van 2024. Wat maakt dit festival nu precies zo bijzonder? Friso Veltkamp doet verslag terwijl Tessa Verstraete de foto’s maakt. Samen proberen zij zoveel mogelijk van de unieke sfeer van Alcatraz te vangen. Met vandaag onder meer de muur van geluid die Rivers Of Nihil heet en een puik Candlemass.Lees verder ›
Vier jaar geleden verbaasde collega Mr. Flibble… uh MrJingles natuurlijk (maar respect als je deze referentie aan Red Dwarf pakt) zich erover dat In Mourning zijn zesde album uitbracht bij een poplabel dat hier nauwelijks aandacht aan de band leek te besteden. Dat wordt met The Immortal rechtgezet. De nieuwe plaat komt tot ons via Supreme Chaos Records, een label dat in het verleden ook al albums – weliswaar heruitgaven – uitgaf van grote naam Napalm Death. Misschien dat deze club de band het lang verdiende zetje in de rug kan geven. "Lang verdiend” want In Mourning bestaat al 25 jaar en dat is reden voor een feestje. Benieuwd of men met The Immortal alvast zelf de slingers ophangt.Lees verder ›
Debuteertijd voor het Poolse industrialmetalproject Autoscopy. The Third Man Factor komt twee jaar na een trio singles, waarvan er twee in herwerkte versie weerhouden zijn. De drie Polen zijn mystiek aangelegd: een autoscopie of zelfwaarneming duidt op het fenomeen waarbij iemand zijn eigen lichaam van buitenaf ziet. De titel slaat dan weer op het ervaren van een soort beschermengel die je bijstaat in levensbedreigende situaties. Heb je toch maar weer wat opgestoken vandaag.Lees verder ›
Na een jaar crimineel afgedwongen afwezigheid geraakten we van 13 tot en met 16 augustus opnieuw op Summer Breeze in het Duitse Dinkelsbühl. Een editie met op papier één van de minst aantrekkelijke affiches, die desalniettemin op de valreep uitverkocht geraakte. Het leuke aan een onbekende bill is dat we dan eens enkele pure gokken kunnen wagen. Op voorgaande edities leidde dat elke keer tot een onverwachts hoogtepunt. Vandaag op dag 1 zouden het toch de verwachte namen zijn die de glooiende weilanden langs de romantische Straße inpakken.Lees verder ›
August Life, het geesteskind van Gert Nijboer (onder andere Vengeance, Picture, Highway Chile) en Bryan Ketelaars (Armageddon, Auracle), bracht in 2018 het prima debuut New Eternity uit. Op dit album lieten de heren volvette heavy metal horen met progressieve invloeden, zoals ze die in de jaren tachtig graag in de Verenigde Staten pleegden te maken. Nu keren zij terug met opvolger Passage Of Time.Lees verder ›
Lutemkrat, afkomstig uit de regio Curitiba en dan zitten we in Brazilië, is me totaal onbekend. Ik noem het alvast een ware schande want de band zit toch al in de blackmetalbusiness sinds 2002. De laatste volwaardige plaat dateert van 2007: The Last Survivor. Daarna werd het even stil tot er in 2019 en later in 2020 weer leven in de brouwerij kwam middels een split met twee andere Braziliaanse bands: Utu en The Kryptik.Lees verder ›
