Terwijl de gemiddelde popmuzikant nog steeds de onbereikbare liefde bezingt en de nieuwe generatie rappers traditioneel liedjes blijft maken over geld, juwelen, dure auto’s, goedkope vrouwen en hun kast van een villa, zijn er gelukkig toch nog muzikanten te vinden die muziek durven/willen maken over wat écht van belang is: Moeder Aarde zelf. Een tijdloos thema misschien, maar in tijden van klimaatverandering, massa-extinctie en de teloorgang van Gaia’s groene longen is dit topic meer dan ooit brandend (jaja, pun intended) actueel. Ook in de metalwereld uiteraard, getuige een veelvoud aan door de natuur geïnspireerde nummers (denk aan werk van uiteenlopende bands als Arckanum, Burzum en, uiteraard, Korpiklaani) en zelfs volledige (vaak blackmetal)bands die hun muziek wijden aan het ongerepte groene segment van onze planeet (Wolves in the Throne Room, Drudkh, Negură Bunget, Fen, Zuriaake, Severoth en Arctos, om er maar een paar te noemen). De natuur is een onuitputtelijke inspiratiebron en wordt in blackmetalkringen vaak geassocieerd met woestheid, puurheid, de eindigheid van het bestaan en de nietigheid van de mens. Sommige bands gaan echter niet zo ver om overal een diepere betekenis aan te geven en laten zich simpelweg inspireren door de natuur zelf, en hoe ze die persoonlijk ervaren. Gloosh, opgericht in 2019, is zo een band.
Het spreekt voor zich dat de natuur enkel je primaire inspiratiebron kan zijn wanneer je als persoon of als band zelf door de natuur bent omgeven. Vandaar ook dat door de natuur geïnspireerde bands meestal uit groene en vaak bosrijke gebieden komen, zoals het Cascadegebergte in de USA, de bossen van Oost-Europa, de wouden van Canada en het ongerepte Siberië (vul gerust zelf de band in bij elk geografisch gebied). Het is met name in het laatstgenoemde gebied dat we Gloosh moeten situeren. George ‘Foltath Eternum’ Gabrielyan, de man achter deze éénmansband, woont in de Siberische stad Krasnoyarsk en houdt ervan om lange wandelingen te maken in de prachtige Siberische wouden. Foltath is daarnaast wat men noemt een muzikale duizendpoot, en die combinatie heeft uiteindelijk geleid tot Gloosh. Naast Gloosh heeft Foltath momenteel (voorheen was hij nog actief in vier andere bands) nóg twee projecten waarvoor hij (zo goed als) alle muziek schrijft en alle instrumentatie uitwerkt: Eoront en Frozenwoods. Beiden atmosferische blackmetalbands waarbinnen hij samenwerkt met andere muzikanten. Bij Gloosh is dat echter niet het geval: hier kan hij gewoon zijn eigen ding doen. Atmosferische black metal is duidelijk de muziekstijl die Foltath het beste ligt, want net als bij Eoront en Frozenwoods valt ook Gloosh binnen dit genre. De verschillen tussen deze drie bands zijn eerder subtiel, en liggen vooral in de gehanteerde thematiek. De natuur is wel telkens tastbaar aanwezig als onderwerp (ideeën die binnensijpelen tijdens Foltaths lange boswandelingen), maar bij Eoront ligt de nadruk meer op fantasie en ontdekkingstochten en bij Frozenwoods staat specifiek de winter centraal. Gloosh vertelt op zijn debuut Timewheel het verhaal van de bossen zelf, beschreven vanuit het perspectief van de eenzame wandelaar (Foltath zelf) die één is met de natuur en er persoonlijke rust en stilte vindt. Ook de natuurkrachten, zoals wind en onweer, animisme (het besef dat dieren, planten en zwammen een ‘ziel’ hebben) en de ‘duizenden godheden’ die de bossen bevolken komen hier aan bod. Forest Black Metal dus, een genre dat populair is in Rusland en haar buurlanden. Leuk weetje: het Russische woord Глушь (Gloosh dus) betekent letterlijk ‘wildernis’. Of zoals Foltath het zelf perfect samenvat:
‘This is a deep mossy forest.’
De geschilderde cover van Timewheel met bosgeest, vis en mystieke elementen (werk van Taya Rostovtseva) doet folk of pagan invloeden vermoeden, maar eigenlijk is daar niet zo veel van terug te vinden. Atmosferische black metal in de geest van (ik besef hoe cliché dit klinkt, maar dit is nu eenmaal wat je hierin terugvindt) Mgła en Drudkh is wat je hier te horen krijgt, maar dan met meer nadruk op melodie en met een veel warmer en meer organisch (logisch!) geluid. Het klinkt ook wat epischer en ‘weidser’ dan voornoemde bands. Het heeft geen enkele zin om elk nummer apart te gaan bespreken, want al is elke track duidelijk een apart hoofdstuk in het verhaal van de bossen, de nummers passen allemaal zo goed bij elkaar dat ze moeilijk van elkaar los te maken zijn. Je krijgt echt het gevoel dat de nummers doorheen de tijd zweven op het ritme van de natuur, dag en nacht en de seizoenen. Hoewel het tempo hoegenaamd niet laag ligt (eerder mid-tempo bij de meeste nummers), brengt het repetitieve karakter van de muziek je in een staat van innerlijke rust, alsof de tijd plots trager wegtikt. Dat is de échte geest van het bos. Klinkt het dan allemaal vlak en zoutloos? Absoluut niet! Luister hieronder even naar de geweldige opener Vjkhr en je voelt een rijkdom aan energie (bijvoorbeeld in tempo) en creativiteit in melodie. Echt een nummer vol bezieling dat je volledig meesleept en geen enkel moment verveelt.
Uiteraard kan je altijd puntjes van kritiek vinden. Ja, dit lijkt heel erg op Mgła en Drudkh, inderdaad. En nee, als je op zoek bent naar een lekkere pot agressief gebeuk of opzwepende ritmes om volledig op los te gaan, dan kom je hiermee ook bedrogen uit. Timewheel is meer iets voor de stille genieter, die even tot rust wil komen maar geen zin heeft in walvisgeluiden of iets van het Festival van Vlaanderen. Innerlijke rust en één worden met de natuur, zonder die innerlijke demonen lost te moeten laten, want dit is ontspanning met een scherp kantje uiteraard. Ik wil het geen ‘leuk tussendoortje’ noemen, want dat zou van weinig respect getuigen naar Foltath en zijn muziek toe. Dan noem ik het liever een precieus kleinood. Als dat kleine zeldzame schelpje dat je op het strand hebt gevonden of dat prachtige kristalletje dat je hebt opgeraapt tijdens een bergwandeling: een kleine schat die je koestert en die je regelmatig nog eens uit de kast haalt om te bewonderen.
Eén nummer steekt er helemaal bovenuit dankzij zijn meeslepende melodielijnen en sterke emoties: Groza. Ja, Groza is ook een Mgła-album, maar eigenlijk betekent het gewoon ‘Onweer’, dus zo onverwacht is die titel hier ook niet. Groza, dat is op en top genieten voor de liefhebber van atmosferische black metal. Het nummer heeft gewoon alles wat dit genre zo geweldig maakt. Repetitief maar toch afwisselend, pittig maar toch ook rustgevend (vooral de lange instrumentale passages). Vooral de combinatie krijs/clean vind ik hier bijzonder geslaagd. Ik ben er zeker van dat ze hier bij Mgła stiekem jaloers op zijn…
Score:
83/100
Label:
Eigen beheer, 2020
Tracklisting:
- Vjkhr
- Timewheel
- Samsara
- Clouds
- Groza
- Mokh
Line-up:
- George ‘Foltath’ Gabrielyan – Alles
Links: