Zo af en toe behoeft een genre enige verfrissing, waarbij die verfrissing vaak uit onverwachte hoek komt. Die hoek is in dit geval het uiterste noordwesten van de Verenigde Staten, waar de bergen de bodem voelen en de dampende bossen verrijzen op de glooiende hellingen van deze oerregio. Wolves in the Throne Room bestookte het publiek zo’n vijftien jaar geleden met atmosferische black metal, zwaar geïnspireerd door de het landschap waar de heren met hun families wonen. Zo op het eerste gezicht klinkt de beïnvloeding van natuur niet als een originele basis voor een blackmetalband. De magie die echter ontstaat uit de chemie van de band, is uniek, waarbij tegelijkertijd een blauwdruk is ontstaan van een nieuwe generatie bands.
De black metal bouwde op naar hoge pieken en gedetailleerde beschrijvingen van diepe dalen, maar voor de band bleek dit een aflopende zaak te zijn. In 2014 verscheen het verdelende Celestite, een ambacht vol ambient, waar uw redacteur zonder enige twijfel voor te porren was. De omslag was plotseling, net als de radiostilte die daarna werd opgeworpen door de band. Het bleek tijd te zijn voor familie en rust, want de jaren van touren zijn niet zonder kosten gebleken. Wolves in the Throne Room zou nog een derde keer verrassen: de plotselinge terugkeer met het album Thrice Woven.
Subtiliteit is altijd de grote troef geweest van Wolves in the Throne Room en dat geldt ook weer voor Thrice Woven. Er zijn meer en duidelijke invloeden van de klassieke Noorse black metal, maar ook lijkt er een vleug van Keltische folklore in te zijn geslopen. Dit is een van de dingen die in het fantastische artwork van het album tentoon wordt gesteld, waar het misschien ook de meest duidelijke invloed heeft gehad. De subtiliteit in de muziek gaat dieper, en de kenner zal herkennen dat de riffs harder, bruter en primitiever klinken dan tevoren. De dynamiek waar de band mee speelt, is daarbij van groot belang, met een balans tussen elegantie in de atmosfeer en krachtige riffs, die het geweld van vorige albums overstijgen.
De kristallen productie is de juiste drager voor de muziek, met geen enkel moment waar de natuurlijk voortvloeiende riffs aan kracht inboeten door de zuiverheid. Het pure karakter van de band wordt weerspiegeld in de afwerking, terwijl de rauwheid van de natuur voelbaar blijft. Zo hoort door de natuur geïnspireerde black metal te klinken, of door de natuur geïnspireerde muziek in het algemeen. Kenmerkend aan Thrice Woven zijn de oeroude drumpartijen, die per direct een heftig onderbuikgevoel teweeg brengen, en de manier waarop deze partijen het album voortdrijven. De sterke productie laat zich hier van zijn beste kant zien, omdat het samenvallen met de gitaarpartijen een werkelijk majestueus geheel oplevert.
De opmars van Wolves in the Throne Room was groots, maar de terugkeer is zeker zo groots. De hevigheid van de muziek stelt nooit teleur, waarmee niet alleen de al bestaande verwachtingen worden ingelost, maar ook een sluimerend verlangen naar een volgende stap in de ontwikkeling van het geluid wordt bevredigd. Fans het zwart metalen werk van de band worden op hun wenken bediend, maar de aanwezige atmosfeer zal ook aanhangers van Celestite tevreden kunnen stellen. De wolven zijn terug en ze laten horen dat ze nog steeds de alleenheersers van de troonzaal zijn.
Score:
87/100
Label:
Artemisia Records, 2017
Tracklisting:
- Born from the Serpent’s Eye
- The Old Ones Are with Us
- Angrboda
- Mother Owl, Father Ocean
- Fires Roar in the Palace of the Moon
Line-up:
- Aaron Weaver – Drum, Gitaar, Synth
- Nathan Weaver – Gitaar, Vocalen
- Kody Keyworth – Gitaar
Links: